Temat: Użalanie się

Znam. Wiecznie ma najgorzej, wiecznie jej źle. A tak na prawdę ma spoko. Mąż w domu wszystko robi, zakupy, gotowanie, sprzątanie,  nie powodzi im się źle. Ale jak zaczniesz coś mówić że ty masz źle to ona nagle ma gorzej i stęka i marudzi. Natomiast jeśli coś wymyśli, kupi, znajdzie to zawsze jest to najlepsze i w ogóle och i ach.

Nie narzekam bo nie mam na co. Mam idealne życie.

nie znam. sama czasem w pamiętniku czasem potrzebuje się wyżalić to to robię. pomaga i oczyszcza umysł niż wieczne szarpanie się ze swoimi emocjami. aczkolwiek nigdy nie narzekam bez powodu. 

Ja się nad sobą często użalam, wyolbrzymiam wszystko do maksimum, chociaż obiektywnie moje życie jest w porządku. Można powiedzieć, że lubię się użalać, ale o wiele częściej robię to w myślach albo na piśmie niż do innych osób (bo wiem, że to dla wielu wkurzające, a też czasem jest mi po prostu wstyd do kogoś narzekać, bo mi akurat jest źle, choć wcale nic złego się nie dzieje). Myślę, że wynika to u mnie z ogólnego życiowego psymizmu, nieumiejętności czucia się szczęśliwą. Natomiast na ogół nie przeszkadza mi, jak inni użalają się do mnie, jestem dobrym słuchaczem. 

Nie mam nikogo takiego w moim otoczeniu. 

niejedna osobę, I to jest masakra, po kontakcie z taką osobą jestem jakby mnie ktoś rozjechał

Moj maz ma w pracy takiego kolegę :/ Jego żona "trzyma" go w pionie i przy niej się nie użala, ale potem próbuje odbić sobie i jęczy wiecej jakby za ten czas stracony.. Znamy się również poza pracą i kiedyś przyszedł do męża, żeby mu pomógł w ogrodzie, ale męża nie bylo, więc rozpoczął litanie.. W pewnym momencie mu przerwałam, że właściwie to nie wymaga tyle gadania i dawno ja bym mu to pomogła zrobić, więc chodźmy! Głupio mi się zrobiło, powiedział, że w sumie to nie aż takie pilne, żeby miał kobietę do tego angażować i że zadzwoni do męża, to się dogadają, bo może później albo jutro i poszedł.. Do męża nie zadzwonił, sam to zrobił, a od tego czasu przy mnie też już nie prowadzi swoich wywodów :))

Jak człowiek ma charakter "użalacza" i trafia na osoby, które go słuchają i jeszcze potakują, to będzie kontynuował swoje zale i wywody, a jak nie trafi na "podatny grunt", to siłą rzeczy przestanie się użalać :)

nie użalam się nad sobą. No może zdarzy mi się- ale sama nad sobą czasem;)  nie do innych ludzi.

Każdy czasem może mieć gorszy moment w życiu, nawet dłuższy- problemy, depresję i związana z tym potrzebę wygadania się, wsparcia  Zupełnie to rozumiem. Jednak faktycznie- co prawda na szczęście sporadycznie- zdarzało mi się trafić na ludzi, którym wiecznie było źle, takie życiowe marudy po prostu, staram się odcinać od takich osób bo zabierają mi energię i radość życia- może dlatego nie mam ich w otoczeniu 

Kiedyś tak, teraz nie. Takie rzeczy wynosi się z domu, to jest pewien sposób (lub raczej jego brak) rozwiązywania problemów życiowych. Dopada mnie w gorszych okresach, ale jestem na tyle świadoma tego, że wiem, że wtedy trzeba się samej sobie przyjrzeć.