Temat: Eutanazja

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

ciekawe, ja mialam dzis na zajeciach ten temat poruszony. Jestem zdania, ze wiele osob, ktore sa za nie do konca zdaja sobie sprawe z tego na co sie "decyduja". Takie pytanie mi sie nasuwa: Kim my jestesmy, aby decydowac o tym, czy ktos ma zyc , czy nie?

A kim my jesteśmy żeby skazywać naszych bliskich na cierpienie? I nie chodzi tu o ból głowy, ktoś kto ma migrenę nie chce umrzeć. I oczywiście nie chodzi o to żebyśmy my decydowali o życiu naszych najbliższych, ale jeśli oni chcą umrzeć? To jest ich decyzja, jesteśmy wolnymi ludźmi, mamy prawo decydować o swoim życiu, podobno. 

jednak to nie my decydujemy o swoim zyciu w kontekscie tego kiedy mamy umrzec...Decyzja nalezy do gory. Takie jest moje zdanie. Nie pozwolilabym poza tym odejsc bliskiej osobie, bo nie moglabym pogodzic sie z tym, nawet jezeli lecialyby teksty w stylu: to moja decyzja. Takie dycyzje to stapanie po cienkim lodzie. Jezeli bliska mi osoba zdecydowala sie na cos takiego, mimo wszystko mialabym jakies wyrzuty sumienia, niepokoj. Taka smierc nie zmniejsza bolu po stracie, moze nawet jest wiekszy  bol, bo czujesz sie jakby ktos popelnil samobojstwo...na twoich oczach (mowiac w przenosni)

No i właśnie wychodzi ten egoizm o którym pisałam. Za wszelką ceną trzymać przy życiu nawet jeśli ktoś wyje z bólu i błaga o śmierć byle by nasze biedne serduszko nie ucierpiało. 

tu w ogole nie chodzi o egoizm, ale o milosc do drugiej osoby.

Jeśli kogoś kochasz to chyba nie chcesz jego cierpienia, prawda? 

oczywiscie, ze nie, ale co innego pozwolic komus odejsc (np.do kogos innego), a co innego pozwolic umrzec. To sa niewspolmierne wartosci.

Jeśli kogoś kochasz to chyba nie chcesz jego cierpienia, prawda?  A uwierz mi że są choroby przy których nawet morfina nie Zmniejsza bólu. I co, zmusisz tą ukochaną osobę żeby została przy Tobie, chociaż by przegryzała do krwi usta z bólu, bo ty ją kochasz?A nie liczy się dla Ciebie to jak ona się czuje? Bo ty ją kochasz?

Kenayaa napisał(a):

No i powiedz mi teraz że to nie jest egoizm ;] "oczywiscie, ze nie, ale co innego pozwolic komus odejsc (np.do kogos innego), a co innego pozwolic umrzec. To sa niewspolmierne wartosci. "Co Ty w ogóle porównujesz, czym jest cierpienie bo facet sobie poszedł do innej w porównaniu z tym co czuje osoba mająca raka z przerzutami, plująca krwią i co 10 minut dusząca się. Ile Ty masz w ogóle lat, bo po tym co napisałaś i jeszcze stwierdziłaś że to nie egoizm to obawiam się że z 15.

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

Kenayaa napisał(a):

WildBlackberry napisał(a):

ciekawe, ja mialam dzis na zajeciach ten temat poruszony. Jestem zdania, ze wiele osob, ktore sa za nie do konca zdaja sobie sprawe z tego na co sie "decyduja". Takie pytanie mi sie nasuwa: Kim my jestesmy, aby decydowac o tym, czy ktos ma zyc , czy nie?

A kim my jesteśmy żeby skazywać naszych bliskich na cierpienie? I nie chodzi tu o ból głowy, ktoś kto ma migrenę nie chce umrzeć. I oczywiście nie chodzi o to żebyśmy my decydowali o życiu naszych najbliższych, ale jeśli oni chcą umrzeć? To jest ich decyzja, jesteśmy wolnymi ludźmi, mamy prawo decydować o swoim życiu, podobno. 

jednak to nie my decydujemy o swoim zyciu w kontekscie tego kiedy mamy umrzec...Decyzja nalezy do gory. Takie jest moje zdanie. Nie pozwolilabym poza tym odejsc bliskiej osobie, bo nie moglabym pogodzic sie z tym, nawet jezeli lecialyby teksty w stylu: to moja decyzja. Takie dycyzje to stapanie po cienkim lodzie. Jezeli bliska mi osoba zdecydowala sie na cos takiego, mimo wszystko mialabym jakies wyrzuty sumienia, niepokoj. Taka smierc nie zmniejsza bolu po stracie, moze nawet jest wiekszy  bol, bo czujesz sie jakby ktos popelnil samobojstwo...na twoich oczach (mowiac w przenosni)

No i właśnie wychodzi ten egoizm o którym pisałam. Za wszelką ceną trzymać przy życiu nawet jeśli ktoś wyje z bólu i błaga o śmierć byle by nasze biedne serduszko nie ucierpiało. 

tu w ogole nie chodzi o egoizm, ale o milosc do drugiej osoby.

Jeśli kogoś kochasz to chyba nie chcesz jego cierpienia, prawda? 

oczywiscie, ze nie, ale co innego pozwolic komus odejsc (np.do kogos innego), a co innego pozwolic umrzec. To sa niewspolmierne wartosci.

Jeśli kogoś kochasz to chyba nie chcesz jego cierpienia, prawda?  A uwierz mi że są choroby przy których nawet morfina nie Zmniejsza bólu. I co, zmusisz tą ukochaną osobę żeby została przy Tobie, chociaż by przegryzała do krwi usta z bólu, bo ty ją kochasz?A nie liczy się dla Ciebie to jak ona się czuje? Bo ty ją kochasz?

 jezeli lekarz zapytalby mnie , czy zgadzam sie na smierc, nie zgodzilabym sie. Nie lezy to w moim poczuciu moralnosci, zwyczajnie. Zapewne, chcesz, aby powiedziala: tak, skoro cierpi, niech odejdzie. Jednakze ja bym powiedziala, niech odejdzie wtedy, gdy nadejdzie Jego pora...Jeszcze raz podreslam, ze decyzja nalezy do gory. Ja nie mam prawa mieszac sie w nia i nie pogodzilabym sie z decyzja bliskiej mi osoby o tym, ze chce odejsc na wlasne zyczenie.

tojuzprzesada napisał(a):

Jestem przeciw. Ale sądzę, że człowiek powinien mieć możliwość wyboru, jako że poglądy są różne, jak różne są zdania. I każdy ma swoje argumenty i... każdy ma rację.

paulinap5 napisał(a):

Sama nie wiem.. Z jednej strony jestem przeciw, bo to Bóg decyduje o tym, kiedy ktoś umrze. Chociaż z drugiej jestem za, bo można przerwać cierpienie nieuleczalnie chorej osoby.