Temat: Dlaczego tak bardzo uśpienie psa boli...

Koledzy po prostu tego nie rozumieja, bo nie mieli takiej sytuacji pewnie. W tamtym roku mój tesć uśpił u weterynarza psa, który miał raka jader. Żył 15 lat. W kilka tygodni choroba zrobiła z niego wraka. Wymiotował żółcią, nie jadł, nie pił, nie spał, tracił orientacje, ledwo oddychał. Decyzja o uspieniu boli, tesciu do tej pory patrzy na zdjecia Kuby (psa), po wszystkim nawet chcielismy wysłać go do psychologa, bo tak to sie na nim odbiło. Absplutnie nie możesz czuc sie jak morderczyni, to trudne ale to dobra decyzja. Skróciłas mu cierpienie, które i tak prowadziło do śmierci.
Ja pamietam ta pustke jak straciłam przez wylew kochanego owczarka niemieckiego Dżekiego ;(
Nawet nie wiedziałam, ze widziałam go chwile przed agonią. Wyszłam na podwórko i zawołałam go zeby sie z nim pobawic, Podniósł tylko głowe i popatrzył na mnie więc myslałam, że po prostu chce sobie polerzec. Niestety dosłownie kilka chwil potem tata powiedział, ze cos się z nim dzieje, Wzieli go do weterynarza, ten go zbadał, dał zastrzyk na wzmocnienie, niestety nic nie pomogło. Przyczyna podobno był wylew. Skonał w bagazniku w aucie u weterynarza, rodzice moi beczeli jak dzieci. Ja też. Wciąz pamietam jego wzrok jak go wołałam chwile przed smiercia.
3 dni to malo czasu aby przebolec utrate ulubionego pupila, płacz jak i kiedy chcesz. Czas goi rany.

Dlatego nie chcemy już nigdy więcej psa...

jak to czytałam to łzy napłynęły mi do oczu :c strasznie Ci współczuję, wiem jak musisz cierpieć, mój pies też jest już stary i jak sobie pomyślę, że kiedyś odejdzie to.. :(

tak..też więcej nie chcę tego przeżywać, ból jest wprost przekropny...
dzięki za słowa otuchy, bardzo tego potrzebuję...ja twardzielka za dychę... :(((

mój był młody, ciało w super stanie, wnętrzności również. ale rak - nadziąślak wytworzył się w pysku, potem zajął krtań...jakie to niesprawiedliwe....dlaczego on? :(((((((((((((((((((((((

Rozumiem ze to boli, przykro mi :( Ale lepiej uśpic niz zeby sie biedak męczył

Bardzo Ci współczuję, wiem co przeżywasz. Mój piesek miał 6 lat jak musiałam się z nim pożegnać. Też musiałam podjąć decyzje o uspieniu, miał padaczkę. Męczył się bardzo. Usnął na moich kolanach. Był wspaniałym psem, moim pierwszym. Teraz mija dwa lata, i dalej tęsknię za nim. Myślałam że nie bedę już mieć nigdy psa, bo nie chciałabym przeżywać drugi raz usypiania. Los zdecydował inaczej. Mam psa innej rasy, charakterem też innego. Ale tamtego wspominam. Wiem, że teraz jesteś smutna i przeżywasz, ale czasami tak trzeba, aby ulżyć cierpieniu. Trzymaj się.

 

Tez mlodo Ci umarł...bosh jakie to straszne...

Bardzo współczuje wiem co czujesz moja sunia odeszła miesiąc temu miała 6 miesięcy ,wada genetyczna wątroby ,nie było ratunku ,była ze mną króciutko ale pokochałam ją bardzo niestety los bywa okrutny :(

Zupełnie Cię rozumiem. Pamiętam jak mój pies zginął, bo jakiś idiota wolał potrącić psa siedzącego na poboczu niż wjechać w dziurę w asfalcie.
Przez 2 tygodnie chodziłam nieprzytomna, na lekach uspokajających, rodzina to samo. Ale u Ciebie jest inaczej, bo uśpiliście psiaka, więc pewnie myślisz, co by było gdybyście o tym nie zdecydowali. Jedno jest pewne, że on już nie cierpi, zasnął w spokoju. Mój pies wycierpiał się przed śmiercią, miał wylew, uszkodzone organy wewnętrzne, nie dało się go już uratować, umarł u weterynarza na rękach