Temat: co sadzicie o dysleksji?

Ty to jednak masz wrazliwośc łopaty. Dziewczyna pisze, że osiągnęła to, co przeciętny człowiek osiąga bez większego wysiłku, swoja nadludzką pracą i kosztem życia osobistego. Pracuje w o wiele większym stresie i nie do końca samodzielnie. A mimo to pewnych ograniczeń nie przeskoczy, a Ty o "zapierdzielaniu i owocach".

ale chodzi o to, że dziewczyna wiedząc, że ma problemy coś z tym robiła, ciężko pracowała, możliwe że nawet jeszcze ciężej- i w tym kontekście są te owoce i zapierdzielanie.. równie dobrze, co jest na prawdę pospolite wśród młodzieży, mogła pomyśleć- ok, mam tam jakeiś dys więc się wysilać nie będę bo mam świtułek na to... 

świstek jest po to, żeby kto nie ma zacięcia, NIE MUSIAŁ zachrzaniać nadludzko, a nie żeby nie musiał robić nic, choć pewnie pokusa jest dla tych, którzy uważają że "dys" to tylko kwestia pisania/nie pisania z błędami. Bo czym innym jest zachrzanianie, kiedy chce się być lepszym, a co innego, kiedy TRZEBA by ogarnąć to, co niektórzy jedynie przekraczając próg szkoły. Sam fakt, że dyslektyk będzie czytał lekturę z prędkością wielokrotnie mniejszą, że na klasówce kazde swoje zadanie musi sprawdzić nie raz, a pięć przez co może nie zdążyć z calością, to znaczy że jest leniem? 

Nie chodzi o to Cyrico... chodzi o to, że są ludzie/młodzież, dla której świstek jest wymówką do nic nie robienia, w tym sensie to są lenie...co innego, kiedy dziecko/dorosły ciągle nad tym pracuje, a efekty są albo nie są... bo z efektami jest różnie, ale ćwiczy i ma świadomość, że coś w tym kierunku robi... 

Dlatego napisałam, że "tak se" rozumując to może być pokusa. Uwierz mi, każdy kto ma jakieś "dys" i tak pracuje więcej niż ktoś kto nie ma, i pracuje ciągle, choćby z powodu konieczności większego skupienia. 

nie twierdzę, że nie, osobiście znam tylko jedną osobę z "dys" walącą byki na każdym kroku, aczkolwiek nigdy nie wnikałam co ta osoba z tym zrobiła i robi , czy rzeczywiście ma na to papierek czy zwyczajnie to wymówka... ale też pamiętam koleżankę z liceum, która miała wtedy etap diagnozowania i jej stwierdzenie " jestem dys, więc będę miała fory, wysilać się nie muszę", nie wiem jak się to dalej rozegrało, bo nie mamy ze sobą kontaktu... 

To o czym mówisz to jakaś farsa. Jeśli tak się u Was diagnostyka odbywała, to nic dziwnego, że nastroje są jakie są. Fakt, że stopień "dys" może być bardzo różny, a stwierdzenie jest ogólne, bo nie można stwierdzić że nie ma dys jak jest, proste. Tyle, że tak jak napisałam wcześniej, zaświadczenie uprawniające do zwolnienia z pewnych zaliczeń było wydawane po terapii zajęciowej nie przynoszącej dostatecznych efektów, jeśli teraz ogranicza się do samego stwierdzenia i już zwalnia, nie jest dobrze, nawet dla samych osób z dysfunkcjami.

nie wiem kompletnie jaka jest procedura, nigdy osobiście nie miałam bezpośrednio z tym kontaktu, dzieci też mam zbyt małe na ew diagnozowanie

Dobrze, jest ktoś dyslektykiem i tego nie zmieni, ale są słowniki, ba nawet Word podkreśla błędy, a ludzie i tak piszą z błędami - mam na myśli ludzi dorosłych i ich pisma do urzędu, listy motywacyjne itp. To chyba nie przekracza możliwości intelektualnych przeciętnego człowieka.

Zbędny papierek. Znam sporo osób z dysleksją, które tak czy siak się uczą poprawnej pisowni. Raz na jakiś czas im się to zdarzy,ale nie jest to nagminne. Już mam dość czytania "narzyczony" "curka" "jusz" "pszeczkole"... Są książki, są gazety, przecież jak się je czyta to w końcu wkuje się to do główki