Temat: Śmierć mamy, taty

Ja mam podobnie, z tym że nachodzi mnie tak raz na jakiś czas, raczej rzadko, no i zaczynam myśleć nie tylko o śmierci najbliższych ale też o swojej, jaki w tym wszystkim sens itp. W sumie jest to jedyna rzecz, której autentycznie się boję i myśli o niej mnie obezwładniają. Ciężko to porównać do czegokolwiek, można się bać biedy, choroby itp ale z tymi rzeczami da się jakoś żyć, a temat śmierci mnie po prostu przeraża. Może dlatego, że mam trochę niesprecyzowane podejście do wiary, życia po śmierci itp.. Staram się nie dopuszczać tych myśli zbytnio, ogólnie cieszę się życiem, ale jak mnie najdzie na rozważania to koniec.

mnie czasami własnie nachodzą takie przemyślenia, jak to będzie, wyobrażam sobie jak leżą w trumnach.....że nie będe mogła z nimi porozmawiać...na codzień staram się wypierać te myśli, ale jednak czasem nachodzą mnie takie przemyślenia i od razu mam łzy w oczach;/

tak, w tamtym roku przeżyłam śmierć własnego dziecka ..do dziś próbuje się pozbierać dla drugiego syna.

Moja Mama odeszła 3 lata temu... miałam wtedy 19 lat. Do tej pory nie mogę sobie bez Niej poradzić... Najgorsze są święta, jakieś rodzinne uroczystości... ajjj. Wspomnienia wracają ;(

Moi rodzice zmarli w tym samym roku mój tato na poczatku marca a mama na poczatku lipca i mimo ze w tym roku minie cztery lata ja wciąż nie mogę się z tym pogodzić i brakuje mi ich na każdym kroku .

Moja mama zmarła kiedy miałam 18 lat, okropnie to przezyłam, teraz mam 30 lat a dwa tygodnie temu umarł moj tata ... powiem krótko jest mi choler... ciężko :(

Współczuję Ci bardzo, nie wyobrażam sobie większej tragedii.

niestety przezylam to 5 lat temu. Moi rodzice zgineli w wypadku...;((to jest taka trauma ze nie jestes w stanie wtedy o niczym myslec. Z biegem czasi tlumacze sobie ze Bog mial w tym jakis plan i zabral ich do sibie razem bo nie potrafili bez siebie zyc. wiare w zyciu po tym azzystkim daly mi mojd corki.

tak babć , dziadka , a 2 dziadka nie miałam okazji poznać bo zmarł przed moim urodzeniem jakieś 2 miesiące wcześniej, ale lepiej o tym nie myśl  bo każdego to kiedys czeka a tylko nie potrzebnie sie dołować

Jak byłam w liceum (17 lat) zmarł ojciec mojej koleżanki, rok później w swoje 18 urodziny pochowała mamę. Myślę, że to straszna tragedia, ale najgorsze uczucie jest jednak przy stracie własnego dziecka. Mój tato też 2 lata nie żyje i właśnie dzisiaj mi się śnił.