Temat: Jak przestać się bać? I.. czego się boicie najbardziej?

A co do mojego strachu - boję się wyjść za róg... Kiedy wracam wieczorem i muszę skręcić w jakąś ulicę 20m przed zakrętem zaczyna mi strasznie łopotać serce, ze strachu co tam spotkam, czy będzie tam jakiś dres/żul/podejrzany typek czy... pies. tak psów boję się panicznie, od 3 lat, kiedy to na mnie i mojego yorka rzucił się pies sąsiada i mało ojego pupila nie rozszarpał na moich oczach, a mnie ugryzł w kostkę

Jak to możliwe? Ty pracujesz jako kryminolog czy w kostnicy?

Nie boję się niczego istotnego, śmierci, choroby. No może głodu i biedy, ale mam dwie ręce więc też odpada. Boję się spraw głupich i przyzeimnych. Strach to o nich pisać :D

Też jest kilka takich małych duperelów, które wzbudzają we mnie paniczny strach. Np. świerszcze i ćmy. Jak coś takiego wleci mi do pokoju to dostaje ataku paniki, histerii nie wiem jak to nazwać. Drżę cała, serce wali mi jak młotem, nie mogę złapać tchu i zaczynam płakać. Zdarzało mi się w środku nocy budzić innych domowników, bo jakaś ćma wcześniej niezauważona uaktywniła się i zaczęła walić skrzydłami w żarówkę, i błagam by wstali i mi ją zabili. Ale to są rzeczy, których można się pozbyć i strach znika. Najgorzej gdy ktoś próbuje mi wytłumaczyć funkcjonowanie kosmosu, rozprawia mi czy on jest ograniczony czy nie jest. Zawsze kiedy znajduję się w takiej sytuacji, czuję się 500 razy gorzej niż gdyby na twarzy usiadła mi ćma, bo jak mój mózg podchwyci temat to umarł w butach, cały dzień będzie mnie trzymać, może nie takie typowe telepanie się i ryczenie, ale dzień mam wtedy totalnie zepsuty bo nawet jak na chwilę uda mi się o tym zapomnieć to za jakiś czas mi się przypomina i znowu dreszcze, panika, kompletna utrata chęci i sensu życia, potem pustka, smutek, rozpacz, znowu płacz, opanowanie, obojętność, chwila na powrót do normalności, a potem znów od początku. Panikuje kiedy ktoś opowiada mi o rzeczach, których nie jestem w stanie sobie wyobrazić. Świadomość że wszechświat jest nieograniczony, sam fakt że coś może być nieskończone, nieograniczone napawa mnie lękiem, fakt, że kosmos może gdzie się kończyć, działa na mnie tak samo - skoro się kończy to co do cholery jest poza?? i jeśli nic to, co to jest to nic? Wolę nie wiedzieć i nigdy się  nie dowiedzieć niż próbować zrozumieć i skończyć na oddziale zamkniętym. No i jakieś zjawiska paranormalne, duchy, opętania itd. mogę oglądać Egzorcyzmy Emily Rouse, czy inne tym podobne, do póki ktoś mi nie powie, że to jest na faktach i takie rzeczy się zdarzają. Ostatnio dostałam "ataku" na filmie Constantin, tak jakoś nie wiem, po 30/40 min oglądania myślałam, że zwariuję świat nagle i moje życie kompletnie straciło dla mnie całą swoją wiarygodność i sens. Mój chłopak śmiał się wtedy ze mnie, a ja płakałam, trzęsłam się jak osika i najchętniej popełniłabym samobójstwo gdyby nie przerażało mnie wtedy tak bardzo to, co stanie się ze mną po śmierci. Kto w ogóle wymyślił życie wieczne? Jakiś idiota!  kto może pragnąć czegoś takiego? Wolałabym utknąć w jakiejś czarnej dziurze, bez świadomości istnienia swojego ani czegokolwiek. Masakra

Hahaha nie martw się z ta krwią nic nie zrobisz ;p Ja jestem pielęgniarką i jak mi pobierają to też mdleje ;D Natomiast sama nie mam z tym oporów.

Ja najbardziej boję się kalectwa. Boję się zależności od innych ludzi w takim podstawowym zakresie. Tego, że ktoś miałby się mną zajmować. Nie chciałabym być dla nikogo ciężarem. Całe życie jestem bardzo samodzielna i niezależna i stąd taki lęk.

Ja co prawda bałam się tylko jako dziecko, potem mi przeszło i nie bylo to dla mnie takie straszne, a teraz studiuję położnictwo więc pobieranie krwi i sama krew nie są mi straszne : )

Ja sie igly wcale nie boje. zawsze na luzie i zazwyczaj patrze jak mi wbija i pobiera krew. nie przeszkadza mi to wcale..:) jak bylam mala to sie balam ale bolu :) a boje sie ciemnosci, pajakow, filmow o duchach itd 

To tak, jak ja. Nie mam już rodziców, ani dzieci ani rodzeństwa, tylko partnera. A on jest chory na serce... Boje się samotności.

Boję się przyszłości. Braku pracy, pieniędzy na podstawowe życie.