Temat: brak faceta

Znam jedną taką osobę i wiem jak się czuje. Niestety dla niej też jest to porażka, pewnego rodzaju wstyd. Dla mnie jest normalną, fajną osobą, bardzo wartościową i na pewno nie uważam, że jest porażką.

A w którym wieku to nie porażka? 

będąc nastolatka to raczej jeszcze nie porażka

Znam jedną osobę, ale uważam, że to jej wina, że do tej pory nikogo nie poznała. Całe dnie w domu z mamusią, do miasta z mamą, na zakupy z mamą, wszędzie z nią. Większość wakacji z rodzicami w domku nad jeziorem. Na impreze nie wyjdzie, bo twierdzi, że już wyrosła. Ma 26 lat i sama sobie winna jest.

Porażka to może nie, ale na pewno czułabym juz złość na taki stan rzeczy. również znam kilku takich osobników, tylko że oni maja juz po 40 lat i nigdy nie mieli żadnej kobiety. Niestety to jest ich wina, a raczej tego że się urodzili z pewna ułomnością.

Jestem w takiej sytuacji i żyję, mam się dobrze, nie płaczę po kątach i nie szukam faceta "na gwałt". Czy to porażka? Ja tak tego nie odbieram, tak się życie potoczyło i trzeba to przyjąć na klatę. Obecnie poświęcam większość swojego czasu na inne rzeczy i brak faceta mi nie doskwiera, może gdybym nie miała żadnego celu i uzależniała swoje szczęście od bycia z drugą osobą to czułabym się z tym źle, ale na szczęście inaczej podchodzę do swojego życia. Jak się facet znajdzie to będzie miło, jak się nie znajdzie to się przecież nie powieszę. Kwestia podejścia.

Moja najlepsza koleżanka miała chłopaka przez 3 dni raz się całowali i stwierdziła że faceci to nie dla niej ( kobiety też ) woli być sama, nie jest na to gotowa, ja siebie sobie nie wyobrażam no ale jak ktoś lubi to co mnie to ;)

hmm może czekają na tego jedynego,a cnotę chcą stracić w dniu ślubu. Nie należy takich ludzi potepiac. 

Ja bym tego porażką nie nazwała. I pewnie wiele jest takich osób, i spokojnie- kiedyś i one trafią na tego ( tą) jedynego ( jedyną) ;p