Temat: Kontakt z teściami

U mnie podobnie jak u Ciebie to wygląda :) kontakty mamy raczej dobre, widzimy się 1-2 razy w miesiącu. Nie dzwonie do nich, tak samo jak u Ciebie jest tylko przekazywanie pozdrowień. W drugą strone (moi rodzice i mój partner) wygląda to praktycznie tak samo, choć moi rodzice są bardziej wyluzowani na pewno. 

Mam dobry kontakt z przyszłymi teściami, widzimy się mniej więcej raz w miesiącu na weekend. Raczej nie dzwonimy do siebie bez powodu, ale gdy się widzimy to zawsze jest o czym rozmawiać. Tak było od samego początku. Mój narzeczony z moimi rodzicami ma poprawne relacje, lubią się wzajemnie, ale to trochę inne typy ludzi, więc żadna ze stron nie czuje jakiejś potrzeby zacieśnienia relacji.

Z teściową rozmawiam co drugi - trzeci dzień przez telefon. Dobrze się rozumiemy i wiemy, że zawsze możemy na siebie liczyć. Często też razem wyjeżdżałyśmy jak jeszcze teść miał równo pod sufitem, ale to już inna para kaloszy. Widujemy się rzadko, pomimo, że mieszkamy w tym samym mieście, a to jak już wcześniej wspomniałam, przez teścia, którego po prostu nie znoszę. Mąż z moimi rodzicami, czyli swoimi teściami rozmawia i widuje się rzadko, ale to dlatego, że mieszkają daleko od nas, a praca męża i zwierzęta nie pozwala na częste podróże we dwoje. Jak się widzi z nimi, to zawsze sobie żartują i czują się wszyscy swobodnie. Niestety zawsze musi być jakaś czarna owca ;).

Z własnymi rodzicami widuję się raz na 2-3 miesiące + telefon raz na miesiąc. Więc nie wyobrażam sobie aby w przyszłości spotykać się częściej z teściami ;)

Dzieli nas 2tys km więc widzimy się zazwyczaj co 4/5 miesięcy. My jeździmy do nich na tydzień czy dwa, oni przyjeżdżają do nas na tydzień. Z teściami rozmawia mi się tak samo jak z moim tatą. Jak dzwonią do męża to gadamy na głośniku. Bywałam u nich sama na kilka dni i było normalnie. Czasem pisze teściową na fb. Zwracam się do nich na mamo/tato. Ogólnie dobre relacje.

Tata mojego męża nie żyje od 3 lat. Spotkaliśmy się zaledwie 3 razy, zawsze był dla mnie bardzo miły, co wiele znaczy, bo do żadnej z dziewczyn swojego syna się nawet nie odezwał. ;) Moja teściowa jest super kobietą, ale..nie mówi po angielsku a mój hiszpański jest kiepski. Obie bardzo żałujemy, ze nie możemy sobie poplotkować. Mimo wszystko mówi mi, że mnie kocha i bardzo nas wspiera. Łączy nas miłość do jej syna i do zwierząt - to wystarczy. Mój mąż nie może - z powodu bariery językowej - rozmawiać z moim rodzicami, ale mimo wszystko świetnie się z nimi dogaduje - na migi. :p 

Mam bardzo dobry kontakt z tesciami. Widujemy sie co pare tygodni, spontanicznie (czasem co tydzien czasem co 5 tygodni, zalezy od czasu i mozliwosci). Wyszlo naturalnie, sa fajnymi ludzmi. Mnie tez polubili. 

Mamy rozne charaktery, podejscie do niektorych spraw, nie zawsze dokonalibysmy tych samych wyborow, ale szanujemy sie nawzajem i nie narzucamy swojego zdania. 

Proponowalabym czasem pomyslec, zanim swoje zlote mysli przelejesz na “papier”. 

Powaznie cieszysz sie, ze rodzice Twojego meza nie zyja? Spytaj moze meza czy podziela Twoja radosc z tego powodu. 

Też mnie to uderzyło. Obrzydliwość... 

Chciałabyś żeby to przeczytał Twój mąż ?  To co piszesz jest po prostu straszne ! Dlatego też nie uważam że jesteś lepsza od swoich teściów !

Wiesz moja teściowa umarła prawie 2 miesiące temu i do mnie była jaka była . Nie zawsze w porządku , ale jej już nie ma i to nie jest ważne .Mimo to miałam do niej szacunek bo bardzo dobrze wychowała swoje dzieci . I mimo że różnie między nami było to chciałabym by wróciła , oddałabym za to wiele ponieważ ciężko mi jest jak widzę na cierpienie swojego męża i reszty rodziny.

Wracając do tematu moi teście,teraz już teść - mieszkają blisko nas . 10 minut spacerkiem. Podczas odwiedzin rozmawiali ze mną jak z każdym członkiem rodziny czyli dużo . Interesowali się moim , syna i wnukiem życiem . Czasami dzwonili do mnie by coś się spytać ,porozmawiać . Nie miałam problemu i nie mam by np. spędzić teraz pół dnia z teściem bo wiem że tego potrzebuje .  Mój mąż moich rodziców traktował zawsze jak swoich .Teraz jak moja mama zachorowała to robi przy niej więcej niż syn i zupełnie to jemu nie przeszkadza bo wie ze ja dla jego mamy też dużo bym zrobiła.