Temat: Co jest gorsze???

Wolałabym korzystać z tego samego kibla z mamą niż z obcymi ludźmi.

Ależ porównanie.

Wymyśl 3 opcję.

myslalam ze nie masz nikogo , ale skoro nazywasz kogos partnerem to w tym wieku moznaby mieszkac razem, najwyrazniej nie zalezy mu na tym , bo mysle ze razem stac was byloby na cos troche wiekszego.  Ty zastanawiasz sie czy z obcymi zamieszkac wynajmujac pokoj a dlaczego nie mozesz z nim zamieszkac wynajmujac razem dwupokojowe mieszkanie. Byc moze nazywanie kogos partnerem jest troche przedwczesne.

póki co z mamą i szukanie lepiej płatnej pracy, żeby się usamodzielnić:). a może mama mogłaby ci pomóc w utrzymaniu się na swoim??

doczytalam ze nie wynajmie bo splaca kredyt - bzdurny argument, mozna to male wynajac komus a samemu na ten czas pomieszkac w wiekkszym. Chyba nie myslal o zalozeniu w przyszlosci rodziny kupujac jeden pokoj. To mozna zawsze jako studenckie mieszkanko wynajac i zarabiac. 

skoro mialaby utrzymac sie na "SWOIM" to chyba oznacza ze nie na "MAMINYM SWOIM" tylko mialaby sie faktycznie finansowac. A jesli to takie udawane swoje , ktore mama ma finansowac to po co mamie podbijac  koszty???

Odkąd skończyłam 19 lat mieszkam z obcymi lub mniej obcymi ludźmi. Ani na chwilę nie przyszło mi do głowy wracać do mieszkania z rodzicami. Chyba bym zwariowała, a mam całkowicie niekonfliktowych rodziców, których bardzo lubię. Czasami jadę na weekend do rodziców i naprawdę z ulgą wracam do "mojego" mieszkania z obcymi.

Oczywiście, że możesz trafić kiepsko, ale wtedy się po prostu wyprowadzisz. Mieszkałam nawet w trzyosobowym pokoju w akademiku, z całkiem obcymi dziewczynami (miałam 25 lat) i szczerze tamten okres wspominam jako najlepszy w moim życiu. Od wyprowadzki z akademika zawsze trafiałam na normalnych ludzi. W obecnym mieszkaniu trochę się ich przewinęło, poza jednym obcokrajowcem, który słabo dbał o porządek, nie mam na co narzekać. Obecnie mam świetnego współlokatora, całymi dniami nie ma go w domu (praca + doktorat), sympatyczny, spokojny, bardzo mało się odzywa, coś tam powie po polsku czasami, ułożony muzułmanin :D Każdy żyje własnym życiem, kilka razy w tygodniu miniemy się na korytarzu. 

Przy szukaniu skup się na tym, aby współlokatorzy byli pracujący i na wstępie zaznaczali, że w mieszkaniu się nie imprezuje.

Też od razu o tym pomyślałam. Jak nie miałabym kasy to albo mieszkałabym z facetem w małej klitce (co z resztą miało miejsce na studiach), albo wynajęlibyśmy coś większego (zakładam, że jego 'połowa' wynosiłaby nawet mniej niż czynsz jaki mógłby wziąć za swoje malutkie mieszkanie, więc bylibyście na plusie).

No ale w sumie jeśli Twój partner nie wykazuje inicjatywy i mu to ryba czy pójdziesz mieszkać do obcych ludzi, to w sumie... partner z niego tylko z nazwy i też radziłabym sobie sama. Po prostu trzeba chcieć.

skoro Twoj partner nie chce sie wyprowadzic z mieszkania, bo spłaca za nie kredyt, a w dwojke sie tam nie zmiescicie, to jak wyobrażasz sobie Wasza przyszłość za kilka lat?