Temat: Wtrącanie się innych w czyjeś sprawy

Przyjaciółka nie pyta bo wie że nie chcę. Jest wyrozumiała w przeciwieństwie do wielu osób. A np moja kuzynka w moim wieku(ja mam 23 lata) z którą kiedyś się przyjaźniłam ma 2 dzieci i nie może zrozumieć, że ja nie chcę. Nie chce mi się nawet z nią gadać bo mnie wnerwia.

Co do niektórych nie dociera, że można nie chcieć być mamusią. Np moja szwagierka i jej mąż ciągle do nas gadają o dziecku chociaż mówiłam że nie chcę w przynajmniej najbliższej przyszłosci. 

Niektórzy traktują posiadanie dzieci jako obowiązek albo misję życiową. Ja i brat nie byliśmy planowani a tym bardziej chciani przez naszą mamę (tata bardzo chciał) i naprawdę odczuwam to całe życie. Ile razy słyszałam, że ona nas nie chciała lub jej życie zmarnowaliśmy to nawet nie zliczę, nie wspominając już o tym, że ma gdzieś, co się u nas dzieje, jak jesteśmy chorzy nie zadzwoni zapytać o zdrowie itp. Nie mówię, że nas nie kocha, bo pewnie kocha, ale uważa, że przez nas nie poszła na wymarzone studia, poświęciła nam lata młodości itp. Ja wolałabym dzieci nie mieć, niż przez całe dzieciństwo fundować im jazdy pod tytułem: ja was nie chciałam, to tata chciał żebyście się urodzili. Koszmar.

Mam dwoje dzieci, a znajomi (rodzina nie) czasem pytają, pewnie dla zartów "no, to kiedy trzecie?" Jakbym zamieniła się w rodzącą co dwa lata dojną krowę, co to tylko stoi na miedzy i pyk - cielak, pyk - cielak. Gdyby wiedzieli, ze dla mnie groźba wpadki i posiadania trzeciego dziecka jest tak potwornie przerażająca, że prawdopodobnie po prostu bym wyjechała za granicę usunąć, gdyby test wyszedł pozytywnie, zamknęliby się. Nie wiedzą, ze moje drugie dziecko podczas porodu zmasakrowało mnie tak, że jak schudnę, muszę się poddać operacji, że bardzo ciężko wszystko sie goiło i dla mnie trzecia ciąża mogłaby się skończyć samobójstwem, skoro po drugiej nadal walczę z depresją. No ale ludzie MUSZĄ. Ja się tylko krzywię i mówię "bardzo zabawne, bo przecież nie wywalę im w twarz tego, co napisałam powyżej, to nie ich sprawa. 

Nie lubisz takich pytań? Możesz bliskim powiedzieć wprost na pytanie "kiedy dzieci" - "nigdy i możemy zakończyć ten temat'. I wsjo. Nie zrozumieją, ich problem. Rozumiem troszkę stanowisko Twoich rodziców, wiem, jak moja mama szalała i nadal szaleje za dzieciakami, zresztą podobnie, jak tata i teściowie. Moje dzieci są ich pierwszymi wnukami, ukochanymi, wychuchanymi, wymarzonymi, a nie wiadomo, czy moja siostra kiedyś sie zdecyduje, bo ze względu na podejrzenie SM boi sie, ze albo zafunduje dzieciom niepełnosprawną mamę, albo przekaże wadliwy gen (choć na razie badania wykluczają tę chorobę, po prostu ma podejrzane problemy występujące dość często z SM).

ja zawsze mowie, dziekuje.. dziecka nie planujemy!

Em...napisałaś, że masz 24lata...nie żyjemy w średniowieczu, większość ludzi w tym wieku nie decyduje się na dziecko i tyle...takie mamy czasy. Rozumiem gdybyś Cię namawiali na ciążę gdybyś miała 34lata...prawda jest taka, że czy chcesz dzieci czy nie, to masz po prostu jeszcze bardzo dużo czasu by podjąć tę decyzję...z resztą nikomu nic do tego. Może skoro denerwują Cię te pytania, to pogadaj z mężem wciśnijcie rodzince kit, że nie możecie mieć dzieci i po kłopocie...

Raz bratowa mojego męża coś zaczęła gadać że teraz moja kolej na dziecko to jej odpowiedziałam "M, jak masz ochotę to sama sobie zrób". Zamknęła się jej gęba.