Temat: Dzienne czy zaoczne?

Sama już nie wiem... Mam taki mętlik w głowie, że sobie poukładać tego nie mogę.

A gdzie jest łatwo o prace w ktorym regionie

Może nie tyle łatwo, ale szybciej - przykład? U mnie ogłoszenia na sprzedawcę np. butów czy ciuchów pojawiają się raz na miesiąc - i wtedy jest wysyp CV na jedno miejsce - np. 5 tysięcy...a jadąc do Warszawy łatwiej można dostać pracę w sklepie, jest większa rotacja. Jest więcej ogłoszeń i są częściej. Widzę, bo przeglądam całą Polskę, bo - jak pisałam - z chęcią stąd wyjadę.

Pracuje w Warszawie to wiem ze tu wcale nie jest łatwo. A wiecej słoików niż Warszawiakow ;( i na jedno miejsce tez jest mnostwo CV, ale licza tylko na doswiadczenie

Muszę się zgodzić z Mirabela88, że w większym mieście prościej o pracę. W miasteczku, do którego mam 8 km nawet żeby dostać się do głupiego warzywniaka trzeba mieć znajomości. Wśród właścicieli sklepów itp. panuje dziwna mentalność, że nie chcą zatrudniać osób młodych tłumacząc się że im potrzebny stały pracownik a osoba młoda prędzej czy później wyjedzie. I w sumie trochę ich rozumiem ponieważ 90% osób młodych jak tylko skończy studia pakuje się i wyjeżdża stąd jak najdalej bo to istna pustynia jeśli o zatrudnieniu mowa... 

ja studiowałam zaocznie, a gdy kończyłam studia byłam już na dobrym stanowisku w dużej firmie i z kilkuletnim doświadczeniem, podczas gdy moje koleżanki z dziennych zastanawiały się gdzie znajdą pracę, bo przecież studia to teoria... a teoria czasem niewiele ma wspólnego z praktyką.

Dziwi mnie podejście Twojej mamy, bo jeśli ktoś chce się uczyć to będzie się uczył i na dziennych i zaocznych, bo na dobrej uczelni wymagania są praktycznie takie same (ja pisałam te same egzaminy co dzienni, a miałam mniej zajęć i czasu na naukę).

Tak czy inaczej, ja polecam zaoczne połączone z pracą i najlepiej rozpoczęciu utrzymywania się samemu - dobra szkoła życia, wielu osobom by się przydała, bo żal patrzeć na te niedorajdy, które całe życie polegają na rodzicach...

mam taki sam dylemat :) jestem na 2 roku za rok obrona jak dobrze pójdzie też jestem na dziennych :) wynajmuje mieszkanie bo 100 km robić dzień w dzień to nie wyróbka ;p tak jak napisałaś moi rodzice również nie uznają studiów zaocznych. Jak obronie licencjata to magistra będę robić zaocznie. Spróbuje znaleźć pracę  i jakoś sama się utrzymać. 

Nie zgodzę się, że wszędzie patrzą tylko na doświadczenie. Na śląsku po 3 latach dziennych i ze znajomością jednego języka biegle nie ma problemów ze znalezieniem pracy jak ktoś jest ogarnięty i ma chęci. Wszystko też zależy CO studiujesz! Nie gloryfikowałabym tutaj "dzielnych" studentów zaocznych bo niestety wiele firm patrzy jaką uczelnie kończysz, coraz częsciej na rozmowach pojawiają się testy z wiedzy i wiele razy spotkałam się z prośbą o wykaz ocen. To również zależy od zawodu... Nie pocieszę Cię, mam rodzinę w lubelskim i stamtąd po prostu trzeba uciekać bo rozmawiałam z kuzynką, która prosi się nawet o pracę w sieciówce. Na Twoim miejscu wyjechałąbym do innego miasta, poszukała pracy a później już tam rozpoczęła studia (zaoczne). Jak wyjedziesz to mama też troche zmięknie ;)

Majac licencjat w kieszeni, to bym szukala pracy w zawodzie, aby zaczac zdobywac doswiadczenie branzowe - konczac magistra bedziesz miala i wyksztalcenie i doswiadczenie! A z 'pracy znalezc ciezko' trzeba wyrosnac... Miliony ludzi pracuja i skads ta prace maja... Liczasie determinacja i wytrwalosc - uderzanie do wszystkich mozliwych firm pokolei aby widzieli ze ci zalezy, a nie siedzenie i biadolenie...

Dzienne rzecz jasna. A 60 km dojezdzanie to nie jest tak duzo. Moj maz dojezdza codziennie na rano do pracy 65 km i daje rade /od 8 lat!/. A zajecia na magisterce przeciez tez nie sa codziennie. 

ja bym nie chciala byc na zaocznych. Tez takicg=h studiow nie uznaje.