Temat: Staromodni (prawie) tesciowie

Ciezka sprawa. Przechodzilam podobną sytuację. Z perspektywy czasu radzilabym Ci przemyśleć związek, slub, dziecko. Wszystko to takie postawione na głowie. Myślę, że potrzeba Wam czasu, nauczenia się partnerstwa, siebie. Dziecko to nie zabawka. Gdy rodzi się dziecko jest ciężko. Potrzeba waszej współpracy.

.

Na Twoim miejscu poczekałabym jednak jeszcze trochę z tym dzieckiem. Rozumiem, że później możesz mieć problemy z zajściem w ciążę, ale skoro jak sama mówisz - do Waszego ślubu sytuacja z rodzicami partnera pewnie się unormuje, czy przy kolejnej kłótni, gdy jego rodzice znów zaczną Cię gnoić, nie będzie tak samo? Ty zaniemówisz a narzeczony znów nie stanie w Twojej obronie? Jasne, rodzinę zakładasz z nim a nie z jego rodzicami, ale jak się właśnie dowiedziałaś - ci ludzie cię nie szanują, dla nich jesteś tylko dodatkiem do ich syna. Dla mnie tyle by wystarczyło, żeby sobie to wszystko jeszcze raz, samej, przemyśleć.

Dla mnie dziwny jest sam pomysł mówienia rodzicom, że będziecie się starać o dziecko.. moim zdaniem jest to, nawet podswiadome, szukanie akceptacji i poparcia, ktore swiadczy o tym ze jeszcze nie jestescie gotowi na dziecko. Serio, jezeli czujecie potrzebe uroczystego informowania rodzicow o waszych planach, ktore ich przeciez nie dotyczą, to jeszcze nie jestescie do konca dorosli. Cała afera też jest dla mnie niepokojąca. Skoro to pierwszy taki wybuch i to jeszcze z żadnego konkretnego powodu, to widać mało wiesz o ludziach, w których się poniekąd wżeniasz. Twoj facet tez powinien od razu stanąć w Twojej obronie. W ogole mi to tez wyglada jakby on im coś powiedział. Nie rób tego póki wszystko się nie wyjaśni, chyba że przyjmujesz ewentualność zostania samotna matka z tatusiem na weekendy i szurnietymi dziadkami dzieciaka. 

wydaje mi sie, ze troche jestes marzycielka. planujesz bardzo idealistycznie, tu dziecko, wtedy slub, kto bedzie sie nim zajmowal i ze ochoczo wrocisz do pracy. a to wszystko moze zupelnie inaczej wygladac.

czy Twoj narzeczony jest gotowy na zajmowanie sie dzieckiem, bo Ty zarabiasz wiecej? czy z tego nie bedziesz miec domowego konfliktu? nie kazdy facet nadaje sie aby zostac w domu. juz widac, ze rodzice beda go buntowac (lub to on im sie poskarzyl).

moj byly, bardzo chcial dziecko, 30+, jak raz przewinal chrzesniaka, to dlugi czas to przezywal:)

obecny tez chcial dziecko, ale dzis podjalby inna decyzje.... troche przykre, ale tak bywa.

to ze, Twoj narzeczony dal sie namowic na dziecko, nie znaczy, ze jest na nie gotowy. niemowlaki slodko wygladaja w reklamach lub jak spia.

a trzeba pomyslec o tym, ze mozesz zle znosic ciaze, ze dziecko moze byc chore(np.niegrozne zwichniecie barku przy porodzie i pozniej rehabilitacja) lub po prostu bardzo wymagajace. 

na szczescie nie jestes w ciazy i nie masz 38lat, ze ostatni dzwonek. masz czas aby to wszytsko sobie przemyslec. 

uwazam, ze akceptacja i szacunek tesciow jest bardzo wazny (pod warunkiem, ze tesciowie to nie jakis margines spoleczny, alkoholicy czy cos takiego). moga sie wtracac, wywolywac i poglebiac konflikty, a na koniec kompletnie rozpuszcza dziecko i beda krytykowac jak je wychowujesz.

edit: jakiej narodowosci sa tesciowie?

jak w przyszlosci blisko bedziesz miec do swoich rodzicow i do nich?

A niby od kiedy "samiec alfa" to komplement? XD Jak dla mnie facet, ktorego ego boli, gdy jego kobieta odnosi sukcesy to facet przepelniony toksyczna meskoscia, gdzie on ma byc jakims panem i władcą, a kobieta pewnie służką/istotą gorszego rodzaju. I naprawdę nie każdy marzy o facecie, którzy bedzie "głową rodziny" (to określenie same w sobie stawia facete nad kobietę). U nich ona sie lepiej odnajduje w roli przywodczej i co? I nic, i fajnie, i widocznie dziala. 

Tak nie do konca go zatkalo w takim razie.

Nie wyobrazam sobie, zeby moj partner nie stanal w mojej obronie. Mysle, ze nawet nie dal by im dokonczyc tej litanii, ale jesli faktycznie byl by w szoku i zaniemowil to jestem pewna, ze w koncu by postawil sprawe jasno. Tak samo gdyby moi rodzice zaatakowali mojego ukochanego to ja bym od razu zareagowala.

Niestety, ale mysle ze bedac w takiej sytuacji tez bym zaczela sie zastanawiac, czy nie przelozyc slubu i planow o zalozeniu rodziny na pozniej. Oprocz zaufania wiele by stracil w moich oczach. Nie oczekiwalabym od narzeczonego zerwania kontaku z rodzicami, ale stanowczej rozmowy z jego strony z nimi o tym jak sie wzgledem Ciebie zachowali. Nie wiem czy potrafilabym im wybaczyc.

Dobrze się zastanów nad tym związkiem, bo walczyć będziesz ze stereotypem. Według stereotypowej opinii kobieta przeznaczona jest do pełnienia określonej roli społecznej, a Ty nie dopasowałaś się do niej. Według tej opinii kobieta jest podległa mężowi, rodzi dzieci i zajmuje się domem, a jej praca zawodowa jest mniej ważna od pracy zawodowej męża. Odwróciłaś role i trafiłaś na ludzi, którzy nie są w stanie tego zaakceptować. Ich syn, z którego są tacy dumni w roli niańki i kuchty. Oburzające. Stereotypy są potworne i nie licz zbytnio na to, że relacje z przyszłymi teściami poprawią się. Uważam też, że słusznie obawiasz się ich ingerencji w Twoje życie. Oboje jesteście bardzo młodymi ludźmi, a czas przynosi zazwyczaj najlepsze rozwiązania. Daj zatem czas sobie i partnerowi, bo miłość romantyczna odchodzi, a dzieci i zobowiązania zostają. 

normalnie, jestem facetem, nie z rodzicami. Ten temat się nie pojawia, on zna moje stanowiso, a oddwiedzać rodziców może i  powinien przecież sam. Temat jego rodziny dla mnie nie istnieje.

Przeczytałam wszystko i strasznie dziwna ta historia. 
Po pierwsze nie rozumiem trochę Waszego podejścia z tym snuciem wizji przy rodzinie, takie rzeczy omawia się we dwoje a nie na forum rodzinnym. Jeżeli Wam obojgu odpowiada, że to Ty będziesz "głową rodziny" pod wzgledem finansowym, to rodzicom ani nikomu innemu, nic do tego. Tak samo kwestia planowania dziecka, takim gadaniem sami na siebie ściągacie pewną presję. No bo weź pod uwagę, jak jednak się nie uda zajść w ciążę, rodzice będą dopytywać, a Wy się tylko będziecie tym stresować. Dla mnie to jest trochę niepoważne żeby aż tak angażować rodziców czy ogólnie rodzinę w sprawy małżeńskie czy partnerskie.  
Nie wiem jakie relacje z rodzicami ma Twój narzeczony, ale wydaje mi się, że ta jego reakcja z pojechaniem do nich i mówieniem, żeby nie przychodzili itp jest nazbyt impulsywna i niezbyt dojrzała. Skoro taki z niego chojrak, to dlaczego nie odezwał się słowem gdy Cię obrażali? wtedy powinien był postawić granicę i pokazać im że jest po Twojej stronie. Teraz pewnie Twoi teściowie myślą, że to Ty go nasłałaś i podbuntowałaś o czym świadczą choćby te telefony i wiadomości od teściowej do Ciebie. 
Ja na Waszym miejscu przede wszystkim wstrzymałabym się z wciąganiem rodziny w swoje sprawy finansowe i łózkowe. Po drugie chciałabym spotkać się z przyszłymi teściami w czwórkę i wyjaśnić sytuację, tzn żeby mój narzeczony w mojej obecności powiedział im to samo co mówi do mnie. Na Twoim miejscu wcale bym nie udawała że wszystko jest okej, oczekiwałaby przeprosin za te słowa które padły. Moim zdaniem to co robicie teraz jest niezbyt dojrzałe.