Temat: Dzieciństwo - czy byliście spulchniakami?

ja byłam najpierw taki słodki dzieciaczek z okrągłą buzią, ale nie byłam pulchniutka. potem byłam sucha jak szczapa, ale niestety zaczęły się schody, bo szybciej niż rówieśniczki nabrałam kobiecych kształtów. i to dość bujnych. co dziewczynce w moim wieku się strasznie nie podobało, zaczęłam się odchudzać i oczywiście po tym przytyłam. czasy gimnazjum i liceum to droga od suchelca, poprzez pulpeta do normalności i tak w kółko.

Ja byłam tłuściutkim niemowlakiem, ale jak zaczęłam chodzić to ładnie zeszło i w podstawówce byłam chudzielcem. Tylko apetyt mi strasznie dopisywał, pamiętam zdziwienie kucharek jak przychodziłam po kolejne dokładki.

Pamiętam też, że w 8 klasie pojechałam na kolonie, kiedy wróciłam, mama stwierdziła, że trochę schudłam i ładnie wyglądam. Niestety ten niewinny tekst stał się początkiem mojej zabawy w odchudzanie.

Swoim chłopakom nie zabraniam słodyczy ale jednocześnie staram się (z różnym skutkiem) by nie jedli ich zbyt dużo i by byli świadomi, że to puste kalorie.

zawsze byłam wyższa o pół głowy od rówieśników i grubsza o jakieś 10kg. W 3. gimnazjum przestałam rosnąć wzwyż, zaczęłam rozrastać się na boki ;) natomiast zawsze:

-mimo wszystko byłam wysportowana

-nigdy nie usłyszałam od rówieśników "grubas" czy coś w tym stylu, mimo, że przezywali chudsze dzieci ode mnie. pewnie po cichu sobie tak myśleli, ale nigdy tego nie uslyszałam.

No właśnie dzieciaki potrafią być okrutne, i to nie tylko ze względu na tuszę, ale ubóstwo, kalectwo czy jakąś inną odmienność, dlatego staram się uwrażliwiać swoje by nigdy się z innych dzieci nie wyśmiewały i im nie ubliżały.

Co do pyzatych policzków, też miałam ten problem. Na okrągłą buzię nie pomagałay żadne diety, bo z twarzy nigdy nie chudłam. Buzia jak księżyc, mówiła babcia, gdy szłam na komers, niby nic, a zabolało... Zeszczuplałam z buźki po porodzie.