Temat: Jak przetrwać szpital?

Książki i filmy. Potraktuj to jako czas dla siebie. Zabierz słuchawki, 2 książki. Byłam w szpitalu 1 noc. Na oddział przyjęto mnie o 11.00, byłam sama na sali wiec mogłam czytać w spokoju. Zabieg odbył się na drugi dzień i wkrótce po nim wypisano mnie do domu. Da się przetrwać. Potraktuj to zadaniowo. 2-3 dni to nic:-). Dużo zdrowia życzę.

Wylądowałam w szpitalu końcem zeszłego roku. Też pierwszy raz i może dobrze, że niespodziewanie, bo pewnie bym przeżywała jak Ty ;) A tak okazało się, że strach ma wielkie oczy. Owszem, pewnie naoglądasz się średnio przyjemnych rzeczy. A chwilami będziesz miała wrażenie, że czas stoi w miejscu. Jednak książka/ serial naprawdę uczyni ten czas znośnym. 

A co będzie po diagnozie to oddzielna sprawa, więc postaraj się tak o tym myśleć. 

Będziesz miała gratis badania, za które inni słono bulą i 2-3 dni dodatkowego urlopu. I jeszcze narzekasz. Nie do wiary. Strach przed wynikami na tzw wolności nie jest wcale mniejszy. 

Dziwne te terminy prywatnych rezonansów, u mnie był możliwy w przeciagu tygodnia.

Koniecznie telefon z dostępem do internetu abyś się nie nudziła, jakaś książka do poczytania, słuchawki żeby posłuchać muzyki czy pooglądać jakieś pierdoły gdybyś nie mogła zasnąć. Najważniejsze to nie nastawiać się źle, mieć nadzieje, że będzie ok i pogodzić się z tym, że są tam różni ludzie, nieraz bardzo chorzy i widok jest dołujący, innym razem bardzo ciekawi i rozmowni więc czas leci szybciej, a pobyt nie jest taki stresujący gdy człowiek nie skupia się wyłącznie na swoich dolegliwościach. Szpital to nie same minusy ;) choć jedzenie jest zazwyczaj paskudne, więc weź ze sobą coś co lubisż. Lepiej mieć szybko diagnozę i działać niż obarczać się dodatkowym stresem i domysłami czekając na badania. Moim zdaniem ten pobyt w szpitalu to lepsza opcja niż czekanie kolejnych miesięcy w niewiedzy. Leżałam kilka razy miesiącami (najdłużej 1,5) i to w czasie kiedy teoretycznie powinnam imprezować i korzystać z życia bo najwięcej w wieku 17-23lat😅 

Nie będzie źle. Same badania to kropla w morzu czasu jaki tam spędzisz więc zaopatrz się w zabijacz czasu jakis. Książka, komp, telefon, cokolwiek w ilości dużej. Weź sobie też zapas jakiegoś żarcia (chyba że będą donosić ci bliscy) bo przynajmniej w moim przypadku godziny posiłków to jakaś paranoja. 8, 12, 17 i koniec. Ja byłam zwyczajnie głodna pod wieczór. 

2-3 dni to szybko mina... moj ojciec spedzil w szpitalu 127 dni...

Z tym jedzieniem to racja. Ale! Jeśli jakieś badania zaplanowane są naczczo, to nie ma co szaleć z późnowieczornym podjadaniem ;)

2-3 dni dasz radę. Ja byłam ok tygodnia i głównie siedziałam w internecie, oglądałam jakieś filmy (weź słuchawki!). Jeśli będziesz miała cicho na sali, to moze uda Ci się mimo stresu skupić i coś poczytać (książka/ebook, gazeta). Ja miałam niestety babkę, która non stop gadała przez telefon na głośniku 😡 Więc wychodziłam bardzo dużo na spacery (bylam we wrześniu i pogoda sie nadawała do tego). Na stres nic Ci niestety mądrego nie poradzę, bo sama miałam i mam z tym ogromny problem, w sumie chyba najwięcej czasu, poza spacerami, spędziłam googlajac objawy i przygotowując się na najgorsze 😨 

jesli masz znajomych/rodzinę, która może Ci poświęcić trochę czasu, to rozmowy na whatsapp czy przez tel pomagają i czas też szybciej plynie

i jescze jedno,  głupio brzmi, ale mi chyba trochę pomoglo-na codzien się nie maluje i chodzę jak obdartus, a do szpitala wzięłam jakieś powiedzmy "lepsze" ciuchy i malowałam się, kremowalam itp. Trochę to podnosi na duchu, jakkolwiek by głupio nie brzmiało ;)