Temat: druga szansa?

Melkor, ale czemu ty myslisz, ze wiesz co ja bym zrobila na miejscu autorki? Nie, ja nie jestem kobieta, ktora uwaza, ze problemow sie nie rozwiazuje, tylko przed nimi ucieka. Nie jestem kobieta, ktora powie "fajny gosc, ale nie dla mnie, pa". Z narzeczonym rozmawiam na wszystkie tematy, bez klotni, bez uciekania, bez obrazania sie. Powie mi, ze nie smakuje mu ugotowany przeze mnie obiad? To mu mowie, ze dobrze, ze mnie o tym poinformowal, bo wiem, zeby tego juz nie gotowac, albo gotowac takie danie tylko dla mnie :) Nie podoba mu sie moja sukienka? Mowie mu, ze mnie sie bardzo podoba, wiec jej nie oddam, albo zauwaze, ze ma racje i ja oddam.  A wazne tematy obmawiamy od razu we 2 w spokoju i z szacunkiem.

Nie wszystkie kobiety sa takie same, tak samo jak nie wszyscy faceci sa tacy sami, zaakceptuj to, bo czesto piszesz na forum, ze kobiety sa takie i siakie.... to ja chyba nie jestem kobieta :P A moj narzeczony (pokazalam mu ten temat) wolalby nie dostac od bylej listy tego, co zrobil zle, a gdyby zerwanie go bardzo bolalo, sam poprosilby ja o rozmowe. Tak mi powiedzial. Akurat ze swoja byla on zerwal i ma gdzies, co jej sie podobalo w ich zwiazku, a co nie :P Ja jestem zadowolona z niego :D

Bzdura. Mój facet zawsze każde słowo krytyki bierze do siebie. Nawet jak mu powiem, że bułka, którą kupił była np. czerstwa, to zamiast psioczyć na sprzedawcę, będzie obrażony, że uważam, że on zakupów nie potrafi zrobić .

Nie, gdzie to niby wyczytałaś?

+

Opierasz swoje stanowisko na jednej męskiej opinii. Mógłbym rzec, że "tak samo jak nie wszyscy faceci sa tacy sami, zaakceptuj to". 

Skoro to on zerwał ze swoją byłą to jest to zupełnie inna sytuacja, bo powodem było to, co się jemu nie podobało, wiedział dlaczego związek się kończy. Obstawiam też, że nie popełnia on takich gaf jak bohater tematu, a i ma też większe doświadczenie z kobietami, nie byłyby mu więc potrzebne takie rady. Do tego perspektywa bycia w obecnym związku sprawia, że gówno go obchodzą jakieś opinie od byłych kobiet.

Co zabawne, skoro Twój narzeczony ma takie zdanie, to Ty w tym momencie dając poradę nie trzymasz się już swoich, słusznych skądinąd, zasad "ja nie jestem kobieta, ktora uwaza, ze problemow sie nie rozwiazuje, tylko przed nimi ucieka.", tylko przyjmujesz jego perspektywę.

Mówiąc o grupach rozpatruje się tendencje, różnice statystyczne, które nie dotyczą konkretnych jednostek, lecz uśrednionego ogółu. Więc jeśli posługuję się określeniem "żeńskie/męskie podejście" jest to moje przybliżenie dla zachowań stereotypowych na zasadzie "faceci są wyżsi od kobiet". Nie zawsze, lecz średnio.

A tak poza tym, czepiacie się tej listy. Nie musi być listy. Można przy podaniu powodu zerwania wymienić te oczywiste błędy gościa, co chyba nie jest wyjątkowo skomplikowanym zadaniem. Autorka może też po prostu zapytać Stulejarza czy chce wiedzieć co przydałoby się w sobie zmienić.

Na tym można zakończyć cytowanie, bo jaka waga dowodu, taki wpływ na wniosek. Zapraszam inne osoby do zabawy w cherry picking. I odsyłam do akapitu o statystyce.

Ale przynajmniej na przyszłość powinien sprawdzać czy bułki są świeże, więc taki komentarz ma swoją funkcję ;) 

Nauka na przyszłość > chwilowe emocje

Taaa... statystyk i socjolog 

Dokładnie- bez sensu być z kimś z litości czy poczucie winy, jeszcze po tak krótkim czasie znajomości. Jesli po 2 miesiącach tego nie czujesz to nie będzie lepiej, tylko gorzej. Jedyne czego nie rozumiem to tego że Cię odrzuciło po informacji o stulejce i operacji- kompletnie nie kumam o co ci chodzi. Ale to nie nie zmienia faktu że lepiej było się rozstać.

Przede wszystkim nigdy mi się nie zdarzyło zerwać związku bo tak. Nagle, z zaskoczenia i bez powodu. Nigdy. Jeden problem to nie problem. To sprawa do załatwienia. Trzeba ją rozwiązać w miarę możliwości jak najszybciej. Zazwyczaj najprostsze metody są najlepsze. Otworzyć gębę i powiedzieć o co chodzi. I poczekać w milczeniu na odpowiedź. I zabrać głos po raz kolejny... To się chyba nazywa rozmowa? Często efektem rozmowy bywają zdarzenia. Niekiedy zmiana postępowania.  Juhu! Ale... Sprawy się komplikują, kiedy rzeczy do załatwienia jest zbyt dużo by ogarnąć, albo mimo wszystko po prostu nie da się ich załatwić. Z różnych powodów. Ale wtedy... nigdy nie miałam przypadku, żeby facet nie skumał, dlaczego czas związek zakończyć.  Ja naprawdę wierzę w to, chcę wierzyć w to, że faceci to istoty myślące i potrafiące zauważyć, że coś nie gra już za bardzo. Takie mam dobre zdanie o mężczyznach. Czyżby błędnie?

Nie wiem, jestem w fatalnym stanie, chciałabym do niego pojechać i mocno się nad tym zastanawiam. Z drugiej strony boje się, ze moje podejście do niego się nie zmieni i skrzywdzę go jeszcze bardziej. 

No raczej równowagi to tutaj nie ma. Nie brzmi to jak materiał na chłopaka. Moim zdaniem nawet na znajomego niespecjalnie.

Jeśli jesteś zakochana i go pragniesz to jedź. Jeśli jesteś nieszczęśliwa bo go skrzywdziłaś i chcesz mu to wynagrodzić to w żadnym wypadku nie jedź. Jeśli jesteś gotowa go kochać takiego jakiego go poznałaś, takiego którego czasami będzie trzeba zbierać z podłogi i czasami nie będzie można na niego liczyć to jedź. Jeśli pokochasz go dopiero po zmianie to nie jedź. Jeśli masz potem ciągle czekać aż on się zmieni i spełni twoje oczekiwania to się nie uda. Lepiej znaleźć kogoś kto do nas pasuje, a nie zmieniać kogoś kto nie pasuje. I jakby była odwrotna sytuacja, to pewnie on by Ci tylko powiedział "zasługujesz na kogoś lepszego" i by się zmył.