Temat: Naprawde mam kiepskie oceny na koniec semestru ?

Oceny świetne :) Ja jak skończyłam 17 lat to wypisałam się z religii, dla mnie nie ma wartości przedmiotu szkolnego. Więc zamiast oceny na świadectwach mam kreskę.

A to, że będzie czas się wyszaleć to można uwierzyć. Okres moich studiów bywał szalony :D Ale jednocześnie żałuję, że w liceum nie miałam więcej luzu i za dużo się uczyłam (sama z siebie byłam taka sztywniara). Ta nauka bardzo mało mi się w życiu przydała, większość to po prostu stracony czas, którego już nigdy nie odzyskam. Te piątki pozostały sobie na papierze i nie mają żadnej wartości. Z aktualną mądrością życiową rozegrałabym to inaczej. Dzisiaj chciałabym zamienić większość tych piątek i czwórek na marne tróje, ale więcej korzystać z młodości, mieć więcej wspomnień z przyjaciółmi. Na szczęście na studiach zmądrzałam :)

Masz ok oceny- 3 z religii to jakbyś tej 3 nie miała w ogóle. Zresztą nie oceny się liczą a to jak Ci idzie z przedmiotów z których zamierzasz zdawać maturę. Na studiach nikt nie będzie patrzył na to co miałaś z historii, religii czy WFu- tylko wynik matury;

Z jakiego przedmiotu zostałaś siedzieć? Bo nawet żadnej 3 nie masz, więc trochę się dziwię.

Oceny są całkowicie bez znaczenia, byle zdać. Powinnaś miec za to taką wiedzę, żeby zdać mature i dostać sie na wybrane studia, jeśli takie planujesz a na tą więdzę mniej wiecej wskazują wyniki matur i egzaminu zawodowego. Jednak dopóki mieszkasz u rodziców i oni Cię utrzymują, te fakty niestety nie mają znaczenia. Najrozsądniej byłoby zacisnąć zęby, przynosić jak najlepsze stopnie i odliczać dni do wolności. Nie dyskutowac ani nie negocjować bo zawalenie roku niezależnie od powodu to bardzo mocny argument. W tym przypadku im będziesz pokorniejsza, tym więcej ugrasz. 

Nie wiem o co chodzi. Oceny masz super.

A co do korzystania z zycia moze byc roznie. Ja najlepiej sie bawilam /imprezowalam wlasnie w okresie liceum

Wspolczuje rodziców tyle w temacie

Współczuję rodziców :/ masz dobre oceny, nawet bardzo dobre jak na szkołę średnią. Ale dorośli ludzie powinni kumać, że oceny nie są dobrym miernikiem wiedzy, u jednego nauczyciela na 5 wystarczy napisać referat czy ściągać na sprawdzianach, a u innego na 3 trzeba się nieźle napracować. 

To już podchodzi pod zaburzenie, a nie bycie wymagającym

Dobrze, że trafili mi się w życiu idealni rodzice, a nie potwory jakie opisujecie.. 
Pół liceum spędziłam na różnych wyjazdach, w szkole 50% mnie nie było, a i tak miałam dobre oceny i byłam finalistką wielu konkursów. Siedzienie w domu i kucie to marny sposób na życie. 

Uczyć się warto z głową i w kierunku matury oraz zapamiętania czegokolwiek, co z tego, że ktoś tam z mojej klasy miał 5 z przedmiotu X, jak zdał z niego maturę o 40% gorzej niż ja? 

Oceny wystarczy jak składają się na średnią powiedzmy 4.0 - 4.5. Za to maturę z wybranych rozszerzeń warto zdać na ponad 70,75% i to się liczy.

Jak się jest dobrym ze wszystkiego to nie jest się dobrym z niczego i tyle... ostatnie czym to można nazwać to byciem wymagającym.

Ja mialam w LO dobre oceny i nic mi to nie dalo, studiowałam nie to co chcialam i w sumie to nie wiem jakim cudem skonczylam te studia bo meczylam sie niemilosiernie. Dopiero po magisterce zrobilam podyplomowe, ktore mnie interesowały, prace mam zupelnie niezwiazana z tym czego sie uczylam. OCENY NIE MAJĄ ZNACZENIA, liczy się to czego sie nauczysz, co ci w glowie zostanie i jak to wykorzystasz. Oczywiscie, że w wieku szkolnym w sumie nie masz innych obowiazkow, ale byc dobrym ze wszystkiego, to jakby nie być najlepszym w niczym. Jedyne czego zawsze polecam się uczyć to matematyka i jezyki.

Oceny są dobre, mnie tylko niepokoiłoby napisanie egzaminów próbnych tylko na 60 %. Masz jeszcze czas na nadrobienie zaległości, ale to racja, że powinnaś popracować. Powinnaś olać oceny semestralne, a skupić się na egzaminach i przygotowaniu do nich. Mnie nawet 2 miesiące przed maturą mama pisała zwolnienia do szkoły i nie chodziłam , nie traciłam czasu na bzdety tylko sie uczyłam po 12 h dziennie (całe szczęście dobrze się uczyłam i nauczyciele rozumieli dlaczego mnie nie ma usprawiedliwiając mi nieobecności nawet bez zwolnień). Kiedyś były egzaminy wstępne na studia i żeby się dostać na sensowny kierunek trzeba było mocno wykraczać poza program liceum.