Temat: lepiej być żoną czy narzeczoną ? ;)

> zdecydowanie jestem za małżeństwem. Od tego czasu
> zaczęliśmy być tak naprawde MY. Naprawde coś
> super, narzeczeństwo mnie męczyło, niby sie jest
> razem niby nie. choc z drugiej strony gdybym miala
> co do niego watpliwosci to bym sie nie zdecydowała
> nigdy na ślub (choć bycie w stanie narzeceńskim
> ileś lat tez by odpadało)

popieram calkowicie, jestem jzu 3 lata a slub dopiero za 12,5 miesiaca(wrr jak ja to wytrzymam).
wdodatku wyklarowała nam sie sprawa z mieszkaniem, mamy gdzie a wczesniej nie było tej mozliwosci i dlatego zaczeły sie plany wysnuwac co do małzenstwa.
Tez nie chciałabym trwac w zwiazku narzeczenskim pare lat a tym bardziej bez tych zareczyn
Ale to czekanie i załatwianie spraw mnie dobija(a niestety u nas tylko miesiaace wakacyjne wchodza w gre)
Strasznie mi sie dłuzy;/

"Strasznie mi sie dłuzy;/"

Żoną, żoną, żoną i jeszcze raz żoną Jesteśmy 11 lat po ślubie (nasze starsze dziecko ma 14 lat). Zaczęliśmy się spotykać gdy mieliśmy po 17 lat. Wciąż mam fioła na punkcie tego faceta, on wciąż jest sfiksowany na moim punkcie. Kochamy się jak wariaci. Nic się nie zmieniło przez nasze wspólne 18 lat ... noooo poza statusem finansowym

Żoną, żoną, żoną i jeszcze raz żoną Jesteśmy 11 lat po ślubie (nasze starsze dziecko ma 14 lat). Zaczęliśmy się spotykać gdy mieliśmy po 17 lat. Wciąż mam fioła na punkcie tego faceta, on wciąż jest sfiksowany na moim punkcie. Kochamy się jak wariaci. Nic się nie zmieniło przez nasze wspólne 18 lat ... noooo poza statusem finansowym

Żoną, żoną, żoną i jeszcze raz żoną Jesteśmy 11 lat po ślubie (nasze starsze dziecko ma 14 lat). Zaczęliśmy się spotykać gdy mieliśmy po 17 lat. Wciąż mam fioła na punkcie tego faceta, on wciąż jest sfiksowany na moim punkcie. Kochamy się jak wariaci. Nic się nie zmieniło przez nasze wspólne 18 lat ... noooo poza statusem finansowym

Sorry za czkawkę

ja z moim chłopakiem jestem doslownie trzy lata,2,5 mieszkamy ze sobą wydaje mi się,że znamy się dobrze,ale na ślub to chciałabym jeszcze przynajmniej z 5/6 lat poczekać ;p

A ja wypowiem się tak- nie jestem ani narzeczoną,ani żoną i źle mi z tym.Jesteśmy w związku ponad 4 lata,znamy się praktycznie od dzieciństwa,czasem spotykam się z sytuacjami,w których moja rodzina traktuje nas totalnie niepoważnie,tylko dlatego,że jesteśmy przed ślubem. Ogólnie ja mam na to trochę parcia,gdyby mi się oświadczył teraz to spełnił by chyba jedno z moich największych marzeń  i powiedziałabym "tak",ale jeżeli zaszłabym w ciążę i wtedy polską metodą miałyby być zaręczyny i ślub powiedziałabym"nie",bo bardzo chciałabym,żeby to nie było wymuszone.Dlatego właśnie czułabym się znacznie stabilniej po ślubie,ale narazie mój facet mówi głownie o zaręczynach.
Nie mówię mu o tym,przecież wymuszać nie będę,ale czasem czuję się źle.wiecie sami-jestem TYLKO dziewczyną ,gdybyśmy zerwali jutro ,to już za miesiąc ktoś inny mógłby mieć mój"status" i vice versa.
Tym bardziej mnie to drażni,że jesteśmy wspaniałym związkiem,ale boję sie,że się rozminiemy bo ja nie chcę braś słubu po 30 :/

no i tak jak jedna z dziewczyn pisze-bycie ze sobą,ale nie bycie małżeństwem to takie niby razem niby nie..:(

> Żoną, żoną, żoną i jeszcze raz żoną Jesteśmy 11
> lat po ślubie (nasze starsze dziecko ma 14 lat).
> Zaczęliśmy się spotykać gdy mieliśmy po 17 lat.
> Wciąż mam fioła na punkcie tego faceta, on wciąż
> jest sfiksowany na moim punkcie. Kochamy się jak
> wariaci. Nic się nie zmieniło przez nasze wspólne
> 18 lat ... noooo poza statusem finansowym

fajnie się czyta takie historie :)