Temat: Niepracujące matki

datuna napisał(a):

Ja jestem ta rozwydrzona bezdzietna, ale pomimo takiej zaciekłości damsko-damskiej, jaką tu widzę się wypowiem.Znam osobiście 3 dzieci, już dorosłe, których matki siedziały z nimi w domu do 10 lub 15 roku życia. Wszystkie 3 osoby leczą się u psychologów i psychiatrów a wypowiadać się o swoim dzieciństwie nie chcą, odwiedzając rodziców raz na ruski rok. Taką czkawką się odbija czasami matka, której życie centruje się jedynie na domu i dzieciach.Ja tam za szczeniaka  kluczem biegałam, instytucje się mną zajmowały, świetlice, harcerstwa i krzywda mi się nie działa, a matka mi nie świrowała i kołków nie ciosała na głowie, bo poza domem miała swoje życie i realizowała się nie tylko w moich pieluchach i pracach domowych. Nie rozumiem, czemu tak jedziecie po zawodach, byle jaka sprzedawczyni, sprzątaczka, bla bla, za grosze marne, też zawód potrzebny, do cholery, i chwała ludziom, że idą i zarabiają, nawet te grosze, a nie na zadzie siedzą i jojczą, bo od razu na profesurę chcieliby wskoczyć, inaczej się nie kalkuluje.Uwłaczacie tutaj wszystkim, od tych biednych sprzedawczyń za nędzne 1200 robiących po kobiety, które robią karierę faktycznie i zarabiają więcej niż mąż. Ale nie jest mi to zjawisko obce, siedzące w domu mamusie tylko na zewnątrz wyglądają zdrowo, wewnątrz toczą się jady i zawiści. Zaznaczam, to moje doświadczenie (dokładnie jedną znam mamusię, której głowa nie puściła, ale to prawniczka z powołaniem i ona już tylko czeka aby wrócić do gry). Ja innych siedzących z 2 dzieci w domu mamuś nie znam, tylko zaborcze, zacietrzewione, widzące jedynie swoją najswojszą rację. Chociaż pewnie Vitalia mi zaraz wyprodukuje rzewne historyje o humanizmie, leżącym w matczynym uścisku, trwającym ponad dekadę...

YoungGirl napisał(a):

to ja Was zadziwie. Mam dwójkę dzieci, jedno w 3 klasie szkoły podstawowej drugie poszło do przedszkola. Szukam pracy. I jakoś dziwnym trafem nikt mnie nie chce zatrudnić. A pracowałam już w sklepie odzieżowym, dwóch bankach, na halach magazynowych i nawet dwa lata miałam działalność gospodarczą. Mimo to ludzie nie chcą zatrudniać dzieciatych. Z miłą chęcią pozbyłabym się statusu kury domowej czy tam lenia jak sądzicie ale to nie takie łatwe jak się wam wydaje.szczerze? nie fajnie postrzegacie ludzi, i przykro że każdego człowieka wkładacie do jednego wora.edit. zapomniałam dodać, moja mama mieszka 300km ode mnie, a kochana teściowa jakiś czas temu stwierdziła że moje dzieci nie są dziećmi jej syna, także nie mam pomocy u babć emerytek jak śmiecie twierdzić.

datuna napisał(a):

Ja jestem ta rozwydrzona bezdzietna, ale pomimo takiej zaciekłości damsko-damskiej, jaką tu widzę się wypowiem.Znam osobiście 3 dzieci, już dorosłe, których matki siedziały z nimi w domu do 10 lub 15 roku życia. Wszystkie 3 osoby leczą się u psychologów i psychiatrów a wypowiadać się o swoim dzieciństwie nie chcą, odwiedzając rodziców raz na ruski rok. Taką czkawką się odbija czasami matka, której życie centruje się jedynie na domu i dzieciach.Ja tam za szczeniaka  kluczem biegałam, instytucje się mną zajmowały, świetlice, harcerstwa i krzywda mi się nie działa, a matka mi nie świrowała i kołków nie ciosała na głowie, bo poza domem miała swoje życie i realizowała się nie tylko w moich pieluchach i pracach domowych. Nie rozumiem, czemu tak jedziecie po zawodach, byle jaka sprzedawczyni, sprzątaczka, bla bla, za grosze marne, też zawód potrzebny, do cholery, i chwała ludziom, że idą i zarabiają, nawet te grosze, a nie na zadzie siedzą i jojczą, bo od razu na profesurę chcieliby wskoczyć, inaczej się nie kalkuluje.Uwłaczacie tutaj wszystkim, od tych biednych sprzedawczyń za nędzne 1200 robiących po kobiety, które robią karierę faktycznie i zarabiają więcej niż mąż. Ale nie jest mi to zjawisko obce, siedzące w domu mamusie tylko na zewnątrz wyglądają zdrowo, wewnątrz toczą się jady i zawiści. Zaznaczam, to moje doświadczenie (dokładnie jedną znam mamusię, której głowa nie puściła, ale to prawniczka z powołaniem i ona już tylko czeka aby wrócić do gry). Ja innych siedzących z 2 dzieci w domu mamuś nie znam, tylko zaborcze, zacietrzewione, widzące jedynie swoją najswojszą rację. Chociaż pewnie Vitalia mi zaraz wyprodukuje rzewne historyje o humanizmie, leżącym w matczynym uścisku, trwającym ponad dekadę...

Zoolaah napisał(a):

Znam matki, które pracują i jednocześnie opiekują się dzieckiem. Jest coś takiego jak praca zdalna, która można wykonywać w domu. Nie mówię tu oczywiście o składaniu długopisów czy pudełek. Ale np. tworzenie baz danych, prowadzenie kampanii reklamowych na stronach, programy partnerskie, prowadzenie bloga, pisanie tekstów, transkrypcje tekstów, a nawet rękodzieło. Dla chcącego nic trudnego tak naprawdę. To, że ktoś siedzi w domu nie znaczy, że nic nie robi. Ten temat pozwolił na namacalne odczucie, jak powszechne jest uogólnianie. Przykre to niestety.

x napisał(a):

(cut) Matkom w tym kraju jest cholernie trudno i to poczawszy od trudu jazdy autobusemz wozkiem az na pracy skonczywszy. (cut).