Temat: Przeprowadzka do mniejszego miasta - rozterka

Ja bym została w mieście, a dojeżdżała do tej pracy za miastem. Godzina to jeszcze nie jest taki dramat, w mieście też można tyle stać w korkach. Żeby jakoś zagospodarować ten czas szukałabym sobie jakiś podcastów po angielsku, audiobooków, to jakby nie patrzeć 10 godzin tygodniowo się osłuchasz przed wyjazdem. Wiadomo, zostajecie wtedy ze współlokatorem, no ale skoro nie przeszkadzał Wam do tej pory, to nie chciałoby mi się na parę miesięcy przenosić do nowego mieszkania, gdzie za chwilę znowu trzeba będzie się pakować. Też pytanie czy nie mielibyście problemu z wynajęciem czegoś? - u mnie w mieście to ludzie chcą podpisać umowę minimum na rok na ogół. Nie wiem jak to wygląda w tej małej miejscowości, czy to Wam mocno nie okroi możliwości. No ale ja się wypowiadam z perspektywy typowego mieszczucha, który po paru dniach spędzonych poza miastem jest chory :D 

Jesli to na rok to chyba bym sie nie przeprowadzala. Godzina jazdy to sporo ale sama mialam taki rok ze musialam co 2-3 dni jezdzic do roznych jednostek i dalam rade. Na dluzej nie warto ale rok zleci szybko. 

W sumie co dojazdow to do pierwszej pracy dojeżdżałam 45 km do Wrocławia spod wrocławskiej miejscowości, co zajmowało niecała godzine. Potem przeniosłam się do wrocka i moja praca też była tam ale dojazd nadal zajmował mi godzinę bo musiałam przejechać cały Wrocław a w piątki powrót czasem nawet trwał 1,5 bo korki. Upierdliwe ale dało się przeżyć. Jeśli nie wyobrażasz sobie życia w pipidówie to dojazdy też nie będą jakieś straszne. Choć zależy oczywiście od godzin pracy. Jakbym miała kończyć o 18 i wracać godzinę to by mi się nie chciało. Szczególnie zimą. Ale to nadal rok więc da się przeżyć dojazdy tak samo jak mieszkanie w małej miejscowości.

Jak to do konca roku, to nie wiem czy bym sobie zycie komplikowała z przeprowadzką. Prace bym brała, chyba, że chcesz w domu siedzieć. W drodze możesz tego angielskiego sie uczyć- ja do pracy z godzinę idę i wtedy słucham np. BBC

ja się zawiesiłam, skoro chłopak pracuje 100% zdalnie to czemu musicie zostać w Polsce do końca jego kontraktu ? 

Ja tak zrobiłam ale wróciłam do wojewódzkiego miasta. Może bym i dłużej została w tym małym, ale nie było bezpośrednio połączenia z dużym i każde wyjście ze znajomymi kosztowało mnie dużo przez to, że część trasy musiałam dojeżdżać taxi, później przesiadki, itp. Macie fajne perspektywy ogólnie więc można byłoby przemęczyć i tu i tu, ale przed wyjazdem do innego kraju pewnie będziecie chcieli spędzić trochę czasu ze znajomymi i łatwiej będzie w mieście.

Ja bym chyba dojeżdżała tę godzinę. Nie ma tam jakichś autobusów? Mogłabyś w czasie dojazdów uczyć się angielskiego.

Ja bym aplikowala na ta prace poza miastem z dwoch powodow: zarobki i doswiadczenie. Doswiadczenie, ktore mozesz sobie wpisac w CV i ktore moze polepszyc twoje szanse na lepsza prace nie tylko w UK, ale tez w Polsce. 

O przeprowadzce mozesz jeszcze zdecydowac, jak juz prace bedziesz miala. Sama ocenisz, jak bardzo cie beda meczyly dojazdy i ile czasu w tygodniu ci zostanie na korzystanie z urokow duzego miasta. Z doswiadczenia i patrzac po kolezankach i kolegach krotko po studiach, zycie sie zmienia jak przechodzisz na pelen etat. Czesto w tygodniu wraca sie pozno, albo nie ma energii albo ochoty, bo kilku intensywnych dniach w pracy wieczorem jeszcze na miasto wychodzic. 

Co do innych aspektow. Ja zakupy robie raz na tydzien nawet mieszkajac w duzym miescie i majac kilka sklepow dookola. Nie rozumiem osob, ktore codziennie albo co drugi dzien do sklepu ida po dwa plasterki sera i ogorka. Wystarczy sie raz na tydzien zastanowic, co mniejwiecen bedzie potrzebne i 90% zakupow mam ogarniete za jednym razem. Do galerii nie jezdze co tydzien, moze raz na kwartal jak musze garderobe odswiezyc. Do kina raczej tez chodze tylko w weekendy, tak samo spotkania ze znajomymi, bo oni sa rownie mocno zajeci praca i obowiazkami w tygodniu. 

Istotne jest też to, skąd pochodzisz i czy w ogóle znasz jakieś inne życie. Przykładowo ja wychowałam się na wsi, na studia wyniosłam się do jednego z największych miast w Polsce i wtedy przeżyłam szok, ale bardzo mi się podobało! Wolność, swoboda, anonimowość, wszystko na wyciągnięcie ręki. Natomiast kolejny szok przeżyłam po 5 latach, gdy z tego dużego miasta przenosiłam się do miasteczka liczącego 14 tys mieszkańców. Początkowo bardzo brakowało mi tego pędu i zgiełku, ale ustaliliśmy z narzeczonym, że po ślubie zamieszkamy w jego rodzinnym miasteczku, bo mieliśmy gdzie, on miał też stałą pracę. Ja pracy szukałam tu przez 5 miesięcy! Ale w małym mieście mieszkamy już 11 lat, mamy dom, ogromny ogród, ogólnie jest całkiem przyjemnie. Cicho, spokojnie, bezpiecznie. Ale nie ma tu ani basenu, ani teatru, ani galerii handlowej, perspektywy zatrudnienia też raczej słabe.

Natomiast w Twoim przypadku zarobki wyglądałyby świetnie, tylko czy jest sens się przeprowadzać, jeśli można dojeżdżać? Pytanie też, czy ten dojazd byłby wygodny? Autem od punktu A do punktu B, czy raczej coś w stylu: tramwaj do dworca - pociąg - lokalny autobus? Jeśli to drugie, to faktycznie męczarnia. 

W UK nie jest teraz tak łatwo o prace. Dokładnie sprawdź jak te wize załatwiają, dużo teraz takich specjalistów którzy obiecują cuda wianki. Może ty dostaniesz, ale co z Twoim chłopakiem? Rozmawiałaś na razie wstępnie, więc jeszcze bym się nie cieszyła na wyjazd do UK. 

1h dojazdów to w sumie normalny czas. Gdbybym miała 20pare lat, to za nic bym się na wieś nie wyprowadziła. Teraz mieszkam w małym miasteczku w UK i wolę to niż Londyn. Tam jest tylko drogo i brudno :D a pociagiem do centrum mam 30min, więc jak chce kultury do jadę w weekend. 

Moja rada jest taka, że bym jeszcze nic nie zmieniała. Wzięła nową pracę, dojeżdżała i sprawdziła jak mi się tam pracuje.