Temat: decyzja o dziecku

Ja nie jestem mezatka ale sie wypowiem. Mam 28 lat i jestem w zwiazku od 2. Odstawilam tabletki. Ale tak naprawde to tez nie wiem czy to jest dobry pomysl zebym zachodzila teraz w ciaze bo dopeiro koncze edukacje wiec nalezaloby znalezc najpierw jakas prace i do tego poczekac az dostane ta prace na stale tak zeby mi maciezynski wyplacali. Jak teraz zajde w ciaze to nie pojde do pracy i dopiero po odchowaniu zaczelabym szukac pracy bez doswiadczenia! Ale wiesz co, my sie zdajemy na los i na to co Bog da:). jakos to bedzie, z glodu nei umrzemy i mieszkac tez zawsze gdzies bedziemy mieli. Zaznaczam tez ze nie mieszkam w Polsce. Zdrowy rozum podpowiada ze powinnam raczej znalezc prace i zdobyc troche doswiadczenia i miec gdzie wracac po porodzie, ale ja bym jednak bardzo chciala byc matka przed 30stka jeszcze, tak samo moj luby chcialby nie byc zbyt wiekowym ojcem, przynajmniej nie dla pierwszego dziecka;>.

a potem może się okazuje
że jest już za późno na starania bo coś nie halo ze zdrowiem
itp itp. Zresztą na V. jest też wątek o dziewczynach, ktore
starają się zejść w ciążę i w większości przypadków trwa
to bardzo długo.


Nie do konca sie zgodze. Wiele dziewczyn zachodzi w ciaze raz dwa. Wiele tez mlodych nawet mlodszych niz 25 lat stara sie latami. Aczkolwiek szanse napewno sa mniejsze im starsza kobieta. No i co innego starac sie np 5lat o dziecko jak sie ma lat 25 a co innego jak sie ma lat 35.

Lidusia - jesteśmy w troszkę innej sytuacji, bo Ty jednak masz pracę, i macie gdzie mieszkać. :) My ciągniemy teraz z jednej wypłaty i oszczędności, a stałego lokum brak. Rodzi się dziecko...i co wtedy?

Wydaje mi się ,że tak naprawdę zawsze można powiedzieć ,że nie stać mnie na dziecko.Ja starałam sie dziesięć lat i inaczej do tego podchodziłam,niejednokrotnie brakowało mi na wizytę u lekarza,ale daliśmy radę. Mam cudowną córeczkę i nigdy z mężem nie liczyliśmy ile kosztowało nas to by ją mieć. Myślę rownież ,że jak już ma się maleństwo to bardziej mobilizuje do lepszej pracy,rozwijania sie  itp.bo mamy dla kogo.
Lata lecą i po pewnym czasie może sie okazać ,że juz nie można mieć dzieci.Tak naprawdę nigdy nie wiemy co nas czeka.Możemy mieć super pracę,dom i wszelkie dobra-pojawia sie dziecko i np.firma pada,tracimy pracę .Chodzi mi o to ,żę nie jesteśmy w stanie tak do końca zaplanować sobie życia.

Ja chyba jednak coraz bardziej czuje, że bym już chciała. Ale wolałabym jednak 1. znaleźć pracę 2. mieć mieszkanie wynajęte przynajmniej na jakiś dłuższy czas. Dlatego teraz przede wszystkim realizuje punkt 1. :)

Tez mam 26 lat i tez ponad rok po slubie...i tez tak w kolko przekladalismy decyzje o dziecku...ja nie czulam nigdy pociagu do dzieci, maz tak samo jednak oboje sobie zdajemy sprawe ze mlodsi sie nie robimy, wiec pewnie w przyszlym roku sie zaczniemy starac-o ile znow nie przelozymy tego na rok nastepny...Jeszcze jestesmy za granica, nie bedzie mial kto nam pomoc w jakikolwiek sposob, zlobki tu kosztuja kosmicznie i co roku stwierdzamy ze trzeba wiecej odlozyc bo nie damy rady...bo gdzies trzeba pojechac, cos zobaczyc...i tak w kolo macieju...a wiadomo ze dziecko kosztuje a nie chce pozniej miec problemu za co kupic pieluchy, czy za co kupic jakas zabawke...

Ale z drugiej strony tak mozna przekladac ta decyzje w nieskonczonos bo zawsze sie jakas wymowka znajdzie...tylko mnie to przeraza ze dziecku nie bedziemy wstanie zapewnic zycia na odpowiednim poziomie a dwa, to to ze jestesmy tutaj sami i nikt mi dziecka nie popilnuje ani nie pomoze...

wawrzyn105 - święta racja

>Ale z drugiej strony tak mozna przekladac ta decyzje w nieskonczonos bo zawsze sie jakas wymowka znajdzie..

O toz to. Dlatego ja sie zdaje na los. Bedzie co ma byc.

myślę, że miałabym możliwość powrotu do mojej pracy. Szefowa jest ok , poza tym przez ten  czas który tu pracuję, starałam się pokazać z jak najlepszej strony. Nie chcę zachodzić w ciążę żeby od razu iść na zwolnienie - jeśli zdrowie by pozwoliło, chciałabym pracować w miarę możliwości jak najdłużej w ciąży.

Dokładnie tak jak mówicie - zawsze znajdzie się jakaś wymówka, a czas mija nieubłaganie szybko.. Jak patrzę na moje rówieśniczki, które mają 2, 3 albo 5 letnie dzieci, to chcę jeszcze bardziej..:)

A jak ktoś swojego mieszkania nie ma, i pewnie mieć nie będzie? I praca: nawet stałą można stracić wracają z macierzyńskiego.