Temat: Życie po śmierci dziecka...

mojego brata żona była w ciaży i na ostatnim USG w 9msc dowiedziała się, że ich upragniona dzidzia nie żyje...była zdrowa miała odp wagę itp, ale okazało się, że było to nie dopilnwanie lekarz...tego samego dnia musiała urodzić martwą niunię...długo byli w traumie, szczególnie szwagierka...po 4latach postanowili postarać się o drugie dziecko. Wszystko sie udało choć pod koniec były jakieś komplikacje i musiała urodzić 2mce wcześniej. Urodziła chłopca bardzo słabego z obniżoną odpornoscią i problemami z oddychaniem...2 miesiące leżał w inkubatorze pod aparaturą, strasznie się bali ale udało się. Troszczą się o niego jak za dwoje. Szwagierka po małej strasznie przytyła jak mały skończył 2 lata wzięła się za siebie ostro i zastosowała Dukana i wyglada szczuplej niz przed ciążami;) Życie jest okrutne, strasznie nas rani ale nie można się poddawać, trzeba walczyć i starać się jakoś żyć. Nie wolno się obarczać przypadkami na które n ie mamy wpływu...jest to bolesne i nie łatwe...ale trzeba myśleć pozytywnie-przynajmniej sie starać...Wspólczuję Ci naprawdę znam ten ból choc może nie tak bardzo. Poroniłam w 2 msc i choć to był początek też nie było mi łatwo...

kazda strata dziecka boli...czy to 6tc czy 20tc czy dziecko zmarle po narodzinach czy w pozniejszym wieku...nikomu tego nie zycze. 

moja mama poronila w 4 msc.. wtdey jeszcze bylam mala, ale jak jakies 2 lata temu sie dowiedzialam, bardzo cierpialam..

4 miesiace temu stracilam siostre w wypadku samochodowym ,miesiac pozniej skonczyla by 20 lat ,pewnie nie o takie dziecko Ci chodzilo ale moje rodzina moja do dzis sie z tym nie pogodzila .

mój synek bardzo ciężko zachorował jak miał niecałe 5 miesięcy. teraz jest ok. współczuję ci. 

Moja ciocia stracila 3 miesieczna coreczke , malutka urodzila sie z wadami serca , miala operacje mialo byc lepiej ...wyszla do domu ,w domu atak , pogotowie i szpital , w szpitalu ze wszytsko opanowane . Niech pani jedzie zajac sie starsza 3 letnia corka Popowrocie 1.5 godzinnym lekarz bardzo mi przykro ...Rozmawiajac z nia teraz po 10 latch mowi ze nic nie pomaga , nie ma dnia aby o niej nie myslala . po stracie tej coreczki starali sie 3 lata , lekarze mowili ze to blokada w glowie ... Ma teraz 2 sliczne coreczki ,ale tamtej jej nic i nikt nie zastapi . Mowila mi tez ze nic ja tak w zyciu nie bolalo, ani rozstanie z mezem ani to ze wychowywala sie bez mamy , najgorsze co ja w zyciu spotkalo to ta tragednia . Ja osobiscie wspolczuje Ci z calego serducha , sama jestem mama. I moge sobie wyobrazic jaki to niewyobrazalny bol....Trzymaj sie cieplo

Poronilam dwa razu w 6 i 10 tygodniu,pamiętam i zawsze bedę pamietala.Boję się kolejnej ciąży chcialabym mieć więcej dzieci ale strach i ból pozostaje.Od pierwszego mineły 4 lata od drugiego pól roku.Przeżyłam stratę ale ty przeżyłaś większa.Bądz silna.pozdrawiam

dziękuje za każdy miły wpis... tak też mi się wydaje , że ból nie minie i nie zgadzam sie z powiedzeniem czas leczy rany raczej uczy żyć z nim i ukrywać go.... nigdy żadne dziecko nie zastąpi mi R.... tesknie i kocham myślę w każdej minucie....

jak ktos trafi tu na ten temat piszcie