Temat: Bieganie gdy ważę 125kg - bezpieczne czy nie?

Wybacz, ale to przesada. Jest granica między nadwagą a otyłością, co nie oznacza, że mając kilka-kilkanaście kg nadwagi nie powinno się biegać. Pierwszy raz się spotykam z tak skrajną opinią. 

Autorce rzeczywiście lepiej zrobią szybkie spacery, a potem można przejść do marszobiegów i biegania. Tylko powoli i z głową. Powodzenia :)

Biegałam przy takiej wadze (7-10 km co dwa dni), ale całe życie jestem aktywną kulką, więc moje stawy są do tego w miarę przyzwyczajone, co innego gdy ktoś jest całe życie szczupły, kupiłam też naprawdę profesjonalne buty z dobrą amortyzacją nie tylko na pięcie ale i z przodu, przyjmowałam też jakiś suplement z kolagenem i glukozaminą, i w sumie nic mi nie było, może i mogłabyś delikatnie popróbować, ale niekoniecznie warto podejmować ryzyko i rozwalić sobie kolana.

Nie dowiesz się póki nie zaczniesz. Opini będzie tyle ile się tu osób wypowie. zacznij od krótkich dystansow.... zobaczysz jak się  czujesz itp. Polecam interwał biegowy... spalisz więcej na tym samym odcinku  chociaż  ja preferuje jedno tempo by mnie kolka nie złapała  (a to boli). Ze swojej strony polecam Ci również nordic walking. Spala się baaaardzo dużo kalorii ( parę razy więcej niż zwykły spacer)  a nie jest się aż tak przemeczonym jak po bieganiu. Powodzenia. Rób co Ci serce dyktuje i słuchaj się swojego ciała. 

a nie myślałaś o nordic walking? To alternatywa biegania dla tych, którzy (z różnych powodów) nie mogą. Ja biegam i ludzi z kijkami widzę pojedynczo i grupami, chudych i grubych, starych i młodych.... to się wydaje sportem dla każdego. Jak już dojdziesz do rozsądnej wagi możesz płynnie wrócić do biegania, bo organizm będzie już przyzwyczajony do takiej pracy (chodzenie i bieganie nie różni się znowu aż tak bardzo)

Ja powiem po sobie koedys przy wadze 100 kg trenowalam kikboxing dwa razy w tygodniu i silownia i basen jakis rok temu wszystko bylo super a ja jak to napisala jedna z dziewczyn bylam aktywna kulka ale do czasu bo po prostu organizm sie zbuntowal i dopiero teraz odzywa.

Proponuje spacery siłownia i basen. 

2 lata temu, podczas pierwszego podejścia do redukcji mialam przygodę z bieganiem. 

Zaczynałam od wagi 113 kg (wzrost 180 cm). Na początku dieta, ćwiczenia na dywanie i orbitrek. Gdy waga spadła do ok 100 kg powoli zaczynałam przygodę z bieganiem: od 3 km z językiem na plecach do 13 km (po ok. poł roku treningów). Wszystko raczej truchtem w tempie 6-7 min/km.  Mimo znacznego balastu na plecach nie miałam problemu z kolanami (odpukać: do tej pory nie mam). Dzięki bieganiu udało mi się zrzucić 10 kg i duuużo centymetrów, zwłaszcza w obwodzie ud i łydek (na pewno więcej niż przy samej diecie). 

Gdyby nie to że jestem 3 miesiące po operacjii, bez wahania wróciłabym do biegania z obecną wagą. 

Mi i dietetyk i lekarze i fizjoterapeuta jasno mówili - bieganie to jeden z najbardziej urazowych sportów. Zakazują biegania póki nie wejdzie się do normy wagowej, bo bieg z nadwagą zazwyczaj uszkadza i długofalowo osłabia stawy, nie tylko nogi ale i kręgosłup. Ja osobiście nie mogę bo mi się do tego astma włącza, nawet przy biegu wolnym.