Temat: Brak umiaru w jedzeniu słodyczy

Niestety tez tak mam, jedyna na pewno nie jestes. Moja siostra jest po kawalku czekolady "zaslodzona", a ja moglabym zjesc cala tabliczke i zabrac sie za kolejne slodkosci :D Kiedys tak bylo, teraz rzadziej. Kazdego dnia pozwole sobie na slodycz (jesli mam ochote), ale znam granice i nie zjadam wszystkich slodyczy, ktore mam w szafkach, tak jak kiedys :)

Kiedyś też tak miałam. Potem przeczytałam jak działa ten "mechanizm" . Gdy jemy słodycze następuje gwałtowny wyrzut insuliny by spalić dużą dawkę cukru. Insulina szybko spala prosty cukier,  co z kolei powoduje gwałtowny spadek cukru we krwi i organizm woła, albo wręcz wrzeszczy o więcej. W ten sposób wpadamy w huśtawkę cukier-insulina-więcej cukru-więcej insuliny itd. 

Jednym ze sposobów jaki stosuję jest delektowanie się każdym najmniejszym kawałeczkiem i dokładne wyczuwanie smaku. W ten sposób przekonałam się, że wiele słodyczy, które wydawały mi się bardzo smaczne, tak naprawdę są słodką, niesmaczną mazią i zupełnie nie mam już na nie ochoty. Najgorzej gdy niejako sami przed sobą chcemy zaprzeczyć, że jemy słodkie, bo wtedy  pochłaniamy szybko  i niejako poza kontrolą umysłu, więc długo nie odczuwamy  zadowolenia. Tych słodyczy które lubię staram się nie kupować albo kupować w małej ilości. I zawsze mam w domu dobrą gorzką czekoladę 70% ( Ekwador kupowaną w jednym z marketów), której zjedzenie malutkiego kawałeczka daje mi zaspokojenie potrzeby słodkości. Raz kupiłam ją z dodatkiem owoców, ale była tak smaczna, że poszła szybciutko tabliczka i więcej jej nie chcę, za dobra była :D

To ja mam chyba jeszcze dziwniej : bardzo szybko się zasładzam (pod koniec snickersa już mam dosyć np) ale równie szybko mi to mija 

czyli nie zjem na przykład całej czekolady naraz, ale wystarczy godzina po zasłodzeniu i już węszę co by tu słodkiego wciągnąć.

Miałam, ale przeszło mi (razem z kompulsami i po detoksie od cukru). Kiedyś też nie istniało dla mnie pojęcie zasłodzenia, a słodyczy miałam dość kiedy było mi fizycznie niedobrze (z przejedzenia, po pochłonięciu kilku tysięcy kalorii w krótkim czasie). Myślałam, że nigdy mi się nie zmieni, ale sama się zdziwiłam. Teraz mam w domu sporo pootwieranych słodyczy w domu (albo męża, albo pozostałości po gościach) i mnie w ogóle nie ciągnie, mogą sobie leżeć w szafce tygodniami i jeżeli nie mam ochoty np. konkretnie na krówki to ich nie tknę (a kiedyś bym zeżarła, tylko dlatego że słodkie). 

Tez tak mam :((

jakbym o sobie czytala... ostatnio chyba odkrylam przyczyne- candida 

E to np. ptasie mleczko męża też potrafi u mnie leżeć otwarte tygodniami... albo czekolada milka z orzechami, ale gdyby to były mnmsy peanut butter, czekotubka karmelowa, krówki czy milka peanut butter to nie ma bata. Ja jestem bardzo wybredna jeśli chodzi o słodycze. Rzucam się tylko na te topowe. To jest jakieś 10% wszystkich słodyczy.

nie jestem się w stanie niczym "zasłodzić".  Tortu akurat może nie zjem,bo nie lubię, ale w przypadku czekolady, ciastek czy owych mnmsow nie miałabym problemu by wyjeść całość. A już stwierdzenie iż mnm z masłem orzechowym zamulają, to dla mnie totalna abstrakcja.

Ooooo jakbym ja to pisała. Do tego jak zjem za duzo tego słodkiego i czasem mój organizm zaczyna się źle czuć...  To ja i tak jem dalej,  aż się nie skończy.