Temat: Nazwisko po ślubie.

służbista w auchan na przykład ?:) serio wierzycie w to, że coś by ją spotkało za to, że nie wymieniła karty ? mi też poradzili w banku bym została przy starej (bo i tak za kilka mscy miała stracić ważność). dodatkowo jak robisz zakupy raczej się nie zdarza by ktoś Cie legitymował.:P więc problem rodem z tych czysto abstrakcyjnych ;-) co nie zmienia faktu, że po zmianie nazwiska dokumenty należy wymienić na te z właściwym nazwiskiem (to jest dokładnie tak że zachowujesz sobie dokument z nazwiskiem panieńskim, a nie wystawiony na zupełnie inną osobę haha). na pewno mogą za to wlepić mandat, ale ubawiło mnie pisanie że ktoś by ją potraktował jak złodzieja. bez przesady. ja w pracy posługuję się panieńskim nazwiskiem z czystego wygodnictwa, ale jak podpisuję się na formalnych dokumentach to oczywiście pełnym brzmieniem mojego imienia i nazwiska. nie widzę w tym większej zbrodni:P

Omawiany tu problem był nie tylko abstrakcyjny, ale i absurdalny, ponieważ ja dokumenty wymieniłam, kartę również, natomiast w formularzu bankowym dostałam propozycję zapisu na karcie jednego członu nazwiska nie dwóch i z niej skorzystałam. Karta (trzeci z kolei egzemplarz) jest zakodowana na moje podwójne nazwisko i grozi mi co najwyżej jedno połączenie z bankiem w celu wyjaśnienia sytuacji, gdyby ktoś już tak bardzo miał wątpliwości co do tego, że w dowodzie jest dwa człony nazwiska, a na karcie wytłoczony jeden. Ale to trzeba się mocno nudzić, a ludzie pracy raczej rzadko się w dzisiejszych czasach nudzą.

Na pewno przejde na nazwisko meza, jestem nauczona z domu, że z mężem żona się zrasta i małżonek jest ważniejszy niż dzieci - nie ma to nic wspólnego z tradycją - i jesli ma sie jakies opory, np. przed nazwiskiem czy wspolnotą majątkową, to znaczy ze to nie jest odpowiedni człowiek i trzeba szukać dalej.

Nie zartuj...

3. 

Dlaczego?

Bo jak nazwę dziecko nazwiskiem męża to przynajmniej będzie wiadomo, że to wspólne. A swoje? Nie pozbędę się go, to tak jakbym porzuciła swoją osobowość... Chodziłam z tym nazwiskiem tyle lat, nie zmienię je na nazwisko z kim nie mam więzów krwi.

Przyjęłam nazwisko męża, bo moje panieńskie było bardzo skomplikowane. Nawet w Polsce miałam z nim problem. Męża jest łatwiejsze, poza tym podoba mi się. Dwuczłonowe z tego samego powodu odpadało. Poza oba nawiska są akurat bardzo długie i razem ładnie nie brzmiały nawet. Pomijam że zajęłby by vhyba całą długość dowodu osobistego :-D
Nie chodziło o tradycję i takie tam, czysty pragmatyzm w moim przypadku.

Przyjęłabym nazwisko przyszłego męża. Moje jest dość długie i bywa przekręcane. Plusy? Jest unikatowe, bo w Polsce nosi je tylko kilka osób. Mimo wszystko, gdy będę miała okazję je zmienić, na pewno to zrobię.

A mnie się podobają dwuczłonowe nazwiska, co prawda - nie wszystkie, kwestia dopasowania :) Myślę, że na coś takiego bym poszła

ja zrobię dokładnie jak moja mama ;) czyli będę miała nazwisko podwójne ale na co dzien będę korzystala z nazwiska męża. Dwuczłonowe będzie do rzeczy oficjalnych. Mimo, ze będzie to duzo rubryczek (mam długie imię, drugie imię i nasze nazwiska są długie) to nie chce całkiem rezygnować z mojego nazwiska ;)