Temat: Prawo jazdy - czy zrezygnować?

może instruktor był beznadziejny. Ciekawe czy instruktorzy to samo mówią facetom. A kobiety zawsze są tak naiwne, że wierzą w takie rzeczy. Po zrobieniu prawa jazdy jeżdziłąm głównie w nocy. Dopiero jak wyjechałam w dzień, pomimo ruchu,, komfort jazdy był nieporówywalny. Gdy kupiłam sobie samochód, to miałam przez pierwszy miesiąc rozwolnienie i jeżdziłą z zawrotną prędkością 40 km na h, co w warszawie jest wielkim przestępstwem. Jazdy wymusiły na mnie dzieci- mąż zaczął podyplomowe studia, więc żeby mieć niezależnosć ruchową przełamałam się.

Matko, Kuchenne Rewolucje mi się przypominają. Gdzie przyjeżdża Gesslerowa, pyta każdego kto pracuje w knajpie "U Janusza i Grażyny" co on właściwie tutaj robi, i dowiaduje się że kotlety klepie, kible sprząta, a jak trzeba to i z pizzą pojedzie :D Straszne jest takie podejście. Jak może być prawo jazdy w pracy potrzebne, to jasne ze się szuka kogoś kto je ma. Ale jest masa zawodów gdzie się nie jeździ nigdzie i po dotarciu do pracy czymkolwiek, zostaje się w obrębie jednego budynku. 

A juz bardziej na temat - ja się bardzo bałam jeździc na początku, myślałam że się nie przełamię, ale zdałam, i sobie radzę. Mistrzem kierownicy nie jestem, ale też mierzę siły na zamiary i po prostu sobie jeżdżę spokojnie, przepisowo i się nie przejmuję tym, że ktoś za mną by sobie pojechał o 30 więcej niż można. Myślę, że jakbyś trafił na jakiegoś normalnego instruktora to by to może inaczej wyglądało. Popytaj wśród znajomych, poszukaj na forach z twojej okolicy kogo ludzie polecają, może by Ci się udało pójść do kogoś kto ma inne podejście. Jakaś przerwę sobie możesz zrobić, żeby psychicznie odpocząć, ale nie odkładałabym tego w nieskończoność, bo stres będzie taki sam, albo jeszcze większy (że tyle czasu już "zmarnowałaś"). 

U mnie większość znajomych i tak woli jechać np. pociągiem na wakacje nad morze lub w góry, bo szkoda im na benzynę, można też trafić na super okazje, ja np. do miejscowości 200km dalej wyhaczyłam bilet za 34 zł w jedną stronę intercity. Mój ojciec 60+ woli przejechać 9 km w jedną stronę rowerem do pracy i z powrotem niż jechać samochodem i tak od lat, ma za to nogi tak umięśnione, że nie jeden młodszy facet mógłby mu pozazdrościć ogólnie całościowo sylwetki. Każdy robi jak uważa i według własnych potrzeb. Ja pewnie zrobię prawko, ale kiedyś jak wiem, że będzie mi potrzebne, mieszkam w dobrze skomunikowanym mieście, lubię też jeździć rowerem lub spacerować dla zdrowia.

Ja niestety też trafiłam na beznadziejną szkołę jazdy, poszłam bezmyślnie za koleżanka, która za każdą dodatkową osobą którą przyprowadziła miała dodatkową zniżkę, przyprowadziła nas chyba z 7os... Jeździli w ogóle nie po trasach egzaminacyjnych, kazali się wozić i załatwiali sobie swoje sprawy, wielokrotnie trzeba było na instruktora czekać np 20min w aucie 🙄 Nie bardzo się jeździło ze "swoim" instruktorem, jeździło się z różnymi. Nabrali ludzi a nie miał kto z nim jeździć, jazdy wypadały nawet co 2-3tyg, aż mój tata zrobił tam awanturę, że jak mi nie znajdą częściej jazd to żąda zwrotu pieniędzy za kurs. 

Umordowałam się strasznie tam plus uważam, że zaraz po maturze byłam jeszcze za młoda na robienia prawa jazdy. Zdałam chyba za każdym razem, przed każdym egzaminem chciało mi się rzygać z nerwów, nic mnie tak nie stresowało w życiu (żadne egzaminy, matury, obrony) jak egzamin na prawo jazdy. Porobiłam jakieś głupie błędy np już wracając do ostródzka, zdałam chyba za 4 razem 🤔 

Ale potem rzadko jeździłam, bo tata mi nie dawał auta a jak trzeba było gdzieś jechać to siedział obok i się darł, więc się odechciewało wszystkiego. Przez to że rzadko jeździłam to nie nabrałam praktyki i teraz się boję jeździć autem, praktycznie nie jeżdżę :(

A dla mnie z kolei „straszne” jest to, że nie dopuszczasz myśli, że ktoś może mieć inne podejście niż Ty. :D Napisałam o sobie, o swoim punkcie widzenia. Nie twierdzę, że w każdej pracy niezbędne jest prawo jazdy, ale nie twierdzę również że w żadnej nie jest. ;) Dla mnie po prostu dzisiaj prawko to oczywistość, „must have”, coś jak matura. I nie odpisuj mi, że szufladkuję ludzi i mam wybiórcze spojrzenie na życie. :)

byłam beznadziejna po kursie, po oblaniu pierwszego egzaminu nie chciałam w ogóle myśleć o kolejnym i przełożyłam sprawę o rok. Kupiłam sobie 15 godzin w innej szkole jazdy, w innym mieście(bo się w tym okresie przeprowadziłam), zapisałam się na egzamin i tam zdałam za drugim razem(więc w sumie za trzecim). Czułam się już dużo pewniej, ale tak naprawdę nauczyłam się jeździć dopiero jak zaczęłam jeździć już sama. Te godziny, jeszcze jak nie masz czasu na kurs i masz przerwy to tylko lizniecie jazdy samochodem. Uwielbiam jeździć, jeżdżę naprawdę dobrze, a też chciałam zapomnieć o jeżdżeniu samochodem więc polecam jednak spróbować. Jak zdasz egzamin, będziesz jeździć sama i nadal po DŁUŻSZYM czasie będziesz uważać że się nie nadajesz to przecież możesz zrezygnować:)

Zrób sobie z miesiąc przerwy, odsapnij, uspokój się i poszukaj sensownego instruktora - popytaj znajomych, popatrz w internecie. Podejdź do nauki jazdy na spokojnie, bez spiny. Powiedz sobie "jak inni mogą, to ja też". Nie nastawiaj się, że zrobisz prawko już zaraz, natychmiast. Oswój się z jazdą, poczuj samochód, a potem ćwicz manewry. Nie śpiesz się, nie denerwuj. Jak zrobisz prawko, wykup jeszcze jazdy z instruktorem, ale innym niż wcześniej. Pojeździj z osobami, które mają doświadczenie za kółkiem. Może nawet z kobitkami, bo faceci mają przerosty (mój nie ma prawa jazdy, a próbuje mnie pouczać 🤪). Wbrew opinii niektórych Vitalijek prawo jazdy jest przydatne i nawet nie ze względu na zamieszkanie w miejscu ze słabą komunikacją, ale ze względu chociażby na swobodę przemieszczania się, zakupy (nie trzeba dźwigać), czy różnego rodzaju nieprzewidywalne sytuacje. 

a od kiedy to Matura to must have? To tak samo tylko twoje widzenie swiata, na szczescie, bo by nie bylo komu budowac domow i piec chleba.  

prawo jazdy lepiej robić jak jeszcze super potrzebne nie jest. Po pierwsze ze względu na to, że to chwilę zajmuje, po drugie - jak ktoś tego od razu "nie czuje" to dodatkowa presja czy stres mu w tym nie pomoże.

I to jest takie coś, że w życiu przyda się KAZDEMU. Można mówić, że można sobie radzić bez - ale to nie zmienia faktu, że w wielu sytuacjach życie ułatwi czy zaoszczedzi czasu.

Ja jeździć uwielbiam, mimo że przed pójściem na kurs sądziłam że nie ogarnę tego :D ale też wybrałam od razu dobra szkole (nie najtańsza ale z najlepsza zdawalnoscia), pierwsze godziny były z różnymi po to żeby móc wybrać sobie tego, z kim najbardziej się dogadasz i miałam super instruktora. Jedyne godziny jakie dokupiłam to były 2 dodatkowe dzień przed egzaminem praktycznym bo między zdaniem teorii a czekaniem na egzamin było trochę czasu, więc tak kupiłam "dla lepszego czucia sie".

Na kursie trzeba się skupić na tym, żeby zdać egzamin. Tylko tyle i aż tyle. Jeździć nauczysz się, gdy sama (!) wsiądziesz do auta i będziesz musiała sobie poradzić.