Temat: Do sób z nerwicą lub podobnymi zaburzeniami.

werka1468 napisał(a):

Doskonale to rozumiem, bo  mam podobnie. Nie pozostaje nam chyba nic innego jak ignorować to, choć wiem, że to bardzo trudne. Często nawet przez takie rzeczy boję się wychodzić z domu, np. na głupie zakupy. Choć teraz gdy już biorę leki jest lepiej, nie przejmuję się tak tymi ludźmi, tym że się patrzą.

Vanilambrozja napisał(a):

Werka i Laguna no właśnie to jest manipulacja-edukowao wszystkich w taki sposób aby nikt nie odstawał od normy, nie był sobą bo to złe-moze nie tak doslownie i niektorzy nie mieli tego na celu ale wlasnie stad biorą sie nerwice,przez głupie spoleczne koncepcje;P!Kazdy czlowiek jest równy i tak naprawde nikt sie nie patrzy na nas bo ma gdzieś to jak sie zachowujemy, a jednak duzo ludzi patrzy sie i smieje-z czego sie smieją, na pewno nie z tego ze ktos jest sobą-będąc w szponach nerwicy nie jestesmy sobą i zachowujemy sie nienaturalnie, nie jakbysmy chcieli i jacy jestesmy naprawdę-Jezeli ktoś sie śmieje lub dziwi innym ludziom to albo to lubi i nie bierze tego na poważnie albo sam się boi być sobą. Jeśli tak to niech się wstydzi, traci całe życie i cale szczescie. A patrzac sie na innych i co ludzie powiedzą, przejmując sie gafą czy czując jakas powinność albo wyrzuty sumienia z powodu tego ze cos nam nie wyszlo tylko marnuje się życie, bo pod koniec zycia bedzie sie zalowac kazdego takiego momentu i że nie mialo sie w nosie tej calej farsy i nie zylo sie  po swojemu.Ja mialam ataki paniki w pracy, ze sobie nie poradze, ze nie zdążę, ze juz coś zepsulam-I wlasnie przez to mi nie wychodzilo, gdy czasem udalo mi sie wyluzować ale byc skupiona i myslec obiektywnie, robic wszystko uczciwie wtedy szlo mi bardzo dobrze. Nie czulam sie zle w tlumie, a sama! Ale stresowalam sie tez w sklepach, bo chyba sama sie dziwnie zachowywalam, albo wydawalo mi sie ze przyciagam uwagę. Teraz nawet nie patrze na innych ludzi w miejscach publicznych wiec nawet nie wiem czy ktos się patrzy czy nie-ludzi sprawa nie moja:-)

 Łatwo się mówi ale ciężko nie zwracać na to uwagi mówię że jak nie miałąm dziecka to też wszytsko mnie waliło.robiłam co chciałam cieszyłam się życiem a teraz jest po prostu tragicznie:/ Wiem że to nie wina dziecka tylko ja sama mam z tym problem i nie wiem jak sobie z tym wszytskim poradzić. Nie da się od tak nie przejmować tym wszytskim.

Laguna20 napisał(a):

Hej. Od  jakiegoś czasu  strasznie źle się czuję jestem często zmęczona jak i pobudzona, zaczęłam wpatrywać się w jeden punkt dość często, mam ataki paniki (lekkie na szczęście) źle się czuję w tłumie np w sklepach itp,poci mi się całe ciało najbardziej ręce, często chodzę po mieszkaniu bez celu po prostu w te i z powrotem, mam problemy ze snem już od dłuższego czasu, 

Te objawy ktore tu opisalas - mam identycznie. W duzych sklepach posrod tlumow, w autobusach - tragedia! Cała sie poce i ogrania mnie przerażenie, moja mama mowi ze to nerwica bo ona miala cos podobnego... Probuje radzic sobie z tym sama, ale to naprawde czasem ciezko ... Trudno z tym zyc a jednak trzeba.