Temat: Nie radzę sobie

Joanna_1985 napisał(a):

tata mówił że chce wnuka, mówił że chciałby zostać dziadkiem, widze jak niańczy i bawi się z małymi dziećmi sąsiadów i jak jego to bawi...ja mam czarny scenariusz, nie widzę pozytywów, miałam wielką nadzieję że coś się zmieni, nie umiałam zakończyć tego, nie chcę zostać samotna matką, sama dziecka nie utrzymam, a może utrzymam, nigdy nie chciałam by tak wyglądało moje życie, a wygląda fatalnie, zawsze do czegoś dążyłam, ciągle mi było mało, a teraz ciąża, nie wiem czy mam się cieszyć, na razie to płaczę jak to będzie wyglądało :(

zapomnij1986 napisał(a):

Nie martw się nie będzie źle. Byłam w gorszej sytuacji. Jak się dowiedziałam o ciąży miałam 19 lat i byłam w trakcie egzaminów maturalnych! Mieszkałam w internacie bo matka w Danii a ojciec niby z krakowa ale widywałam go raz w miesiącu bo musiał mi przekazać alimenty przyznane przez sąd na mnie - 300zł. Matka dzwoniła raz na miesiąc lub dwa żeby usłyszeć, że jest ok - tak naprawdę nie interesowało jej co robię. Uważała, że skoro nie chciałam się przeprowadzić do Rudy Śląskiej do Babci jak miałam 16 lat a ona wyjechała - to mam teraz sama się o siebie martwić - bo jej plany popsułam zmuszając aby podpisała zgodę na internat (chciała abym mieszkała w Rudzie ale zagroziłam, że ucieknę, raz już to zrobiłam więc wiedziała, że jestem w stanie to zrobić. Internat sami wyszukaliśmy z chłopakiem). On miał wtedy ledwie skończone 21 lat, studiował dziennie, bez pracy, miał stypendium socjalne bo u niego w domu biednie i ciasno. Nie mieliśmy gdzie mieszkać. Nie mieliśmy pracy, pieniędzy ani wsparcia rodziców. Moja mama i tata kazali sobie radzić samemu i umyli ręce. Mama namawiała do "zrobienia czegoś z problemem" bo "ona nie zamierza sobie życia rujnować". Teściowie powiedzieli, że "chcieliśmy to mamy" i "oni kolejnych 2 dzieci na wychowanie nie wezwą bo jak moi rodzice się mną nie interesują to nie ich problem i, że ich zdaniem specjalnie zaszłam by ich syn się mną zajął bo nie miałam co ze sobą zrobić po maturze a rodzice się mną nie interesują". Też pytali czy biorę pod uwagę aborcję. Mąż znalazł pracę za 500zł - praktyki... ale w zawodzie, dzięki któremu teraz dobrze zarabia. W sumie mieliśmy 800zł /msc a wynajem z rachunkami tyle kosztował. Na  jedzenie kombinowaliśmy z jego dodatkowych robót. Robił stronki itp. Ze studiów dziennych przeniósł się na zaoczne - płatne. Zaczął od zera informatykę. Udało mu się w pracy zostać po praktykach bo się starał i to docenili. Potem miał umowę zlecenie i 900zł na msc. Pierwszy semestr na uczelni był ciężki finansowo bo jeszcze musieliśmy opłacić uczelnie. Ale po pierwszym semestrze dostał stypendium za wyniki w nauce! i potem uczelnia sama się spłacała z tego stypendium! W pracy po urodzeniu się małego dali mu umowę o pracę jak widzieli, że po pracy idzie na dodatkowe fuchy. Ja jak mały trochę podrósł dorabiałam w pizzerii na nocne zmiany i też zapisałam się na studia zaoczne i też na nie zarabiałam. Było cholernie ciężko!!! Do tego ciąża była trudna a po urodzeniu miałam depresję poporodową. Nasz związek bardzo na tym ucierpiał. Pomimo, że mąż jak się dowiedział o ciąży (jak przyszłam do niego załamana i zapłakana) był naprawdę szczęśliwy. Przytulił mnie, zapewnił o swojej miłości i powtarzał jak się cieszy. Prawie się rozstaliśmy. Te 2 lata to był koszmar! Wybacz ale skoro on już teraz tak się zachowuje to co będzie potem? My sobie poradziliśmy. Dorobiliśmy się własnego mieszkania (na kredyt ale lepsze to niż wcześniejszy wynajem. Mąż ma dobrze płatną pracę ... może nie stać nas na wakacje na Karaibach, Turcji, Grecji itp zorganizowanych ... ale nie narzekamy. Żyjemy w miarę spokojnie. Byliśmy w dużo gorszej sytuacji. Ty masz normalną pracę i gdzie mieszkać. Na jedzenie i rzeczy dla dziecka ze swojej wypłaty Ci wystarczy. Tragedii nie ma ale powinnaś jak najszybciej porozmawiać z rodzicami. Pozdrawiam

ITryToBeFit napisał(a):

"Brawo za ten komentarz. Wykształcenie to nie wszystko. On po zawodówce - no i co z tego? Dziewczyna "po studiach" a pisze z błędami (od kąd). Żal mi takich "wykształceńców", którzy myślą, że skończenie uczelni (często płatnej i na kiepskim poziomie) czyni z nich elitę tego kraju."nie cechujesz się inteligencją, nie rozumiesz wątku, więc może nie ośmieszaj się płytkim myśleniemAutorko!!! różny przekrój osób tu wypowiadających się, mam wrażenie, że część z nich jest słabo doświadczona przez życiemiałam podobną sytuację, mając 19 lat, związałam się z facetem starszym 14 lat, w wieku 19 lat urodziłam pierwsze dziecko, teraz jestem w ciąży z czwartym, jaka była wojna w domu..., nie  mogłam liczyć na pomoc finansową żadną, a teraz wojna w domu że finansowo w domu nie pomagam i nie pomogę! głowa do góry

Empiryczna napisał(a):

ITryToBeFit napisał(a):

"Brawo za ten komentarz. Wykształcenie to nie wszystko. On po zawodówce - no i co z tego? Dziewczyna "po studiach" a pisze z błędami (od kąd). Żal mi takich "wykształceńców", którzy myślą, że skończenie uczelni (często płatnej i na kiepskim poziomie) czyni z nich elitę tego kraju."nie cechujesz się inteligencją, nie rozumiesz wątku, więc może nie ośmieszaj się płytkim myśleniemAutorko!!! różny przekrój osób tu wypowiadających się, mam wrażenie, że część z nich jest słabo doświadczona przez życiemiałam podobną sytuację, mając 19 lat, związałam się z facetem starszym 14 lat, w wieku 19 lat urodziłam pierwsze dziecko, teraz jestem w ciąży z czwartym, jaka była wojna w domu..., nie  mogłam liczyć na pomoc finansową żadną, a teraz wojna w domu że finansowo w domu nie pomagam i nie pomogę! głowa do góry

Wybacz, że zapytam, ale ile masz lat? czy stać Cię na czwórkę dzieci? Mieszkacie z partnerem i dziećmi sami czy żyjecie z rodzicami?