Temat: Dlaczego Polki mają kompleksy?

to fakt, ja przez to wychodzę na gbura bo jak poznam jakąś babkę, nie pogadam z nia dłużej i nie znajdę czegoś co ją wyróżnia, później nie witam się na ulicy bo po prostu nie rozpoznaję wśród tylu klonów :P

ja niestety nie mam porównania do innych narodów ale czy to tylko u nas jest taki negatywny pęd za modą?w sensie nie zaczerpniecie czegoś co pasuje do nas tylko takie naśladownictwo,które często szkodzi

Ile w tym jest prawdy. Ja byłam w liceum metalówą, która uwielbiała gry i zawsze byłam uważana za dziwadło. W klasie miałam tylko kilka dziewczyn, reszta facetów (mat-fiz) ale wszystkie takie same. Nie mówię, że ja jestem super-zajebista i wyróżniam się i jestem najlepsza, po prostu one ciągle podłapywały wszystko co wyczytały w pisemkach. Pamiętam właśnie tak pod koniec liceum z 6 lat temu modne były kreski - wszystkie kreski, gdzieś jeszcze przewinęły się spodnie biodrówki - wszystkie biodrówki, itp. W sumie do dzisiaj tak jest, byłam nawet wyzywana od satanistek a jakoś szczególnie ekstremalnie nie ubieram się. Lubię czerń ale nie noszę np. długich sukien, normalne, czarne spodnie, bluzka z zespołem albo zwykła czarna, czasami jakiś pieszczoch, nie maluję się prawie wcale. W Niemczech jak kiedyś byłam to wyglądałam przeciętnie na tle dziewczyn z różowymi irokezami, odsłoniętymi brzuchami i kolczykami wszędzie.

Ja byłam kilka lat temu w Pradze i w Berlinie i tam zupełnie inaczej ulice wyglądają. Dziewczyny w irokezach, z nadwagą i odsłoniętym brzuchem, ogólnie widać, że mają gdzieś jak ich inni postrzegają. Bardzo roześmiane i żywiołowe. Ja ubieram się na czarno, słucham ciężkiej muzy i normalnie jeden chłopak w Niemczech przywitał się ze mną na ulicy a kilka osób się uśmiechnęło i pomachało życzliwie. Fajne przeżycie, chciałabym mieszkać w Niemczech ale niestety muszę mocno popracować nad językiem, bo bardzo mój niemiecki kuleje i jestem zbyt strachliwa na takie zmiany.

Hehe Szczypiora też byłam jak to mówisz metalówą, co prawda nie ubierałam się jakoś ekstrawagancko ale i tak babcie szeptały pacz satanisty idą :P Nie wiem czy miałyśmy tak skrajnie różnych ludzi w szkole ale ja nigdy nie czułam się z tego powodu dziwadłem,mimo,że nie było takich osób dużo. Może sama nie czułaś się pewna siebie w tej odmienności i inni to wyczuwali?Tu może znowu dopisuje teorie do faktów ale wg mnie o wiele częściej wyśmiewanie,zaczepki itd. wynikają z tego,że inni widzą w nas potencjalną ofiarę aniżeli naprawdę z nieakceptowania odmienności

Ja w zasadzie byłam pewna siebie, ale byłam dosyć wrażliwa, ale też nigdy nikt otwarcie nie wyzwał mnie, nie byłam szykanowana ale nigdy nie miałam znajomych w swoim wieku, zawsze starszych, chyba po prostu nie umiałam się dogadać z ludźmi w moim wieku. Raczej byłam typem takiego cichego odludka, który sobie usiadł w ostatniej ławce, założył słuchawki i żył w swoim świecie.

Co do ostatniej linijki, uwierz mi, że u mnie w klasie dziewczyny zupełnie nie akceptowały odmienności. W klasie był jeden chłopak, który okazał się gejem - urządziły mu piekło.

Co do określenia "metalówa", to ja po prostu potocznie go używam, nie chce mi się tłumaczyć różnic między konkretnymi gatunkami, wiesz, tak skrótowo na forum, żeby każdy wiedział o co chodzi 

jestem polka NIE mam kompleksów. Kazdy facet sie za mna ogląda i nie dogryzam koleżankom.

Hehe spoko spoko też tak mówiono u mnie choć ja raczej nie korzystałam z tego określenia. Też miałam głównie starszych znajomych i wolałam swoje towarzystwo ale z tymi "normalnymi" nie miałam nigdy problemów, widać nie było u mnie aż takich małp :P Raz tylko zaczepiły mnie w drodze do domu ziomki poziomki i pytali czy jestem brudasem(inna nazwa punka jakby ktoś nie wiedział), pogadałam z nimi,wytłumaczyłam to i owo i rozstaliśmy się pod moim domem w pokoju :P

 :)

Ale Photoshop jest nie tylko w Polsce a to głównie u nas problem występuje. Również się zgadzam, że jest to kwestia wychowania. Jak za komunizmu było w sklepach tyle co nic, ludzie nie interesowali się tą stroną życia. Czasem komuś się udało, bo potrafił z kilku szmatek wyczarować coś niebanalnego. Kiedyś tylko na to zwracało się uwagę żeby mieć pracę, wykształcenie, teraz mogę powiedzieć, że rodzice trochę podobnie podchodzą do swoich dzieci i może stąd wynika problem. Mi, na przykład, rodzice nie mówili że jestem piękna i wyjątkowa itd i rzeczywiście w szkole wyglądałam przeciętnie, żeby nie powiedzieć pasztetowo ;) Dopiero jak zaczęłam pracować, zaczęłam zarabiać i mogłam trochę inaczej o siebie zadbać. Dziś, po wielu latach marazmu z byłym, ktory mnie nie komplementował za często, jestem wreszcie z facetem, który codziennie mi mówi że jestem piękna i w to wierzę. Wielokrotnie słyszałam też opinie że mam boskie nogi i biust i te atuty staram się eksponować. A to że na brzuchu nadal jest oponka? Trudno, nie do końca ją akceptuję ale ukryć ją też potrafię ;) I gro pracy trzeba wykonać w głowie!!!

Ja mam wrażenie, że Polacy zawsze czuli się gorsi od 'zagranicy', zwłaszcza po wojnach i starali się ich doścignąć, więc jak w 'Ameryce' czy w Francji jest moda na to to (zwłaszcza) Polki chcą mieć to samo i chcą być takie same. Biorą przykład z gwiazd zagranicznych jak i podpatrują nasze celebrytki, które też się wzorują na tym co modne za granicą i tu się rodzą kompleksy...

W innych państwach nie zauważyłam by kobiety się przejmowały, że mają coś niemodnego na sobie czy, że im wystaje tu i tam fałdka... 

Poza tym polscy panowie....... oni nie doceniają kobiet, to kobiety tu bardziej zabiegają o facetów... boją się, że zostaną porzucone.. a naprawdę nie dość, że jesteśmy jedne z najładniejszych to jesteśmy dobrymi matkami, umiemy zadbać o dom (byłam w paru krajach i mam porównanie, są takie nacje, gdzie kobieta nie będzie sprzątała i gotowała, bo od tego sobie wynajmie kogoś, np. polkę :) ). Mam kilka koleżanek w paru krajach i mają mężów obcokrajowców, z tego co słyszałam, to każdemu zazdroszczą takiej żony.