Temat: Nowa praca a chorujące dziecko

Despacitoo napisał(a):

2 latek i praca zdalna ehe.. moja mala pcha mi sie na nogi i chce klikac "w komputer" razem ze mna, nie ma opcji by tak pracowac

maharettt napisał(a):

m taka pracę że mogę od biedy wziąć dzieci ze sobą. I chybw dlatego tylko jej nie zmieniam. W Niemczech mam 10 dni zwolnienia rocznie. I nie mam się z kim dzielic. Na szczęście też katar i lekkie przeziębienie nie wyklucza dzieci z przedszkola/szkoły

akitaa napisał(a):

maharettt napisał(a):

m taka pracę że mogę od biedy wziąć dzieci ze sobą. I chybw dlatego tylko jej nie zmieniam. W Niemczech mam 10 dni zwolnienia rocznie. I nie mam się z kim dzielic. Na szczęście też katar i lekkie przeziębienie nie wyklucza dzieci z przedszkola/szkoły

Chore dzieci ze sobą do pracy bierzesz? Genialnie wręcz...

dzanulka napisał(a):

Moja sąsiadka jest nauczycielką, od momentu powrotu do pracy (marzec w tym roku), to w pracy była w sumie 3tyg w zeszłym semestrze i 2tyg w tym.. Ma bliźniaczki chodzace do żłobka. 

Ja rozumiem, że dziewczynki moga chorowac, bo są małe i nabierają odporności, że sytuacja covidowa wymogla na nas inne zachowania niż kiedyś i teraz każdy chucha i dmucha i nie chodzi przeziebiony nawet lekko do pracy czy dzieci do placówek, ale...

Jej sytuacja jest ekstremalna i takiego pracownika nikomu nie życzę, ani takiej nauczycielki.. Przyklad: jedną z dziewczynek wstaje rano i np. ma podlzawione oko, to jest telefon, że musi wziąć opiekę, bo ma chyba zapalenie spojówek, dwa dni mina, nic się nie dzieje, to znow ona "czuje",  że chyba zaczyna jej się katar i musi wziąć l4, bo chora nie może iść do szkoły i mija tydz, jest weekend, wychodza wszędzie normalnie,  toczy się normalne życie i jest niedz wieczor i którąś z dziewczyn zrobiła 1 biegunkowa kupkę i co? W pon opieka, bo z biegunka dziecka do żłobka nie puści, 2dni jest w domu, i znów coś się dziwnego "zadzieje".. I tak w koło Macieju.. L4 na siebie na zmianę z opieką po 2-3dni, maks tydzień. Nie wiem, jak to jest, ale udaje jej się zawsze na wszystko mieć "papier". Ja widzę, że dziewczynki nie choruja, ona zdrowa, spotykam ja na zewnątrz czy też na klatce schodowej, normalne życie prowadzi, a powodów niechodzenia do pracy, to wymyśla milion.. Taki typ człowieka..    

Jeżeli dziecko autorki wątku choruje "normalnie", to ja bym nie czuła wyrzutów sumienia biorąc opiekę, ale też staralabym się podzielić z partnerem tak, żeby żaden z pracodawców nie był mocno poszkodowany, że ma pracownika tylko na papierze. Albo bym wyszła z propozycją, czy nie mogłabym czegoś zrobić w warunkach domowych albo online. Oczywiście zależy jaka to praca. 

Patrzę na sytuacje nie tylko z perspektywy pracownika (że przecież "należy mi sie", bo takie jest prawo), ale też z perspektywy przełożonego czy pracodawcy.

pannalimonka napisał(a):

Sweetestthing napisał(a):

A dlaczego ojciec dziecka nie idzie na zwolnienie?

U niego w pracy jest ten problem, że wzięcie chociażby jednego dnia zwolnienia chorobowego czy opieki nad dzieckiem = brak premii. A premia to znaczna czesc wypłaty więc staramy sie to godzić tak, że on bierze urlop i siedzi z małym, moja mama bierze urlop no i ja albo urlop albo w kryzysowych sytuacjach już opieke. 

Wszyscy pracujemy na jedną zmiane, dlatego to jest takie utrudnione. 

Praca zdalna też nie wchodzi w gre. Drugiej babci nie mamy, dziadkowie obaj są schorowani i z takim małym dzieckiem by sobie nie dali rady. 

staram_sie napisał(a):

dzanulka napisał(a):

Moja sąsiadka jest nauczycielką, od momentu powrotu do pracy (marzec w tym roku), to w pracy była w sumie 3tyg w zeszłym semestrze i 2tyg w tym.. Ma bliźniaczki chodzace do żłobka. 

Ja rozumiem, że dziewczynki moga chorowac, bo są małe i nabierają odporności, że sytuacja covidowa wymogla na nas inne zachowania niż kiedyś i teraz każdy chucha i dmucha i nie chodzi przeziebiony nawet lekko do pracy czy dzieci do placówek, ale...

Jej sytuacja jest ekstremalna i takiego pracownika nikomu nie życzę, ani takiej nauczycielki.. Przyklad: jedną z dziewczynek wstaje rano i np. ma podlzawione oko, to jest telefon, że musi wziąć opiekę, bo ma chyba zapalenie spojówek, dwa dni mina, nic się nie dzieje, to znow ona "czuje",  że chyba zaczyna jej się katar i musi wziąć l4, bo chora nie może iść do szkoły i mija tydz, jest weekend, wychodza wszędzie normalnie,  toczy się normalne życie i jest niedz wieczor i którąś z dziewczyn zrobiła 1 biegunkowa kupkę i co? W pon opieka, bo z biegunka dziecka do żłobka nie puści, 2dni jest w domu, i znów coś się dziwnego "zadzieje".. I tak w koło Macieju.. L4 na siebie na zmianę z opieką po 2-3dni, maks tydzień. Nie wiem, jak to jest, ale udaje jej się zawsze na wszystko mieć "papier". Ja widzę, że dziewczynki nie choruja, ona zdrowa, spotykam ja na zewnątrz czy też na klatce schodowej, normalne życie prowadzi, a powodów niechodzenia do pracy, to wymyśla milion.. Taki typ człowieka..    

Jeżeli dziecko autorki wątku choruje "normalnie", to ja bym nie czuła wyrzutów sumienia biorąc opiekę, ale też staralabym się podzielić z partnerem tak, żeby żaden z pracodawców nie był mocno poszkodowany, że ma pracownika tylko na papierze. Albo bym wyszła z propozycją, czy nie mogłabym czegoś zrobić w warunkach domowych albo online. Oczywiście zależy jaka to praca. 

Patrzę na sytuacje nie tylko z perspektywy pracownika (że przecież "należy mi sie", bo takie jest prawo), ale też z perspektywy przełożonego czy pracodawcy.

ja też, i dlatego tak jak denerwują mnie np. kobiety zachodzące w ciąży i od następnego dnia od wykonania testu idące na L4 (uprzedzam oburzenie: większość mogłaby dalej pracować, ciąża zagrożona to inna sprawa) tak tutaj - jeśli to nie jest nadużywane to po to takie możliwości właśnie zostały stworzone. Opisywany przez Ciebie wyżej przypadek to podobny właśnie do lewych L4 "na ciążę" - nie do zaakceptowania.