Temat: Nie chcę być chrzestną

też bym odmówiła, ja bylam za przekonaniem ze dziecku się nie odmawia, ale z perspektywy czasu i historii opowiadanych przez ludzi to jeśli tak źle się z tym czujesz to po latach będziesz czuła się jeszcze gorzej

Odmawianie i stawianie granic nigdy nie było moją mocną stroną, ale w tej sytuacji nawet ja bym odmówiła. 

Ja się zgodziłam bo też mi wiercili dziurę, że dziecku się nie odmawia a byłam wtedy też młoda - miałam 19 czy 20 lat i uległam presji rodziny. Efekt taki, że chrześniak mnie widział na chrzcie, komunii i może z kilka razy w międzyczasie. Moim zdaniem jeśli prawie nie macie kontaktu, to w ogóle bezsensu zostawać tym chrzestnym. Dziecko prawie Cię nie będzie znało. Będziesz też zobligowana do spotykania się na ważniejszych imprezach z towarzystwem, z którym nie utrzymujesz kontaktu na co dzień a jak trzeba będzie wyskoczyć z kasy, to też się bedziesz wkurzać, bo skoro nie utrzymujesz kontaktu na co dzień to się będziesz czuła właśnie jak ciocia od dawania kasy. Zazwyczaj szukanie chrzestnych w tak dalekich zażyłościach rodzinnych wynika z tego, że nie ma nikogo chętnego z bliższej rodziny. Albo po prostu nie mogą być z różnych względów chrzestnymi (a bo nie mają ślubu a bo coś tam). My też mieliśmy problem ze znalezieniem rodziców chrzestnych, bo rodzeństwo męża nie kościołowe i bez ślubu, bez bierzmowania czy czego tam jeszcze i generalnie nie dało rady inaczej niż poprosić kuzynkę. Ale z kuzynką mamy dobre relacje, więc też nie było to takie z tyłka wzięte. Więc ja myślę, że skoro nie utrzymujecie kontaktów, to pewnie to był główny powód. Ewentualnie chyba, ze jesteś jakaś bogata i widzą dolarki w oczach ;)

Dla mnie najgorszym, co mozna zrobic, to zgodzic sie na bycie chrzestnym dziecka, z ktorym nie bedzie sie mialo nigdy kontaktu. Moj chrzestny jest bardzo obecny w moim zyciu, bardzo duzo mi pomogl. Chrzestny brata pojawil sie na Komunii i tyle. Nigdy na urodziny nie dzwonil, nic go nie interesowalo. A jak mimo to zostal zaproszony na slub, to jeszcze mial wymagania z kosmosu.

Nie rob tego. Dla mnie bycie chrzestnym to stala obecnosc w zyciu dziecka.

Odmawiasz i tyle. Nie musisz się tłumaczyć

Z takim nastawieniem, czemu się nie dziwię, będziesz zwyczajnie kiepską chrzestną. Jeśli poinformowała Cię matka dziecka, to może daj też jej znać, że nie ma sensu, by pytali. Im oszczędzisz niezręcznej sytuacji i sobie.

Odmówiłabym, nie musisz szukać żadnych wymówek, po prostu użyj argumentów, które tu podałaś: brak kontaktów i jakiejkolwiek więzi między wami.

Też zdarzyło mi się odmówić, i to wcale nie dalekiej rodzinie. Powiedziałam, że będę kochać jak swoje, ale chrzestną nie zostanę - od 20 lat nie chodzę do kościoła i nie będę ani siebie, ani nikogo oszukiwać. Wbrew pozorom nie było to takie trudne, a ulga ogromna. 

Odmówiłabym, w sumie jedynie siostrze bym nie odmówiła

A jesteś wierząca i praktykująca? Bo jeśli nie to chyba to powinien być główny argument na nie.