Temat: Czy żałujecie ze macie dzieci?

abcbcd napisał(a):

nie ma trudnych / niegrzecznych dzieci, są tylko dorośli którzy nie umią z nimi wlasciwie postępować, dzieci są "trudne" kiedy czują ze rodzice ich nie chcą, to pozor trudności, bo takie dziecko jest normalne tylko w głębi duszy czuje ze jest niechciane, 

nigdy nie żałowałam

aknaanna napisał(a):

Zainspirowana tematem o tym dlaczego nie chcecie mieć dzieci, mam pytanie odnośnie tego co się przewija w tamtym temacie: czy żałujecie ze macie dzieci? w tamtym temacie piszecie ze wiele ludzi żałuje, ja nigdy tego od nikogo nie usłyszałam i trochę mnie to zdziwiło. Mam nadzieje ze odpowiedzi będą szczere :)

Zacznę od siebie, nigdy dzieci nie chciałam, bo odpowiedzialność, bo brak wolności i przymus opiekowania się kimś niby 18 lat, ale tak naprawdę do końca życia. Przez przypadek zaszłam w ciaze. I zmieniłam zdanie. Kocham moje córki, nie żałuje, bardzo się cieszę ze tak się moje życie potoczyło.a jak z Wami?

abcbcd napisał(a):

nie mówiłam o dzieciach chorych i zaburzonych, 

a bzdura to jest dla tych osób które chcą mieć pieke śliczne różowe dzieci z kartonu, 

nienawidzę kiedy ktoś mowi ze dziecko jest trudne/niegrzeczne - to pojęcie stworzyli ludzie którzy chcieli miec swoje dziecko z głowy i najlepiej żeby nie trzeba było nic przy takim dziecku robić - wiem to bo to przeżyłam 

a co robiłam i co przeżyłam zostawię sobie dla siebie i zdania zmieniać nie zamierzam

od razu wiedziałam że zrobicie z tego guzikburze, bo rodziców którzy rozumieją ze dzieci są różne jest mało, lepiej mówić ze sa grzeczne/niegrzeczne, łatwe/trudne, a takie dzieci często nie są trudne/niegrzeczne tylko maja jakiś problem i trzeba z im pomóc, rozmawiać z nimi, kochać i podjąć odpowiednie srodki żeby dziecko lepiej sobie radziło 

agazur57 napisał(a):

Nigdy za dziećmi nie przepadałam- jak byłam mała musiałam zajmować się pełnoetatowo rodzeństwem. Do tej pory mam traumę. Ale wlasne dzieci to co innego. Miałam to szczęście, że przez ten najtrudniejszy okres mogłam w domu siedzieć i ominęły mnie problemy z tym co z dzieckiem zrobić gdy było chore. Potem mój mąż z domu pracował, więc w czasie choroby nie musiałam wolnego brać gdy już pracowałam. Najgorszy okres to ten kiedy dziecko jeszcze samo nie może w domu zostać. Teraz mam nastolatka, który jest najmądrzejszy na świecie i dochodzę do wniosku, że wolałam jednak gdy byli mali. Czasami się zastanawiam- po co mi to było, ale to tylko w trudnych chwilach. Nie wyobrażam sobie innego życia i nigdy nie chciałabym tego zmienić. Dla tych, którzy twierdzą, że dzieci są trudne radzę- przyjrzyjcie się sobie. Dorośli są często znacznie gorsi. Dzieci wbrew pozorom mają naprawdę dużo zdrowego rozsądku i potrafią wiele rzeczy zaobserwować. Dzieci sprawiły, że podjęłąm kilka decyzji w życiu, które zmieniły mnie jako człowieka- są dopełnieniem mojego życia.

LuluPodMostem napisał(a):

abcbcd napisał(a):

nie mówiłam o dzieciach chorych i zaburzonych, 

a bzdura to jest dla tych osób które chcą mieć pieke śliczne różowe dzieci z kartonu, 

nienawidzę kiedy ktoś mowi ze dziecko jest trudne/niegrzeczne - to pojęcie stworzyli ludzie którzy chcieli miec swoje dziecko z głowy i najlepiej żeby nie trzeba było nic przy takim dziecku robić - wiem to bo to przeżyłam 

a co robiłam i co przeżyłam zostawię sobie dla siebie i zdania zmieniać nie zamierzam

od razu wiedziałam że zrobicie z tego guzikburze, bo rodziców którzy rozumieją ze dzieci są różne jest mało, lepiej mówić ze sa grzeczne/niegrzeczne, łatwe/trudne, a takie dzieci często nie są trudne/niegrzeczne tylko maja jakiś problem i trzeba z im pomóc, rozmawiać z nimi, kochać i podjąć odpowiednie srodki żeby dziecko lepiej sobie radziło 

Nie, bzdurą jest dla tych, którzy nie zgadzają się na obwinianie o niewłaściwe zachowanie dziecka jedynie rodziców. Powodem takiego zachowania może, ale nie musi być rodzic. Rozmowa, terapia, specjaliści, kochanie, to wszystko też przynosi różne efekty u różnych dzieci. A sam fakt, że jedne dzieci podjęcia takich "środków", jak to określiłaś, wymagają, a inne nie, to najlepszy dowód na to, że jedne dzieci są trudne, a inne nie.