Temat: Chory styl zycia

A jak się z tym czujesz? Jest to uciążliwe, ciężkie do zniesienia? Jest to jakiś odwewnętrzny przymus? Masz z tym problem? Zawsze tak było? To chyba dość istotne żeby stwierdzić czy u podłoża stoją jakieś zaburzenia czy nie, aczkolwiek specem nie jestem. Mogą to być zaburzenia osobowości, które tak naprawdę są częścią naszej osobowości - są w nią "wżarte" i praktycznie nie do wyprostowania w 100 procentach 

Taki typ osobowosci. Tez tak mialam gdy bylam na studiach. Teraz po czesci mam nadal, ale juz nie mam takiej wolnosci w dysponowaniu swoim czasem bo mam malutkie dziecko.Lubie jednak zyc na wysokich obrotach, spotykac sie z wieloma ludzmi, miec 1000 pomyslow:) Majac rodzine jest juz cos za cos, doba ma 24 h i trzeba ustalac priorytety. Czasem nie da sie robic wielu rzeczy rownoczesnie, a zmeczenie z niewyspania uniemozliwia cieszenie sie dniem, codziennoscia. 

a gdzie Ty sie spieszysz? ;)

młoda jestes, świat Ci nie ucieknie. Co Ty bedziesz robiła w kryzysie wieku sredniego ;)

a tak bardziej powaznie, to w ogóle ostatnio ludzie stasznie zapetlają się w tym, ze ciągle musza coś robić. Tylko że "wydojność" w czasie nie jest ta sama. 8 godzin snu potrafi dać lepszego kopa i lepsze wyniki niż 8 kaw.

Haha, nie sądzę, że to jakieś zaburzenia, choroba czy mania. Też tak mam. Uwielbiam jak się dzieję, uwielbiam to uczucie pobudzenia, tę satysfakcję na koniec dnia na myśl, ile udało mi się zrobić. Fajnie było jak miałam lat 20+ i ciało szybko się regenerowało, w końcu jednak przychodzi za to zapłacić. Nawet maszynę trzeba co jakiś czas zrestartować, a życie na ciągłym pobudzeniu, chociaż może być przyjemne, nie jest zdrowe. Przez jakiś czas ciało sobie z tym radzi, aż w końcu zaczyna nawalać. Czasem trzeba bardzo dostać obuchem po głowie, żeby się ogarnąć i zacząć szanować samego siebie i zacząć stawiać na jakość a nie na ilość. (Oczywiście nie wiem, na co ty stawiasz, w końcu cię nie znam, takie tylko ogólne przemyślenia zyciowe snuję... ;) )

Jeżeli ci z tym dobrze, to z psychiką wszystko ok;) Gorzej dla zdrowia fizycznego, bo 4 h to troszkę za mało snu;)

Polać tej pani! :D 

Ja też tak żylam b. dlugo, dorzucilabym do tego imprezy 2x w tygodniu, a bylo i 4x w tygodniu. Teraz trochę się zmienilo z uwagi na nowe realia życia,  ale tez nie umiem robic 1 rzeczy. Jak ogladam cos, to robie paznokcie, jak sprzatam to musze np. sluchac audiobooka, bo inaczej wydaje minsię, ze marnuję czas. Moze ten typ tak ma i skoro Ci z tym dobrze i dajesz radę to nie ma co szukac dziury w całym. Ewentualnie ogranicz kawę.

też tak mam, jak nie wypełnię dnia zajęciami, to myślę, a myślenie doprowadza mnie najczęściej do jakiegoś smęcenia i dołowania... może to taki typ osobowości, ale to chyba średnio "zdrowe", że się nie da pobyć samemu ze sobą w ciszy i spokoju. 

To nie mania, mania to stan przejściowy.

z wiekiem trochę przechodzi