Temat: Co sądzicie o stypach?

Wygląda na to, ze niektórzy mylą stypę z imprezą. Ale to już zależy od ludzi i na to nie ma chyba mądrych...

Nie byłam nigdy na stypie i nie wiem jak to jest.Ale moim zdaniem to bardzo dziwne,że na pogrzebie płaczą a na stypie imprezka.. :O

Dla mnie tez dziwne, jak ktos bliski to ciezko brac w tym udzial. A w Irlandii to maja jeszcze mode na 'wake' czyli by sie upic za zmarlego.

u mnie każda stypa tak wygląda. jest wesoło, dużo uśmiechu, bo wspomina się osobę zmarłą, ale tylko te dobre chwile, anegdodki, to taka chwila, żebysmy mogli zapamiętać tę osobę z lepszej, weselszej stronyn, a nie na przykład schorowaną i cierpiącą. po drugie, spotykają się na takich uroczystościach rodziny czasem po wielu latach, wiadomo, że łza jakaś popłynie, ale chce się rozmawiać , dowiadywać, czasem to jedyna okazaja na spotkania w ciągu paru lat.

Ja bym sie tutjk zgodziła z opinią, ze jest to odreagowanie, zajęcie sie czyms innym niz przez osttanie 2-3 dni, wymiana zdań z rodziną, z tymi, z którymi sie lubimy, dawno nie widzielismy..w tych trudnych dniach wiadomo trzeba zając się organizacja pogrzebu, ale inne rzeczy w tych dniach po prostu nie wychodza..jest tylko smutek i płacz..a stypę ( bardzo nie lubie tej nazwy i nie wiem czemu strasznie mi sie kojarzy) traktuję jako kolejne zdarzenie po tych wszystkich ceremoniach..

największa glupota to stypy te na tórych byłam to smiechy, kupa żarcia i najlepiej zeby jeszcze dobrze wychlać dla mnie stypa do brak szacunku dla zmarłego

ktoras z was napisala ,ze  zmarla osoba jest duchem na stypie i sie przyglada. Moze to i prawda jest a moze tylko tradycja. Bylam na jednej jedynej stypie po moim dziadku (bardzo dobry czlowiek) lata temu  i widzialam jak rodzina wznoszac toast za toastem ,"dziadkowa" porcje wlewali do butelki z kieliszka, ktory byl wlasnie przeznaczony dla niego.Wygladalo to jakby faktycznie uczestniczyl w swojej ostatniej imprezie rodzinnej.
Poza tym bylo duzo wspominek na jego temat ale rowniez wspominalo sie  wielu innych zmarlych z naszej rodziny ,o ktorych nawet istnieniu nie wiedzialam.
Ale tak, impreza to byla.

Uważam, że stypa to coś potrzebnego, emocje wtedy się uwalniają i można bliżej porozmawiać z rodziną, co wiecznie mam płakać po zmarłym... Jak mój tata umarł, a 6 miesięcy później jego matka myślę, że stypa była z jednych rzeczy najprzyjemniejszych z całego pogrzebu. Jeśli ktoś nie ma ochoty w tym uczestniczyć, nie musi wcale się wybierać ;) Osoboście uważam, że to jest potrzebne.

Tu, gdzie mieszkam - w Hiszpanii, nie ma czegos takiego. I (chyba) dobrze. Ale pamietam jeden pogrzeb - pewnej staruszki - babci i prababci moich znajomych. Byla Francuzka. Wszyscy bardzo Ja kochali. Na Jej pogrzebie cala rodzina (sporo ich bylo) wziela sie za rece i zaspiewala Jej ulubiona, dziecieca francuska piosenke... To bylo wzruszajace i piekne:-)

Stypa jest robiona dla ludzi, którzy przyjeżdżają z daleka i głupio tak powiedzieć baj, baj. Ja natomiast rozumiem takie zachowanie ludzi. Człowieka chowa się 2-5 dni po jego śmierci, rodzina największy ból ma już za sobą. Na pogrzebie wszystko wraca, bo kiedy widzisz tą osobę w trumnie dociera do Ciebie, że na prawdę koniec, nie żyje...ale nawet człowiek ma ograniczoną ilość łez...na takiej "imprezie" zapomina się (trochę) o tym co się wydarzyło...wiem po sobie, mój dziadzia umarł w wieku 58 lat, 1,5 roku temu. Strasznie cierpiałam i płakałam, ale jeszcze przed jego śmiercią, przez pół roku codziennie budziłam się i zasypiałam ze świadomością, że nic mu już nie pomoże...że to kwestia dni, tygodni, miesięcy. Kiedy umarł nie mogłam dojść do siebie. Ale wypłakałam już wszystko, tak myślałam, na pogrzebie dotarło znowu "to" do mnie, a po pogrzebie, chodziliśmy zapraszać ludzi, potem stypa, na której ludzie rozmawiają o normalnych rzeczach i to pomaga. Trochę się zapomina. Choć ja wciąż cierpiałam w środku, ale łzy już nie potrafiłam uronić...Do dziś mi go brakuje i nieraz płaczę, ze jego już nie ma, choć na stypie też się uśmiechałam...to nie znaczy, że nie cierpiałam...