Temat: .

RENI1311 napisał(a):

Najepiej byłoby się usamodzielnić, wyprowadzić i mieć w nosie. Ale po pierwsze nie czujesz się na siłach, a po drugie czy to przyniosłoby szczęście? Ja poszukałabym sprzymierzeńca w mamie i siostrze. Dobrze byłoby przeprowadzić szczerą rozmowę z nimi. Powiedziec im co czujesz, jak bardzo ranią Cię słowa ojca i jak trudno Ci się z tym żyje. Posłuchałabym co One mają na ten temat do powiedzenia. Nastęnym krokiem pownna być rozmowa z ojcem. Na trzeźwo, spokojnie i szczerze. Wiem, że to nie jest proste, ale jeśli zostanie spełniony warunek szczerości, to nie wykluczone, że możesz dowiedzieć się co się kryje za tą agresją. Możliwe że usłyszysz coś co Ci się nie spodoba, ale będziesz miała szansę przekazać swój punkt widzenia i wyjaśnić ojcu, że jego słowa nie pomagają ani Jemu, ani Tobie, a przez nie przepaść między Wami jest coraz większa. Widzę, że przeciska się do Twojej śwadomości to, że fakt zostawania na noc u chłopaka ma znaczenie dla częstotliwosci awantur. Pomyśl co mu przeszkadza i zastanów się co mogłabys Ty lub Twoja mama ojcu wyjaśnić. Trzymaj się mała.

czarna. napisał(a):

Witam. Moja sytuacja jest taka, że od kilku lat jestem znęcana psychicznie przez mojego 

 młodsza, aczkolwiek do 16 roku życiu używał wobec mnie przemocy ( bicie ). Teraz od jakiegoś roku wyzywa mnie od najgorszych np: "dziwka, szmata, debil itp." oraz niekiedy z jego strony są groźby. Ostatnia: "jak mnie wkurwi to jej rozpierdole ryj". Grozi mi także, że wyrzuci mnie z domu.. Czy to jest karalne? Co mam zrobić w takim wypadku? Przez niego mam myśli samobójcze i ogólnie jest mi ciężko i cierpie. Czuję się w domu jak w najgorszym miejscu. Przepraszam za brzydkie słownictwo w cytatach. Z góry dziękuję.