Temat: .

Justnobody napisał(a):

lilaa893 napisał(a):

to kiedy masz czas, by chociaz jedną noc na miesiąc spędzić z facetem? co on robi, studiuje, pracuje, ma swoje mieszkanie?ja nie wyobrażałam sobie nie móc wracać kiedy chcę mając lat 16,17,18..  nie mogłabym tak żyć jak Ty, jak w klatce i to w wieku 20 lat..współczuję tak toksycznej matki, to jest naprawdę tragedia moim zdaniem .. czasem nie wierzę jak czytam o rodzicach na Vitalii :(a kasę jej matka MUSI jej dawać :-) nie jest to żadna łaska.. czy dobra wolaprawnie jest to ustanowione, do 26 r.ż. chyba, o ile ona się uczy, przysługują alimenty

No mój chłopak studiuje. Teraz został mu rok jeszcze i idzie do pracy. Chce owszem ze mną zamieszkać za ten rok e wtedy będzie to oznaczało ze IDE do pracy. A boje się ze niedam rafy zeby miec czas na nauke, chłopaka, domowe obowiązki i jeszcze pracę a na chłopaku i jego pieniądzach nie chce polegać. Teraz widujemy się stosunkowo co tydzień piątek/sobota/niedziela do 11/12 zależy jak mamie odbije i jaki ma humor. O w wspólnej nocy w naszym domu lub jego nie ma szans. W sensie ze wzgledu na moja mame nie jego rodzicow bo jego rodzice sa bardzo w porzadku. W wakacje jedynie w gre wchodzą kłamstwa ze jade z koleżanką gdzieś na parę dni lub jak raz na jakiś czas przyjedzie do mnie do miasta w którym studiuje.

sadcat napisał(a):

Wilena napisał(a):

A.n.i napisał(a):

Wilena napisał(a):

Jej, jak tylko zaczęłam czytać wiedziałam, że na pewno będzie parę/wiele głosów mówiących o tym, że albo się podporządkujesz bez słowa zasadom mamy i jeszcze ją po rękach będziesz całować, albo wypad, radź sobie sama i szukaj roboty, bo stryjeczny wuj szwagra drugiego męża jednej z drugą studiował pięć ciężkich kierunków, ciągnął na trzy etaty i jeszcze pomagał w wolnym czasie w hospicjum (dramatyzuję oczywiście i wyolbrzymiam, ale sens zachowany). Na Twoim miejscu bym się nie przejmowała takimi komentarzami, one najczęściej wynikają z tego, że ktoś miał nie za fajnie w domu i jak pomyśli, że inni mogliby mieć lepiej to się od razu jad i frustracja wylewa. Moim zdaniem to co robi Twoja mama nie jest w porządku i postarałabym się z nią o tym porozmawiać. Rozumiem, że jak się u kogoś mieszka to trzeba się dostosować do jego zasad. Ale czym innym są zasady panujące w domu (np. dotyczące sprzątania, tego gdzie co jest poukładane), a co innego traktowanie dorosłej osoby jak dziecka, które można kontrolować. To bym rozgraniczyła na Twoim miejscu i próbowała to z mamą przegadać. Np. ok, jej dom, może nie chcieć żebyś spała u niej z chłopakiem. Ale u niego? - jeżeli jemu/jego rodzicom/współlokatorom (nie wiem z kim mieszka) nie przeszkadza Twoja obecność to Twojej mamie też nie powinna.

Wilena wszystko spoko, tylko czy z mamą faktycznie da się porozmawiać? Po tym jak autorka ją przedstawia śmiem stwierdzić, że mama do rozmowy się nie nadaje. Autorka jakby też nie za bardzo chce rozwiązać swoją nie łatwą sytuację, a jej post na forum jest raczej w formie wyżalenia się niż szukania pomocy. Sama miałam niełatwą sytuację w domu i już od liceum mieszkałam poza nim a każde wakacje spędzałam w pracy zamiast spędzać czas ze znajomymi. Było bardzo ciężko, ale uważam, że moja poniekąd ucieczka była najlepsza decyzją. Czasami nie warto aż tak bardzo analizować za i przeciw tylko po prostu bez głębszego namysłu podjąć szybką decyzję, działać. Jeżeli faktycznie z autorka może normalnie, spokojnie z mamą porozmawiać to jasne warto, a nawet trzeba spróbować, ale autorka przedstawiła matkę jako no co najmniej niezrównoważoną także ten ;)

Nie wiem, ale spróbować można. Zwłaszcza, że finanse to tylko jeden problem. Jeżeli się nie uda dogadać to wzajemne relacje będą się pewnie coraz bardziej sypać. Z czegoś jej zachowanie musi wynikać, przecież to chyba nie wygląda jak u Kołaczkowskiej w kabarecie, że "wydrukowała sobie listę błędów wychowawczych, a potem wzięła i robiła", tylko z czegoś to musi wynikać (nie wiem, jakieś własne niespełnione aspiracje przelewane teraz na autorkę, nadopiekuńczość, to że ten chłopak kogoś na kim sama się sparzyła przypomina - można sobie zgadywać w nieskończoność, ale lepiej byłoby próbować zrozumieć o co tak naprawdę chodzi). Jeżeli się nie uda i rozmowa nic nie da to faktycznie, chyba lepiej się wyprowadzić, niż ryzykować własnym zdrowiem psychicznym. Nie odwracałabym kolejności, bo jak zacznie od rozmowy to jest jeszcze jakakolwiek szansa, że coś się zmieni. Jak zacznie od wyprowadzki to wątpię, mama pewnie się wścieknie/obrazi i z jakiejkolwiek rozmowy nici. 

I sama doszlas do tego,ze lepiej sie wyprowadzic ale wczesniej osoby,ktore to zaproponowaly, byc moze z wlasnego doswiadczenia, nazwalas rzucajacych jadem.Ja odkad nie mieszkam z rodzicami mam z nimi super kontakt.