Temat: rzucić studia?

nie twierdze że mam najgorzej na świecie, wiem że innym tez nie jest lekko.
nie chodzi też o to że mam jakieś problemy z zaliczeniami, wszytskie projekty mam już zaliczone, zostały mi dwa egzaminy, jak będzie ze zdaniem to zobaczymy.
bardziej chodzi mi o to że nie podoba mi się to co robię i tu jest problem.

dzięki Wam dziewczyny :)
macie rację, szkoda tych 2,5 roku...
wzięłam się w garść i się uczę na jutro, zobaczymy co z tego wyjdzie

To powodzenia! :)

hej, ja rzuciłam raz studia też techniczne i bardzo tego żałuje, bo teraz miała bym już tytuł inżyniera. Ja miałam depresje i po prostu nie wiązałam końca z końce i było i bardzo ciężko ogarnąć samą siebie, a co dopiero nauka i w ogóle. Teraz znów jestem na pierwszym roku zaocznych i też studia techniczne tylko inny kierunek, nie jest on wymarzony, ale tamtego nie ma w systemie zaocznym. 

mater, wiele razy na studiach wydaje się, że nic człowiek nie rozumie, jest beznadziejny, wszyscy kumają więcej, itd itp.... a za rok okazuje się, że nareszcie jest jakiś "nasz" przedmiot, z którego jesteśmy jeśli nie najlepsi to jedni z lepszych, więc nie warto się poddawać, poza tym u mnie na roku są całkiem  beznadziejni studenci, prawie każdy egzamin oblany, i co z tego? podchodzą do każdej poprawki, i dalej ciągną, ile oni mieli łącznie egzaminów i poprawek  to nie jestem w stanie policzyć, ale nie poddali się i za 5 miesięcy będą się bronić z przedmiotów, z którymi wiążą swoją przyszłość, może i u ciebie jest cokolwiek co Cię bardziej interesuje niż cała reszta i dla czego warto zostać?

Chyba warto się przemęczyć niewiele ci do końca zostało

Nie rzucaj! Zrob inzyniera i wj ;D Tyle sie meczylas! Szkoda tego, naprawde!!!

Nie rzucaj skoncz te studia, jesli nie to kiedys mozesz zalowac tego..

najlepszym rozwiazaniem wg mnie byloby wytrwac ostatni rok i skonczyc ten kierunek a potem mozesz zaczac drugi:)

ja mam podobnie, ale szkoda mi 3 lat...niestety studiowanie czesciej oznacza katorge niz cos przyjemnego :/

ja i mój chłopak jesteśmy dobrym przykładem. Oboje zaczęliśmy ten sam kierunek na róznych uczelniach i oboje się męczyliśmy... Ja postanowiłam skończyć, i okazało się że temat pracy mgr mnie tak zaciekawił, że  robię doktorat z tego, a niezależnie od tego zrobiłam na tym wydziale podyplomówkę.  A on postanowił skończyć mimo, że zrobił to z opóźniem 2 letnim, wymęczył i teraz pracuje i studiuje zaocznie to co go interesuje, żeby móc potem połączyć wiedzę z dwóch kierunków :) Do tej pory marudzimy, że było ciężko, ale wyszliśmy z założenia takiego - raz podjęliśmy decyzję, więc ponosimy jej kmonsekwencje, a potem wykorzystujemy to w możliwie najlepszy dla nas sposób.