Temat: ADHD-zmyślona choroba?

RybkaArchitektka napisał(a):

Oj znalam kilka osob, ktore wyraznie odstawaly od normy i moznaby im przypisac to adhd ktore jak sie okazuje nie istnieje. Na pewno sa to jakies zaburzenia, moze jakies niedotlenie mozgu w ciazy to spowodowalo. Znam takie osobniki ze swojej podstawowki, ktore jakos sie ogarnely zyciowo i wyrosly z tego chyba, mniemam po tym chociazby, ze zalozyli rodziny i maja dzieci. 

Wilena napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

Wilena napisał(a):

Zobacz sobie do innego wątku na forum - o małej dziewczynce, która sika tylko w pampersa/pieluszkę. Kobieta dostała rady, żeby jej tej pieluszki nie dawać, wyrzucić wspólnie i nie dać się szantażować dziecku, a nic sobie z tego nie robi. Nawet ja, a dzieci nie mam, takie rzeczy wiem - że trzeba być konsekwentnym. To teraz wyobraź sobie, że takich rodziców jest więcej. Niczego nie potrafią wyegzekwować od dziecka, niczego go nauczyć, nie potrafią być konsekwentni i odpowiedzialni. Nie neguję, że część dzieci naprawdę jest chora, ale jednocześnie nie uwierzę, że część tych wszystkich dysfunkcji i chorób to tak naprawdę wynik błędów wychowawczych, tego że jak dziecko nie chce przeczytać to się mu włącza bajkę, albo tego że jak dziecko nie chce spokojnie usiedzieć dziesięciu minut to pozwala mu się szaleć i biegać w niekontrolowany sposób. I nie, absolutnie nie jestem zwolenniczką bicia dzieci - w życiu bym dziecka nie uderzyła. Natomiast nie rozumiem też dlaczego dzieciom się teraz na coraz więcej pozwala, a potem zwala na dysfunkcje (usprawiedliwiając własną bezradność). Oglądałam jakiś dokument o otyłości u dzieci w Anglii ostatnio, praktycznie wszyscy rodzice mówili, że to nie ich wina, geny, tycie z powietrza, rząd jest winny, bla, bla, bla. A potem jak dzieciak się kładł na podłodze w supermarkecie żeby wymusić batonika to pakowali mu do buzi batonika. Mam wrażenie, że tak samo usprawiedliwia się czasami zwykle lenistwo, nieuctwo, złe zachowanie - podkreślam czasami, bo tak samo jak są dzieci, które zmagają się z otyłością z powodu jakiejś choroby, tak samo są te które mają rzeczywiście zaburzenia na tle psychicznym. Tylko, że to jest jakiś margines, a teraz co drugie dziecko niemalże coś tam ma zdiagnozowane. 

Widac, ze masz powierzchowna wiedze na temat zachowan dzieci i ich rozwoju. Wiekszosc dzieci buntuje sie w malym wieku, nie na darmo psychologowie wyodrebnili tzw bunt dwu latka. Moja corka tez sie kladla na ziemi w supermarkecie /nawet na polnej drodze/ i to nie raz. I wcale nie po to, zeby cos wymusic czy kupic /bo z tym nie mam problemu i tak nic jej nie kupuje/. Po prostu histeria, za duzo wrazen dla dziecka taki supermarket, ono chce sie bawic, biegac, a nie ogladac nudne rzeczy, ktorych w dodatku nie moze dotykac. Juz nie wspomne o braku powietrza w markecie /brak okien, sztuczne przetlaczanie powietrza/. To nie sa warunki dla spedzania czasu dla dziecka. Co do odpieluchowania u tej dziewczyny co doradzaly jej laski, to dziecko to nie automat. Widocznie nie jest gotowe z jakis powodow /byc moze ma jakis niewypowiedziany stres/. Tu gdzie mieszkam nie robi sie takiej nagonki na rodzicow w sprawie nieodpieluchowanych dzieci. Udziela sie rad, ale te rady nie dzialaja na kazde dziecko i nie o tym samym czasie. Dziecko ma isc swoim rytmem. Moze i dzisiaj jej corka jeszcze nie robi siku jak nalezy, ale kto wie...za tydzien byc moze bedzie to juz historia. Takie sa dzieci.

Pewnie tak, nie mam dzieci, nie pracuję jako opiekunka, siłą rzeczy jakiejś ogromnej wiedzy mieć nie będę. Natomiast to, że dzieci się buntują nie jest jakąś wiedzą tajemną - tylko, że w dokumencie, który oglądałam mowa była akurat o dziecku (na pewno większym niż dwulatek), które rzucało się na podłogę supermarketu krzycząc, że chce batonika i dostawało batonika. Powodem leżenia na podłodze nie był brak powietrza, bunt, ani nuda, tylko wprost wykrzyczane żądanie batonika - także nie wiem po co cały ten wywód i nadinterpretacja. A odnośnie tematu odpieluchowania - jasne, dziecko to nie automat, ale żeby mogło jakoś normalnie funkcjonować potrzebuje chyba jasnych zasad. Albo nie jest gotowe na odpiechulowanie i się go nie dręczy, albo jest i konsekwentnie zaczyna się go uczyć - w tamtym wypadku tej konsekwencji właśnie brakowało, dziecko po prostu wymuszało na mamie to co chciało, a ta nie umiała sobie z tym poradzić (przykład ten sam co z wkładaniem dziecku do buzi batonika żeby przestało krzyczeć). 

paulinasraulina napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

EnolaaGay napisał(a):

Z tego co wiem, to po prostu wyrwano z kontekstu wypowiedź Eisenberga, dot. tego, że obecnie ADHD stało się "modne" i często diagnozuje się je tam, gdzie tego problemu tak naprawdę nie ma. Eisenberg nie powiedział jednak, że tej choroby nie ma, że ją sobie wymyślił.

powiedzial na lozu smierci, ze ja wymyslil i ze lekarze /ci na samej gorze/ tez byli w to zamieszani, wiedzieli, ze choroba nie istnieje i brali lapowy, zeby zalegalizowac leki na to 

komu powiedział na tym łożu śmierci ? 

paulinasraulina napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

Oj znalam kilka osob, ktore wyraznie odstawaly od normy i moznaby im przypisac to adhd ktore jak sie okazuje nie istnieje. Na pewno sa to jakies zaburzenia, moze jakies niedotlenie mozgu w ciazy to spowodowalo. Znam takie osobniki ze swojej podstawowki, ktore jakos sie ogarnely zyciowo i wyrosly z tego chyba, mniemam po tym chociazby, ze zalozyli rodziny i maja dzieci. 

adhd nie sterylizuje człowieka, czemu więc zakładasz, że jak ktoś ma rodzinę i dzieci to znaczy, że nie jest chory na adhs?

RybkaArchitektka napisał(a):

paulinasraulina napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

EnolaaGay napisał(a):

Z tego co wiem, to po prostu wyrwano z kontekstu wypowiedź Eisenberga, dot. tego, że obecnie ADHD stało się "modne" i często diagnozuje się je tam, gdzie tego problemu tak naprawdę nie ma. Eisenberg nie powiedział jednak, że tej choroby nie ma, że ją sobie wymyślił.

powiedzial na lozu smierci, ze ja wymyslil i ze lekarze /ci na samej gorze/ tez byli w to zamieszani, wiedzieli, ze choroba nie istnieje i brali lapowy, zeby zalegalizowac leki na to 

komu powiedział na tym łożu śmierci ? 

Poczytaj dobrze publikacje i poslkie gazety przejrzyj. Zdaje sie, ze w Wyborczej ten temat zostal dobrze opisany. Ja nie mam dostepu do polskiej pracy, a jednak udalo mi sie dotrzec do tych informacji jakis czas temu.Wbij w google zagadnienie, to znajdziesz odpowiedz.

RybkaArchitektka napisał(a):

paulinasraulina napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

Oj znalam kilka osob, ktore wyraznie odstawaly od normy i moznaby im przypisac to adhd ktore jak sie okazuje nie istnieje. Na pewno sa to jakies zaburzenia, moze jakies niedotlenie mozgu w ciazy to spowodowalo. Znam takie osobniki ze swojej podstawowki, ktore jakos sie ogarnely zyciowo i wyrosly z tego chyba, mniemam po tym chociazby, ze zalozyli rodziny i maja dzieci. 

adhd nie sterylizuje człowieka, czemu więc zakładasz, że jak ktoś ma rodzinę i dzieci to znaczy, że nie jest chory na adhs?

Mam na mysli jednego gostka, ktorego znalam w podstawowce i ktory byl odsylany od szkoly do szkoly, powtarzal za mojej kadencji trzy razy,  ja sie go balam i tez zostalam kiedys przez niego napadnieta na ciemnej i zasniezonej ulicy /kto wie czy uciekajac ile sil w nogach uniknelam gwaltu. A szajbus mial juz 16-17 lat i byl naprawde oszolomem, nieogarem i nieprzewidywalnym czlowiekiem, gdzie szkola, pedagog i nauczyciele sobie z nim nie mogli poradzic.A teraz ...pan magister z pod jakiejs dalekiej i ciemnej uczelni, wojskowy /z wysokim stopniem/, do niedawna komendant policji w moim miescie /po znajomosci przyjety, ale wypierniczony/..i szczesliwy maz i ojciec dwojki dzieci. Zastanawiam sie tylko czy to adhd jego wyparowalo czy co?! Czy w koncu sie dostosowal do spoleczenstwa. Albo ma takie uklady, ze dostal taka robote. Jak czytalam o nim w gazetce gminnej jaki to pan, to o malo z krzesla spadlam. 

mirabelka2014 napisał(a):

Oweda napisał(a):

Martulleczka napisał(a):

Może nie wymyślona, ale zauważyłam, że teraz braki w wychowaniu dużo rodziców tłumaczy ADHD, dwubiegunówką i różnymi innymi cudami. To mnie drażni, tak samo jak teraz co druga osoba ma jakąś dysfunkcję. Ludzie tłumaczą swoje lenistwo w kwestii wychowania i edukacji dzieci chorobami. 

Tez to widzę...

Świetnie to ujęłas, zgadzam sie z kazdym slowem! teraz ludzie wszystko zwalaja na wymyslone choroby (mam tu na mysli glownie rodzicow i ich dzieci w szkole), uwazaja ze ich pociechy sa super mega zdolne i najwspanialsze, na kazde braki jakie wytknie nauczyciel przynosza zaswiadczenie od lekarza! obracam sie w szkolnym srodowisku i mam wielu znajomych-nauczycieli i to co teraz dzieje sie w szkolach to jakas masakra! naprawde zdarzaja sie klasy, gdzie nawet co 2-3 uczen ma adhd i do tego jeszcze wszelkie dyslekcje itp, itd... A prawda jest taka, ze takie dziecko jest najczesciej zle wychowane i rozpuszczone, a bledy ortograficzne ktore robi w kazdym wyrazie nie wynikaja z choroby tylko z tego, ze nigdy taki osobnik zadnej ksiazki nie przeczytal (oczywiscie nie twierdze ze dyslekcja, dysgrafia i tym podobne nie istnieja, bo sa to prawdziwe choroby, ale tak naprawde dotykaja one nielicznych, a w obecnych czasach zrobily sie bardzo "modne" i ulatwiaja wiele rzeczy w szkole wiec warto na nie chorowac; no i nagle co drugi uczen w klasie "choruje", normalnie smiech na sali)

RybkaArchitektka napisał(a):

Wilena napisał(a):

RybkaArchitektka napisał(a):

Wilena napisał(a):

Zobacz sobie do innego wątku na forum - o małej dziewczynce, która sika tylko w pampersa/pieluszkę. Kobieta dostała rady, żeby jej tej pieluszki nie dawać, wyrzucić wspólnie i nie dać się szantażować dziecku, a nic sobie z tego nie robi. Nawet ja, a dzieci nie mam, takie rzeczy wiem - że trzeba być konsekwentnym. To teraz wyobraź sobie, że takich rodziców jest więcej. Niczego nie potrafią wyegzekwować od dziecka, niczego go nauczyć, nie potrafią być konsekwentni i odpowiedzialni. Nie neguję, że część dzieci naprawdę jest chora, ale jednocześnie nie uwierzę, że część tych wszystkich dysfunkcji i chorób to tak naprawdę wynik błędów wychowawczych, tego że jak dziecko nie chce przeczytać to się mu włącza bajkę, albo tego że jak dziecko nie chce spokojnie usiedzieć dziesięciu minut to pozwala mu się szaleć i biegać w niekontrolowany sposób. I nie, absolutnie nie jestem zwolenniczką bicia dzieci - w życiu bym dziecka nie uderzyła. Natomiast nie rozumiem też dlaczego dzieciom się teraz na coraz więcej pozwala, a potem zwala na dysfunkcje (usprawiedliwiając własną bezradność). Oglądałam jakiś dokument o otyłości u dzieci w Anglii ostatnio, praktycznie wszyscy rodzice mówili, że to nie ich wina, geny, tycie z powietrza, rząd jest winny, bla, bla, bla. A potem jak dzieciak się kładł na podłodze w supermarkecie żeby wymusić batonika to pakowali mu do buzi batonika. Mam wrażenie, że tak samo usprawiedliwia się czasami zwykle lenistwo, nieuctwo, złe zachowanie - podkreślam czasami, bo tak samo jak są dzieci, które zmagają się z otyłością z powodu jakiejś choroby, tak samo są te które mają rzeczywiście zaburzenia na tle psychicznym. Tylko, że to jest jakiś margines, a teraz co drugie dziecko niemalże coś tam ma zdiagnozowane. 

Widac, ze masz powierzchowna wiedze na temat zachowan dzieci i ich rozwoju. Wiekszosc dzieci buntuje sie w malym wieku, nie na darmo psychologowie wyodrebnili tzw bunt dwu latka. Moja corka tez sie kladla na ziemi w supermarkecie /nawet na polnej drodze/ i to nie raz. I wcale nie po to, zeby cos wymusic czy kupic /bo z tym nie mam problemu i tak nic jej nie kupuje/. Po prostu histeria, za duzo wrazen dla dziecka taki supermarket, ono chce sie bawic, biegac, a nie ogladac nudne rzeczy, ktorych w dodatku nie moze dotykac. Juz nie wspomne o braku powietrza w markecie /brak okien, sztuczne przetlaczanie powietrza/. To nie sa warunki dla spedzania czasu dla dziecka. Co do odpieluchowania u tej dziewczyny co doradzaly jej laski, to dziecko to nie automat. Widocznie nie jest gotowe z jakis powodow /byc moze ma jakis niewypowiedziany stres/. Tu gdzie mieszkam nie robi sie takiej nagonki na rodzicow w sprawie nieodpieluchowanych dzieci. Udziela sie rad, ale te rady nie dzialaja na kazde dziecko i nie o tym samym czasie. Dziecko ma isc swoim rytmem. Moze i dzisiaj jej corka jeszcze nie robi siku jak nalezy, ale kto wie...za tydzien byc moze bedzie to juz historia. Takie sa dzieci.

Pewnie tak, nie mam dzieci, nie pracuję jako opiekunka, siłą rzeczy jakiejś ogromnej wiedzy mieć nie będę. Natomiast to, że dzieci się buntują nie jest jakąś wiedzą tajemną - tylko, że w dokumencie, który oglądałam mowa była akurat o dziecku (na pewno większym niż dwulatek), które rzucało się na podłogę supermarketu krzycząc, że chce batonika i dostawało batonika. Powodem leżenia na podłodze nie był brak powietrza, bunt, ani nuda, tylko wprost wykrzyczane żądanie batonika - także nie wiem po co cały ten wywód i nadinterpretacja. A odnośnie tematu odpieluchowania - jasne, dziecko to nie automat, ale żeby mogło jakoś normalnie funkcjonować potrzebuje chyba jasnych zasad. Albo nie jest gotowe na odpiechulowanie i się go nie dręczy, albo jest i konsekwentnie zaczyna się go uczyć - w tamtym wypadku tej konsekwencji właśnie brakowało, dziecko po prostu wymuszało na mamie to co chciało, a ta nie umiała sobie z tym poradzić (przykład ten sam co z wkładaniem dziecku do buzi batonika żeby przestało krzyczeć). 

Moja mala tez sie buntuje i wyglupia, bo cos chce. Bunt dwu latka zaczyna sie w wieku 1,5 roku i konczy cos po 3 roku. Wiele dzieci go w ogole nie przechodzi, zas inne nadmiernie. Hiisteria to jeden z blaskow tego buntu. Podobnie jak tarzanie sie na podlodze /czy klepisku/ i plakanie. Nawet na wiejskiej drodze, bo....bo batonika akurat tam nie ma mozliwosci kupic, ale zachcialo sie jechac dziecku w wozku ledwo co narodzonego brata.I takiemu dziecku mozna i trzeba tlumaczyc, ale czesto bez skutku. Za jakis czas zrozumie. To nie chodzi o to, ze ono chce batonika czy jechac w wozku. Ono chce byc najwazniejsze w hierarchi rodziny i chce bardzo podkreslic swoje J A, ktore wlasnie sie ksztaltuje. I dziecka nie mozna za to temperowac, ustawiac, bic po dupie, tylko tlumaczyc, lagodzic, przekierunkowac uwage na cos innego. I to dziala. Ale J A musi sie narodzic. I jest to trudne dla rodzica, dla otoczenia rowniez.Co do odpieluchowania, to ja konsekwetnie ucze tego swoja pocieche od poczatku sierpnia. I mam dzien w dzien obsrane rzeczy i zasikane. I tlumacze co i jak i wiem, ze rozumie. Ale dziecko mialo niedawno duzy stres i tu jest pies pogrzebany. Widocznie tam tez jest jakis powod. Stres przed przedszkolem, nowymi dziecmi, moze przed pania. A moze emocje i poddnerwowanie mamy widzi, gdy inne mamy sie dziwuja, krytykuja. Kiedys-kiedys tez widzialam u innych dzieci same wady, albo bledy wychowacze. Teraz rad poslucham chetnie, ale filtruje wszystko przez grube sito.