Temat: Tęsknota za młodością/dzieciństwem

Cyrica napisał(a):

TajemniczaHistoria napisał(a):

same "stare" marudy po dwudziestce =) Jak ktoś z 40. na karku to czyta to się za głowę łapie =)

nie łapie ;)wydaje mi się to zupełnie normalne. Siedem lat życia, kiedy ma się np. 24 i odejmie się dzieciństwo to praktycznie ponad połowa życia. Człowiek ma poczucie, że wielu rzeczy nie zrobił, że nie tak je spędził jak sobie będąc w szkole wyobrażał, że tyyyle możliwości zostało niewykorzystanych, i takie tam.Jak się ma 40 to te same siedem lat jest naprawdę niewielkim wycinkiem i człowiek zdążył się przyzwyczaić do myśli, ze właśnie tak wygląda życie, że nie wszystko co sobie wymyśli da się zrealizować, nie wszystkie pomysły z czasów szkolnych były/są trafione, a wiele spraw można rozłożyć w czasie. Tylko perspektywa jest inna. Przykład z książką. Devoted pisze, że mogła ją poczytać spokojnie nie martwiąc się że marnuje czas. A to z powodu, że miała poczucie, że wszystko jeszcze przed nią i ze wszystkim zdąży. Potem będzie czytać również się nie martwiąc, bo przekona się że to nie jest marnowanie czasu, bo ze wszystkim co było trzeba zdążyła :). A teraz, mając tyle lat ile ma po prostu musi na ten komfort zapracować faktycznie. Okres dorobku (studia, pierwsza praca, organizowanie swojego miejsca na ziemi) jest najtrudniejszym okresem w życiu, tu trzeba dać z siebie najwięcej i można czuć, że ten fakt przytłacza, a czasami przerasta, dlatego się tęskni. Potem się już nie tęskni, potem się po prostu żyje z owoców własnych decyzji i działań. No, chyba że ktoś "se" pobimbał uznając, że jakoś to będzie, że najlepszym pomysłem na świecie jest przedłużanie sobie młodości w nieskończoność, a po trzydziestce samo wszystko przyjdzie, bo przecież po trzydziestce ludzie dopiero mają wszystko. No tak, mają ci, co na to zapracowali ;)

devoted08 napisał(a):

Cóż, na początek może proszę o nie wyśmiewanie tego wątku...Ostatnio coraz częściej łapię się na tym, że tęsknię za tym, co było kiedyś. Mimo, że nie mogę powiedzieć, że "poprzednie" lata były jakieś świetne (wręcz przeciwnie; raczej czułam się bardzo niekomfortowo), to jednak brakuje mi czasów... gdy byłam w liceum, i po szkolnej wigilii zaczynało się wolne. Gdy miałam trochę więcej luzu. Gdy kiedyś mogłam czytać książki nie martwiąc się, że marnuję w ten sposób czas. Gdy mogłam spokojnie przygotowywać się do matury (tak, tak, tęsknię za spokojną nauką). Pojawiają mi się w głowie takie momenty, których wcześniej nigdy nie uznałabym za coś przyjemnego.Też tak macie?*nie jestem stara. 24 na karku, ale mąż, kot i kariera na wysokim szczeblu, i myślę, że mnie to wszystko przytłacza.