Temat: Dwa fronty

Anne, ja też mam już swoje lata i wiele kwestii przefilozofowanych. Ale czy wszystkie? Nie wiem. Czy każdy rozważa wszelkie ewentualności zawczasu? Tym bardziej nie wiem. Dlatego mogę założyć że tak i wtedy rzeczywiście oceniać pod kątem zachowań moralnych-niemoralnych, a mogę założyć że nie, i wtedy stwierdzić że w nowej dla siebie sytuacji człowiek musi się dopiero odnaleźć. Tylko czy to jest takie zło bezwzględne i absolutne, że człowiek nie przeanalizował ewentualności, albo że nie ma na tyle wyobraźni by przewidzieć do czego jest tak naprawdę zdolny czy niezdolny? 

Powiem Ci szczerze, ze nie czułabym sie za dobrze, gdybym potrafiła apodyktycznie i gorliwie oceniać ludzi zerojedynkowo, bo to by znaczyło że z jednej strony straciłam czujność, z drugiej zdolność rozważania. Stąd juz tylko krok do sytuacji kiedy przestaje sie myśleć, bo sie wie ;)

Cyrica, ja nie oceniam ludzi, ja oceniam zachowania. Jakieś zasady trzeba przyjąć w życiu, jakiś system wartości wyznawać. Jeśli coś sobie ślubujemy, to do czegoś się zobowiązujemy.  Człowiekowi może nagle "zakręcić się w głowie" , ale trzeba sobie jasno uzmysłowić co dalej z tym robię. Trudno przeanalizować każdą przyszłą ewentualność, ale  każdy dokładnie wie na czym polega zdrada i czy to jest dobre czy złe. Jeśli nie wie, to niech sobie odwróci relację i zapyta jak oceniałbym to zachowanie u partnera  - a wtedy wszystko staje się jasne. I wtedy już się wie :)

Posiadanie rozterek to jedno. Ale jeżeli już postanowił działać to jest to moment żeby zachować się jak człowiek honorowy i być uczciwym ;)

A jeżeli się matkę/ojca własnych dzieci zaczyna traktować jak zapchajdziurę to tak, automatycznie jest się Wieprzem ;)

Akurat odejście od partnera, a zdrada to dwie różne rzeczy. Chyba, że masz na myśli zdradę emocjonalną.

Zgadzam się z tym, że ślubowanie do czegoś zobowiązuje i powinno się zrobić wszystko, żeby zadbać o partnera na poziomie racjonalnym i na poziomie działań. Na poziomie emocjonalnym jest trochę inaczej, bo emocji nie można do końca kontrolować.

Nie miałam na myśli zdrady emocjonalnej. Nie to było tematem tej dyskusji.

Zobacz jak łatwo bronić człowieka który posługuje się manipulacją. Jest z żoną ale chce ją porzucić. Nie porzuca jej bo ta druga go nie chce. To dlaczego z żoną jest -  bo jest uczciwy???? Dlaczego ją nie porzucił - bo zależy mu na rodzinie?? Jemu zależy tylko na sobie samym. 

a właśnie że to było :)

nie wiemy jak się facetowi naprawde z żona układa, jak długo to trwa i czy fakt, ze zapałał afektem do innej kobiety wynika z lekkości jego bytu, czy jakiegoś życiowego przycisku. Zakładamy po prostu coś, co jest bardziej oczywiste dla nas. Czy gdyby działał na dwa fronty z czystej premedytacji i dla hedonistycznych pobudek dla zaspokojenia własnego interesu (również dosłownie) to czy ktokolwiek by się dowiedział o jego próbach "ratowania rodziny"? No raczej nie. Facet się najwyraźniej wykłada ze wszystkim przed wszystkimi. Czy człowiek perfidny i amoralny jest aż tak przezroczysty i wali prosto w ryj wszystkim co czuje i robi? Zazwyczaj inaczej sie to odbywa.

Tak wygląda próba ratowania rodziny? Przez wyznanie miłości innej kobiecie?  Ktoś kto inicjuje kontakt fizyczny nie zdradza tylko emocjonalnie bo to już przekracza definicję zdrady emocjonalnej.

czy ja wiem czy przekracza? przymizianie sie i trochę czułych słow to jednak jakiś wyraz emocji. Ze sercem ida ręce ;)

No proszę Cię..wyznanie miłości to trochę miłych słów? A to obiecywanie związku i porzucenia rodziny to było tak na niby? Tak sobie bajdurzył bez żadnego konkretnego celu zapewne ;) 

Oczywiście to wszystko wbrew pozorom świadczy o jego prawdomówności i wierności

nie wiem, nie było mnie tam ;) 

ja się na żadną prawdomównosc i wiernośc nie powłuję. Bardziej na to, ze człowiek w uczuciowym amoku potrafi pieprzyc trzy po trzy. Pohopnie owszem, i niekoniecznie nieszczerze w tym miejscu i czasie.