Temat: Czy są tu inne panie, które mają zerowe powodzenie...

Nie zgadzam się, że coś jest ze mną nie tak. Miałam po prostu inne kwestie (problemy), które zajmowały mi 100% uwagi. I tyle. 

To o czym piszesz w drugim poście ja miałam odnośnie dzieci (też w takim licealnym wieku). Wiele moich koleżanek się rozczulało widząc gdzieś niemowlaki - najchętniej to by zaglądały do każdego wózka. Też czymś normalnym dla nich były rozmowy o tym, że kiedyś tam by chciały mieć dzieci. Dla mnie to była wtedy abstrakcja, totalnie sobie nie wyobrażałam w przyszłości siebie z dzieckiem. Byłam sobie w stanie wyobrazić studia, pracę, poważniejszy związek, ale dzieci nie bardzo. No a potem mi się odmieniło, teraz mi się to nie wydaje jakąś surrealistyczną wizją. Tu się podpisuję pod słowami Jurysdykcji, że jak się spotka właściwą osobę to się wiele zmienia. 

Nie przejmuj się takimi komentarzami - jesteś normalną dziewczyną i zupełnie nie rozumiem, jak można twierdzić, że jest inaczej. Każdy dojrzewa do tych spraw we własnym tempie, choć czasem zdarza się tak, że "już by się chciało, tylko na horyzoncie nie widać nikogo odpowiedniego" :) Na wszystkich przyjdzie czas.

Ja tak mam. Zdarzały się wyjątki, ale generalnie odczuwam małe zainteresowanie swoją osobą. Nie jestem piękna, ale też nie jakaś ostatnia. Przesadnie spasiona też nie. Jak schudłam, to moja samoocena się trochę poprawiła, ale niczego to w zasadzie nie zmieniło. Zresztą to nie od wagi zależy. No mam w sobie coś odpychającego i już. Chociaż normalnie ludzie mnie lubią, szczególnie jak mnie lepiej poznają.

A ile masz lat?  Pytam, bo ja do dwudziestego pierwszego roku życia byłam niewidzialna dla facetów. Pomimo, że obiektywnie byłam wówczas (patrzę na siebie "obecnymi" oczami) ładna. I to nie taką wulgarną nachalną urodą, ale typowej "dziewczyny  z sąsiedztwa" - długie, kręcone włosy, miły uśmiech, ładne oczy. Figura w normie (64 kg/172 wzrostu). I pies z kulawą nogą się mną nie interesował. Faceci rzucili się na mnie po dwudziestym piątym roku życia:)))

A jeśli chodzi o wagę - to nie ma nic do rzeczy.

21i 7 miesięcy :) 

Ja miałam bardzo małe powodzenie. Potem jak schudłam nabrałam pewności siebie i wokół mnie zaczęło się kręcić mnóstwo facetów. Po jakimś czasie zaczęłam znowu popadać w kompleksy i (choć nigdy o nich otwarcie nie mówiłam) faceci zniknęli. Stawiam więc na to iż brakuje Ci pewności siebie :) 

Hm... pewność siebie, ciekawa kwestia. Nie będę publicznie rozpisywać się nad tym tropem... ale to nie jest tak, że mam siebie za paskudę, której kijem nie tkną... tylko że od pierwszej myśli o związkach patrzę na to w kategoriach niemożliwości. Dziękuję za głos w temacie :)

o to to
Jak czuje się fajnie w ubraniu i jestem pewna siebie to zauważam, że na ulicy faceci się oglądają. Natomiast jak np nie ułożę do końca włosów, mam jakiś nie taki makijaż (mimo, że koleżanka i facet mówi , że ok) to nie widzę żeby ktoś na mnie spojrzał.

sa typy kobiet które nie potrzebują faceta,moja mama to taki typ tryska szczęściem jak jest sama