Temat: Ustępowanie w komunikacji

Ja tam przestałam ustępować. Tylko w subiektywnych przypadkach ustępuję, jakoś tak, nie wiem, "jak dobrze z oczu patrzy", ktoś starszy, chociaż też nie zawsze. Jeśli są wolne miejsca gdziekolwiek indziej, siedzą faceci, siedzą w moim wieku albo młodsi, nie ustępuję. Jak ktoś wzdycha nade mną, nie ustępuję choćby nie wiem co. Jak poprosi, jasne. Ostatnio miałam sytuację w autobusie, przed wszystkich przepchnęło się babsko z kulą, biegło szybciej od reszty wsiadających. Rodzina z dzieckiem posadzili dzieciaka na takim podwyższeniu, co to są w autobusach czasem, gdzie to można sobie zakupy postawić czy coś i generalnie nic poza tym. A babsko poszło do kierowcy i wskazując palcem mówi dosłownie: " proszę pana, a to można tak bachora sadzać?! Co ona głupia robi, można tak?!". A potem do nich jeszcze od głupich, od bachorów i od wracania do Rosji i innych. Także nie mam żadnych zasad, czy tam niepełnosprawnym czy komu ustępuje, jak mam humor. Poza tym zdarzyło mi się parę razy zasłabnąć w komunikacji i że to mi ustępowali miejsca, więc jak mam okazję siedzieć, to korzystam.

Ty takich nie spotkałaś - a ja owszem. Kilka razy, były to Panie typu "Ja MUSZĘ siedzieć!!!" (+ oczywiście milion siatek z zakupami, pies/kot, laska, wózek i inne graty).

Ojj, ja niewidomym to nie ustępuję. Zwykle się boję, co pomyślą, chociaż jak wsiadają i szuka laską miejsca, to powiem tu wolne czy coś. Ale, też pamiętam taką niemiłą sytuację, bo komunikacją którą jeżdżę często jeżdzi taki chyba niepełnosprawny też umysłowo niewidomy. I raz facet podszedł, dziadek, powiedzieć mu, że miejsce jest, to za gardło go złapał i generalnie niemiło było... Więc, jakoś specjalnie uczynna nie staram się być.

ja do 9 miesiaca ciazy jezdzilam codziennie tramwajem.  jakos tak od 7 miesiaca ciazy ludzie zaczeli ustepowac mi miejsca za co bylam bardzo wdzieczna. i nie  z tego powodu ze nie wystoje bo jechalam tylko 15 minut ale tramwaje czesto szarpia. spontanicznie hamuja i rano jest tloczno i ludziska nie patrza czy uderzaja w brzuch czy nie. miejsca w 99% ustepowaly mi kobiety po 40-50. 2 razy tylko mezczyzni w tym raz zerwal sie 70 letni dziadzio... a tak to moglam stac nad facetami godzinami i zaden by nawet tylka nie ruszyl. mi sie wydaje ze to kwestia kultury i tego co sie z domu wynioslo....

ustępuję osobom starszym, niepełnosprawnym (noga w gipsie, chodzenie o kulach itp. itd.), ciężarnym pewnie też bym ustępowała, ale nie widuję za często w autobusie ;) na Twoim miejscu spytałabym czy córka źle się czuje - jeśli odpowiedź byłaby "daleko jedziemy" to odpowiedziałabym, że również daleko jadę :)

A wiesz dlaczego dzieciom się ustępuje? Tu nie chodzi o sprawność fizyczną czy tym bardziej kwestie wychowawcze. Dla kilkulatka jazda na stojąco może być bardzo niebezpieczna - wystarczy gwałtowne zahamowanie i maluch może solidnie się poobijać , bo nie jest w stanie wystarczająco mocno się czegoś złapać, zresztą nie bardzo ma nawet czego, bo większość uchwytów jest poza zasięgiem jego rąk. Druga możliwość - malca może stratować ktoś dorosły jadący bez trzymanki. 

To nie tak, że "teraz trzeba"- od kiedy pamiętam tak było. Ze względów bezpieczeństwa właśnie i dawniej było to wręcz oczywiste. Być może ludzie mii odrobinę więcej wobraźni...

A co do proszenia, ja prosiłam (obita noga i mocno kulałam), ale główni młodych chłopaków i mówiłam, że miałam wypadek na rampie :D Każdy się ze śmiechem podrywał. 

tu gdzie mieszkam ludzie takich rozkmin nie maja i ja tez przestalam je miec. 

Ja ustępuję starszym, kobietom w ciąży, ale tylko pod warunkiem, że nie ma już wolnych miejsc.

Któregoś dnia jechałam z bratem autobusem, wracaliśmy zmęczeni całodniową wycieczką w zoo(a to były wtedy te tegoroczne upały) i usiedliśmy sobie razem na siedzeniach przy drzwiach. 2 przystanki dalej weszła tęga 60+ z torbą zakupów i stoi nade mną i sapie. Odwracam się, patrzę siedzenie za mną wolne i jeszcze sporo wolnych miejsc, więc myślę "Hola,  hola. Nic z tego. Nie ustąpię". I nie ustąpiłam, ale ile mi się do ucha nasapała, brzuchem mnie nasmyrała spocona. Ale honor jest honorem i dzielnie znosiłam niewygody. A żeby pokazać jej, że się jej obecnością nie przejmuje, wyciągnęłam z plecaka kanapkę dla brata(to straszny niejadek i musiałam w niego wciskać). I rozłożyliśmy się na naszych siedzeniach.

Jestem młoda, ale też mogę być zmęczona!

Ja miałam bardzo niemiłą sytuację, kiedy  mając jakieś 16 czy 17 lat w środku lata latałam wtedy po blokach roznosząc ulotki.  wracałam w tramwaju i zwyczajnie było mi słabo, poprosiłam stosunkowo młoda kobietę - na oko pięćdziesięcioletnią - żeby ustąpiła mi miejsca bo chyba mdleje (szum w uszach, gwiazdki przed oczami, wiedziałam co się święci) kiedy to Zaczął się ryk na cały tramwaj jak ja w ogóle mogłam o coś takiego poprosić. Efekt był taki, że jakiś nastolatek wynosił mnie na przystanek na rękach i wzywał pogotowie (na szczęście przy odrobinie powietrza oprzytomnialam ale chłopak siedział ze mną jeszcze z pół godziny na dworze).  Od tej pory ustępuje zawsze kobietom z zaawansowanej ciąży i jeśli widzę starszą osobę. Starszą - 70, 80letnią .  Ewentualnie jeśli ktoś poprosi - bez względu na to czy się źle czuje, czy jest po imprezie, czy ma duże zakupy.  Natomiast nie ustąpię starszej pani, która z rządzą w oczach przepycha się do pierwszego wolnego siedzenia masakrujac wszystkich w okół, nie ustępuje osobom 50-60letnim na oko (mam kilku takich znajomych, całkiem dobrze się trzymają), nie ustąpię komuś, kto robi awanturę na cały autobus o to,  że "młodzież teraz taka niewychowana "