Temat: Zrezygnowałaś kiedyś z wiary ?

nigdy z wiary  bym nie zrezygnowała, mozna nie praktykować, ale nie wierzyć?!!! o nie...

Może się coś wydarzyło takiego,że się zatracił.. może szczera rozmowa pomoże mu zrozumiec pewne fakty.. nie wiem.. ale życzę aby Ci się udało,aczkolwiek wiadomo-nikogo do niczego zmusić nie wolno...

TAK - kiedyś wierzyłam, albo inaczej - wydawało mi się wierzę lub też czułam, że powinnam wierzyć.

Teraz zdecydowanie nie wierzę. I wbrew pozorom nie czuję żadnej pustki! Wręcz przeciwnie! Wiem, że nic nie jest czarne lub białe - wszystko w odcieniach szarości i w staram się po prostu przeżyć swoje życie najlepiej, jak mogę słuchając się zasad moralnych, które wpojono mi w dzieciństwie. Nie potrzebuję wierzyć, że Ktoś nade mną czuwa, a po śmierci albo niebo albo piekło... (swoją drogą czyściec to też całkiem świeży wymysł Kościoła).

Jednak szanuję ludzi wierzących - skoro pomaga im to w życiu - super! ale tylko do momentu kiedy ich wiara nie wpływa na moją - czy też innych możliwość wyborów. W kwestii eutanazji, aborcji, antykoncepcji czy też in-vitro jest mocno w konflikcie z każdym wierzącym.

Co do Twojej sytuacji. Nie zmienisz poglądów brata. Jeżeli Tobie jest potrzebna rozmowa, żeby sobie wszystko poukładać - to pogadaj z nim. Jednak nie staraj się go nawracać, bo mogę Ci zagwarantować, że zaczniecie się od siebie oddalać.

Odnośnie ślubu - moja rodzina i Luby znają moje podejście - że nie chcę. Marzy mi się skromny ślub cywilny. Jednak jeżeli Lubemu będzie bardzo zależało to jakoś tę ceremonię zorganizujemy, z szacunku do jego i jego rodziny. Znam bardzo fajnego księdza, który można powiedzieć przyjaźni się z moim niewierzącym tatą i wiem, że nie będzie problemu, żeby zrobić ceremonię mieszaną, że ja przysięgam przed swoim przyszłym mężem aa on przede mną i Bogiem.

tak - jako dziecko latałam do kościółka, bo mi wszyscy kazali. wzięłam komunię. ale bierzmowania już nie. od kiedy zaczęłam myśleć samodzielnie, uznałam, że nie ma żadnego boga. wierzę w siebie, mojego męża, dobro, jakie jest w nas bez ingerencji istoty wyższej. jesteśmy dobrymi ludźmi, ale nie odnajdujemy w sobie tej naiwności, która pozwala katolikom uznawać baśniowe opowieści za prawdę. 

co za głupoty tu czytam... jestem ateistką i nie ma takiej mocy, która by mnie nawróciła. Bóg to tylko wymysł ludzi, zawsze to łatwiej sie żyje jak sie w cos wierzy, ma sie w nim "oparcie" i te inne bzdety, przeczytałam tu gdzies komentarz cytuje:"Balabym sie zrezygnowac, bo z pupy ten swiat sie nie stworzyl. Kazdy pierwiastek musial miec tchnienie."- może watro byłoby zapoznać się z teorią Wielkiego Wybuchu. Tak samo ja mogę zadać pytanie: skąd wziął sie Bóg? nie mam nic do katolików, tylko denerwuje mnie że każdy chce nawracać na siłe, bo "masz wierzyć i już". Na waszej naiwności bogacą się tylko kler, i cała ta reszta "mafii"- jak to mówi mój tata.

co za głupoty tu czytam... jestem ateistką i nie ma takiej mocy, która by mnie nawróciła. Bóg to tylko wymysł ludzi, zawsze to łatwiej sie żyje jak sie w cos wierzy, ma sie w nim "oparcie" i te inne bzdety, przeczytałam tu gdzies komentarz cytuje:"Balabym sie zrezygnowac, bo z pupy ten swiat sie nie stworzyl. Kazdy pierwiastek musial miec tchnienie."- może watro byłoby zapoznać się z teorią Wielkiego Wybuchu. Tak samo ja mogę zadać pytanie: skąd wziął sie Bóg? nie mam nic do katolików, tylko denerwuje mnie że każdy chce nawracać na siłe, bo "masz wierzyć i już". Na waszej naiwności bogacą się tylko kler, i cała ta reszta "mafii"- jak to mówi mój tata.

Jego sprawa.Tylko i wyłącznie.

bo prawda jest taka, że kościół to instytucja, która sterowała ludem a papież miał większą władzę niż królowie;

i to przetrwało, kościół to instytucja, pedofilia, hipokryzja ( homoseksualiści, księża mający utrzymanki a nawet rodziny, a głoszą homofobiczne przesłania i wpiep...ją się w in vitro czy aborcję w sytuacjach zabójczych dla psychiki kobiet),

ja się wcale nie dziwię, że ludzie wątpią- fakty są takie a nie inne, wiara to zupełnie coś innego niż budynek klepiących co niedzielę nie wiedząc co- tłumów;
wiele z "kościelnych" zwyczajów jest wymyślonych "po drodze" i to prawda;

najgorsze co może być, to ślepa wiara w instytucję i zaufanie do księży, którzy to wykorzystują

Ja nie lubię kleru i kościoła jako instytucji bo nie da się ukryć, że jest zakłamany i od prawie od samego początku hierarchowie kościelni walczą o władzę i pieniądze! A już "wprowadzanie wiary" ogniem i mieczem wśród "pogan" w dawnych wiekach to przejaw kompletnej hipokryzji,

Wierze w Boga, Biblię przeczytałam dwukrotnie. Pierwszy raz z pobudek religijnych, drugi raz jako osoba obiektywna. Moja wiara mocno została zachwiana i od tego momentu nie chodzę do kościoła. Jako dziecko i nastolatka uczęszczałam do kościoła aktywnie - z własnej woli, mieszkam w mieście i nigdy nie miałam narzuconego przymusu uczęszczania na mszę - nigdy też nie rozumiałam koleżanek które pochodzą ze wsi. Jaki jest sens ich chodzenia do kościoła tylko dlatego że ludzie będą gadać jeśli się w kościele nie pojawią- niech gadają! Moja mama wychowała mnie w sposób tolerancyjny, nigdy niczego mi w kwestii wiary nie narzucała, za co jestem jej ogromnie wdzięczna. Nie winie Boga za doświadczone w tak krótkim życiu zło. Zło jest tworzone przez człowieka, w którego sercu zabrakło właśnie Boga. Czy mogę siebie zatem klasyfikować jako niepraktykujący katolik? Osoba aktywna w wierze powie mi że nie jestem wogóle katolikiem jeżeli nie chodzę do kościoła. Dla niech sprawa jest prost: albo jest coś czarne albo białe. Ja uważam, że wiary nie można w ten sposób "traktować", wiara jest czymś co owej klasyfikacji nie może podlegać, bo z zasady jest zbyt skomplikowana. Kwestia pieniędzy jest prosta. Tutaj moja opinia "stąpa" twardo po ziemi. Faktem jest, że kościół jest obecnie instytucją czysto profitową. Księża pobierają za swoją "pracę" wypłatę - całkowicie to rozumiem, muszą za coś żyć. Nie rozumiem jednak, że w kościele odpłatne jest wszystko. Czyż sakramenty nie powinny wchodzić w zakres obowiązków księdza, z tytułu pobieranego wspomnianego przeze mnie wyżej wynagrodzenia? Moim zdaniem tak. Kolejną kwestią jest obłuda ludzi chodzących do kościoła. Jakimże jestem gorszym katolikiem od tego który chodzi do kościoła co niedziele a później potrafi być chamską świnią? Jakim jestem gorszym katolikiem od tego co wrzuci 10 zł na ofiarę, a ja te 10 zł przeznaczę na pomoc w leczeniu osoby niepełnosprawnej? I jeszcze raz jakim jestem gorszym katolikiem od tego co poda rękę na znak pokoju w kościele, a ja potrafię przeprosić osobiście osobę którą skrzywdziłam z szacunku do niej a nie dlatego że jestem w kościele i tak wypada? Jest prosta odpowiedzieć: nie jestem gorszym katolikiem, dlatego, że jeżeli Boga ma się w sercu to nie podlega się klasyfikacji praktykujący/niepraktykujący tylko po prostu wierzący. 

Namawianiem do chodzenia do kosciola i wiary mozesz go jedynie zniechecic. Ktoś tu napisał że głupota jest być niepraktykującym katolikiem.. No i fakt łatwo jest mowic mierzac swoja miara, nie dopuszczajac roznych sytuacji zyciowych.. Ja ponad 2 lata nie chodzilam do kosciola- mialam depresje, kilka miesiecy nawet nie wychodzilam z domu a pozniej mialam nawet problem z nawiazaniem kontaktu, rozmowa itp. Ja mysle, ze tutaj nic nie zdzialasz.. moze po czasie sam jeszcze zmieni zdanie a teraz ma jakies powody dla ktorych mysli w ten sposob.