Temat: Psychologia czy Pedagogika?

Ja uważam, że przesadzacie. Na dobrą sprawę to w Polsce po niczym nie ma pewnej pracy, oprócz medycyny. Niestety nie każdy się nadaję na to, nie każdy też ma umysł ścisły. Ja wybrałabym psychologię, bo sama o niej marzę od podstawówki i nie widzę się za bardzo w czymś innym. Prawda jest taka, że jak ktoś jest przedsiębiorczy to sobie poradzi. Po psychologi jest milion możliwości, praca w szkołach, szpitalach, poradniach,więzieniach, policji, rożnego rodzaju firmach itd. Jeżeli ktoś się postara to pracę znajdzie, a jak ktoś siedzi na czterech literach  i czeka aż praca sama do niego przyjdzie to sorry. Poza tym wychodzę z założenia, że lepiej iść na studia, które nas interesują i potem starać się o pracę, która nas interesuje niż potem nawet zarabiać miliony, ale mieć nerwicę i być nieszczęśliwym.

idź na politechnikę, takie studia w Polsce można sobie podetrzeć.

Valkyrja - powielasz stereotypy. Wysil się na konstruktywny wywód, a nie reprodukuj czegoś o czym jak widać, nie masz pojęcia. Studia humanistyczne uczą myślenia, kreatywności i uwierz, nie są to puste slogany. Jak na każdych studiach są tu ludzie "z przypadku", ale to już inna bajka. Na przyszłość nie wartościuj rzeczy o których nie masz pojęcia "Pchełko".

zaraz padnę trupem...

masz jeszcze trochę czasu i prześledź rynek pracy, zwróć uwagę jacy fachowcy są potrzebni.

Ja skończyłam pedagogię czy łatwo było się dostać, dla mnie tak, w trakcie studiów dużo osób odpadło, część zrezygnowała sama. Gra na instrumentach, śpiew, czasami wymogi jakbyśmy mieli przeprowadzać operację na otwartym sercu. Z perspektywy czasu - żałuję że nie zrezygnowałam z tych studiów. A studiowałam na najstarszej uczelni pedagogicznej w Polsce.

 Znam wiele osób które skończyły studia pedagogiczne i siedzą na kasie w markecie (a to ciężki kawałek chleba i nikt człowieka nie szanuje). Sama też tak pracowałam, i żałuję bo chciałam pójść na studia medyczne i co wybrałam pedagogikę, największy błąd w moim życiu. Nie łudzę się, że w zawodzie znajdę pracę, przynajmniej tu gdzie mieszkam to szkoły zamykają, a w prywatnym przedszkolu po 10 - 12 godzin za najniższą krajową nie chce pracować.

I co przekwalifikowałam się i jestem zadowolona:) tylko tych lat i pieniędzy nikt mi nie zwróci

Dziękuję Wam bardzo za te miłe słowa. Wiem że z pracą jest ciężko, ale to nie tylko po tych kierunkach. Uważam że najważniejsze jest robić to co się lubi i czerpać z tego przyjemność.  Na politechnikę jak już mówiłam mam zerowe predyspozycje.. Po prostu się nie nadaję. Co do medycyny to moje odwieczne marzenie. Byłam nawet przez rok na fakultecie biol chem, ale chemię zamieniłam na polski bo nie dawałam z nią rady..  A o psychologii i pedagogice myślę już od dawna i ciągle nie wiem co wybrać..

Żadne studia humanistyczne nie są sensownym wyborem.

Serio chcesz robić karierę w bezrobociu? Jak dla mnie to stracone 5 lat... No chyba, że rodzice przy kasie i masz amortyzację...