Temat: Nie chcę chodzić do pracy. Pomocy!

Ja zdecydowanie szukałabym czegoś zbliżonego do przyszłego wykształcenia i zainteresowań. Korepetycje, tłumaczenia itp. W przypadku języka dobrze się wyspecjalizować w słownictwie jakiejś branży. Polecam IT, bardzo mało osób jest w stanie dobrze (w zakresie fachowego słownictwa) przetłumaczyć coś, co ja chcę przetłumaczyć i strasznie mnie to irytuje.

zmien prace, skoro do obecnej tak niechetnie chodzisz. wiadomo, ze to praca tymczasowa i nie bedziesz tam na zawsze, ale fajnie robic w zyciu cos, co nam sprawia przyjemnosc, a nie sie meczyc. nawet jesli jest to krotkoterminowe. poszuaj czegos innego, zwiazanego z kierunkiem Twoich studiow, powiazanego z zainteresowaniami, pozwalajacego sie rozwijac. 

ja Cię rozumiem - 5 rok łączę studia wieczorowe (wymiar godzin jak na dziennych) z pracą na prawie cały etat. zmęczenie czasem siada na psychikę. pracuję w kiosku z trafiką, więc też nie praca marzeń (kompletnie niezwiązane z moim kierunkiem studiów).
co Ci mogę poradzić - może faktycznie spróbuj poszperać w ofertach pracy by znaleźć coś, co będzie Ci bardziej odpowiadało? gastronomia to ciężki kawałek chleba (rok pracowałam w kawiarni), i to nie tylko moja opinia. nie każdy daje radę. dopóki nie znajdziesz lepszej, bardziej Ci odpowiadającej pracy, to spróbuj faktycznie spojrzeć na to jak na zadanie. zacisnąć zęby, myśleć o studiach i o tym, że bez pracy nie mogłabyś studiować. a w międzyczasie bądź na bieżąco z ofertami - a nuż coś się trafi, gdzie będziesz się lepiej czuła?

Pamietaj, Matt Damon ozenil sie z kelnerka, tak samo Nicolas Cage, Robert de Niro i tak dalej -) A na powaznie, to przeciez zajecie tymczasowe, bez tragedii. sprobuj to wykorzystac, moze naucz sie robic jakas potrawe czy deser, jakis koktajl itd.

Trochę trudno mi cię zrozumieć bo mam całkowicie inne podejście do życia. Jeśli masz problem to szukasz rozwiązania / zmiany (czyli innej pracy), a jeśli się nie da to zaciskasz zęby. I nie bardzo rozumiem dlaczego tak podkreslasz, że przygnębia cię sytuacja w Polsce - myślisz, że za granicą ludzie mają super prace, nie przemęczają się i zarabiają kokosy? Odpowiem za ciebie, bo mieszkam "za granicą" - tak nie jest. I tak prawdę mówiąc wszędzie jest podobnie, i wszędzie ludzie mają tyle, ile sobie wypracują ciężką pracą, wytrwałością, zaciętością i koncentracją na "wyższych celach".

Rzadko zdarza się tak, że młodzi ludzie zaraz po studiach, a tym bardziej w trakcie, mają super wspaniałe prace. Zazwyczaj swoje trzeba przeżyć, szukać, próbować, przemęczyć się w jednej pracy, w drugiej, zmieniać, dokształcać się, ciągnąć na kilka etatów, robić nadgodziny, znosić głupiego szefa, aż w końcu się do czegoś dochodzi i odnajduje się super firmę/posadę. Ale zazwyczaj jest do tego daleka droga.

A poza tym każda praca czegoś uczy. Np. obcowania z ludźmi, dyscypliny, właściwej etyki pracy (bo łatwo jest dobrze pracować w fajnej pracy, ale sztuką jest nauczyć się aby pracować solidnie nawet zamiatając przysłowiowe ulice). Życia się uczysz :)

Napisałaś coś o korepetycjach i o tym, że nie wiesz czy z nich wyżyjesz, zacznij budować sobie bazę klientów, małymi kroczkami i się zmieni. Jak już inni wspomnieli to, tylko środek do osiągnięcia celu. Z resztą zbudowanie bazy to też chyba nie bedzie takie hop siup to nauczycieli angielskiego pewnie sporo jest na rynku.
Nie napisałaś chyba co chcesz w przyszłości robić, więc nikt Ci nie doradzi jak możesz sobie sama pomóc. 

W każdym razie, jak byłam mniej więcej w twoim wieku, żeby dać radę na studiach pracowałam przez pewien czas w Macu, nie było łatwo, dzienne studia i 11h zmiany w weekendy sobota i niedziela, zaczynałam już w pt. Ale pomagała mi myśl, że to tylko tymczasowe, że nie zostane tam na zawsze, tak też sie stało, żyje mi się dziś bardzo dobrze :) 

Największy problem widzę w twoim podejściu i sposobie myślenia jaki sama sobie zaprogramowałaś. Nad tym powinnaś popracować. Większość ludzi zaczyna od czegoś, żeby w życiu do czegoś dojść i niestety ten okres musimy przetrwać :) 

A i zgadzam się z tym, że każda praca czegoś uczy, nawet prosta, fizyczna, pozwala chociażby spojrzeć na ludzi bardziej empatycznie i życzliwiej. A to pomaga nie tylko w pracy, ale i w życiu.

Załóż sobie profile na stronach gdzie pracę można znaleźć i przeglądaj na bieżąco.
Czujesz się tak ponieważ to praca nie dla Ciebie. Sama tak miałam pracując kiedyś na słuchawce. Po prostu tak małe pieniądze nie są warte tego wysiłku i męczarni psychicznej. Jedyne wyjście to, zmienić ją. To już chyba wiesz.

Przesadzasz. Ja w czasie studiów praktycznie nie pracowałam, bo ciągnęłam dziennie dwa kierunki. Jedynie w wakacje podejmowałam zajęcia dorywcze w okolicach domu rodzinnego, czyli zbieranie ogórków, zbieranie aronii, malowanie ścian. W czasie roku akademickiego raz tylko byłam gońcem i roznosiłam listy. 

Tak więc "karierę" zaczynałam po studiach, w wieku 24 lat. Podjęłam pracę kompletnie nie związaną z żadnym z ukończonych kierunków i spędziłam w niej kolejne 3 lata. Ale nie była to beznadziejna praca, całkiem przyzwoita. W międzyczasie wzięłam ślub i urodziłam dzieci, z pracy odeszłam. Dzieci nieco odchowałam i podjęłam nową pracę, tym razem zdecydowanie dla mnie i powiązaną z wykształceniem. W jakim wieku? 28,5 :) 

Miałam masę znajomych, którzy w czasie studiów zaocznych podejmowali jakiekolwiek zajęcia, byle by coś robić i mieć na studia. Koleżanka wiele lat pracowała na stacji paliw, a dopiero rok po ukończeniu studiów podjęła normalną prace, którą dość szybko zmieniła na taką super :) Głowa do góry!

dlaczego nie zmienisz tej pracy? Studiujesz zaocznie filologie angielska - zdajesz sobie sprawę że nie będzie u Ciebie takiego momentu że po studiach masz konkretny zawód, fach? Teraz moglabys już zacząć pracować w miejscy w którym widzisz się docelowo, jeśli nie jest nim ta kawiarnia.

Przychylam się do wcześniejszych wypowiedzi, zmień pracę albo nastawienie. Zwróciłam też uwagę na inne aspekty Twojej wypowiedzi i ciśnie się na usta stare powiedzonko:

Chciałoby się pokowboić a tu trzeba krowy doić.

Do pracy chodzi się po kasę, gdy trafi się na taka, która sprawia nam satysfakcję i jeszcze jest dobrze płatna to już pełnia szczęścia. Nie wszystkim w życiu taka się trafi i najczęściej nie od razu. Może "podskórnie" czujesz, że wcale nie musisz pracować bo rodzice mogliby Cię utrzymywać? A skoro tak to dlaczego masz się męczyć jeśli nie jest to życiowa konieczność?  Może chcesz pokazać, że jesteś dorosła i samodzielna ale "koszty" są większe niż przypuszczałaś? Czy na filologię angielską  poszłaś z wielkiego przekonanie czy dlatego, że nic innego nie pociągało Cię bardziej i jesteś na tych studiach bo jesteś?

Zastanów się do czego naprawdę Cię ciągnie i spróbuj poszukać w tym kierunku. Na pocieszenie powiem Ci, że jak człowieka życie nieco sponiewiera to potem potrafi docenić docenić gdy dobrze trafi. Znam takich co na starcie dostali niezłą pracę i stale byli niezadowoleni, w efekcie nie awansowali bo  narzekali. Ci którzy trafili do niej po tułaczce u prywaciarzy i harówce za marne grosze są zadowoleni, do pracy się palą i mają przed sobą perspektywy. Nie ma tego złego