Temat: Życie na garnuszku rodziców.

Jak 24latkowi mama pierze i gotuje to długo związku nie będzie, nie oszukujmy się :) 

Ta od synów raczej jest niezadowolona z tego, że ma ich na głowie, ale jest przyzwyczajona do roli służącej. W domu 3 dorosłych chłopa, a ona chodzi na zakupy, góruje, sprząta, pierze i oczywiście pracuje zawodowo. Ta od córek wręcz przeciwnie. Chwali się tym, że tak bardzo córeczki kocha i je rozpieszcza.

Tu chodzi o stosunek do rodziców. Bo gdy człowiek się staje samodzielny, tzn zarabia, powinien poczuć się odpowiedzialny za dom w którym mieszka. Za media, za opłaty, za konieczność zrobienia zakupów. Można mieszkać w jednym domu, wg modelu np amerykańskiego / mieszkanie nad garażem z własna kuchnia/ ale trzeba być odpowiedzialnym i widzieć konieczność dokładania się do interesu.

Mam koleżankę, która wyszla za mąż za chłopaka który nie ma pojęcia o życiu w domu, na wsi. Mieszkali przez jakiś czas u jej rodziców, którzy o zywiscie nie chcieli grosza od nich. Mieszkali w ich domu, ale... on jako programista z miasta musiał się nauczyć nawet kosić trawę. Przy gospodarstwie, żniwach nie pomaga, bo nie ma pojęcia, ale załatwił teściom wszystkie dotacje UE, dołożył się do sprzętu do ciągników, ogarnia wszystkie papiery związane z biurokracja. Wybudowali się obok teściów. Teraz teściowie sa chorzy i mogą na nich liczyć. Tazkze to naprawdę zależy czy ktoś potrafi dojrzeć do bycia dorosłym, a nie gdzie mieszka.

TakaKaszana "Jedni wybiorą "samodzielność", wynajmowanie kawalerki do końca życia i jeżdżenie tramwajem do pracy na etat, inni wolą zaoszczędzić choćby na wynajmie mieszkając z rodzicami , żeby uzbierać na swój kąt. Dla mnie to po prostu sposób na życie i jeden i drugi i w niczym nie ma nic złego o ile się nie jest pasożytem"

A nie ma nic pomiedzy? Z gory zakladasz, ze ten, który wybierze samodzielnosc bedzie w gorszej sytuacji finansowej niżeli ten, który będzie mieszkać u rodziców i oszczędzać na własny kąt. Przecież mozna zyc na własny rachunek i również oszczędzać na własny kąt, zlwaszcza kiedy sie ma 30+ lat. A są tacy, którzy po 30-stce wcale nie maja uzbierane na własny kąt, a dalej mieszkają  z rodzicami. Jesli osoba ma 35 lat, to przez powiedzmy około dekadę pracy zawodowej (tak przykladowo) nie uzbiera na wklad wlasny, mieszkajac u rodziców? No chyba, ze mówimy tu o tych, którzy wisza na rodzicach do 40-stki, bo chca kupic mieszkanie 50m2 bez kredytu , to juz pasożytowanie bez względu na to, czy się dokładają czy nie.

To tez zalezy od rodziców. Jesli moja corka w wieku 30+ lat nadal by mieszkala w domu rodzinnym i "oszczedzala na własny kąt", no to zaczęłabym powątpiewać w swoje metody wychowawcze:)

Ja znam typa, ktory podchodzac pod 30 wysyla matce dhlem pranie raz w tygodniu :D a ona mu odsyla wyprane i wyprasowane :D 

IfYouWere... Mnie np rodzice ostrzegają przed kredytami. Ja kredytu nigdy nie wezmę, no może wzięła bym gdybym miała partnera. Ale znam osoby, które wożą się samochodami w leasingi i żyją jak królowie, tylko król w kredycie na 30 lat. 

Cancri-serio XD

Życie na garnuszku rodziców ma szerszy wydźwięk. Nie tylko osoby mieszkające z rodzicami można pod to zakwalifikować. Sama znam kilka samotnych matek które wróciły do mamy z dzieckiem i czują się rozgrzeszone z samodzielności, bo przecież mają  dziecko i ktoś musi im pomagać. Znam babcie emerytki, które nawet w ciuchlandzie niczego sobie nie kupią, bo wszystko idzie na wnuki. Syn nie jest w stanie utrzymać rodziny a synowa do pracy nie pójdzie bo przecież ma dzieci. Naprawdę znam kilka takich przykładów. Nie po tym się ocenia jak kto zaczyna ale jak kończy - jak to mawiał nasz niegdysiejszy premier.

Grazynka, no niestety serio :P W zyciu bym w ogole nie wpadla na pomysl, ze tak mozna robic haha. Pakuje w walizki i je wysyla :D