Temat: Mieszkanie z rodzicami a opłaty

A to zależy. Ja bym od swojego dziecka nie wzięła pieniędzy. Wolałabym, żeby se odkładała na przyszłość. Ale to tylko dlatego, że póki co ona jest bardzo organizowana finansowo. Ma 16 lat i swoje konto, na którym odkłada kieszonkowe i inne darowizny. Wydaje kasę głównie na rzeczy związane ze swoją pasją (i pewnie przyszłym zawodem), nie szasta kasą na szmaty i kosmetyki. Takiemu dziecko warto pieniądze dać bo nie przepuści na głupoty. Gdyby rozpirzała kasiorkę na pierdoły to bym kazała dorzucać się do budżetu, bo niby dlaczego nie?

Zależy od dziecka. Jeśli dziecko chętnie współuczestniczyłoby  w wykonywaniu obowiązków domowych i wiedziałabym, że dziecko jest rozsądne.  ma jakieś sensowne plany na przyszłość to nie brałabym nic od dziecka. Wolałabym, aby dziecko zbierało sobie na przyszłość jakieś mieszkanie itp. 

Ja nie musiałam się dokładać, a jakoś od 8 lat jestem na swoim. 

Moi rodzice nie chcieli ode mnie pieniędzy. Jako osoba pracująca mieszkałam z nimi rok, a pieniądze odkladalam na wlasne mieszkanie. Ja planuje takze moje dzieci wspomóc na ile będę mogła. Z tym, że jeśli dorosłe dziecko mieszka z rodzicami bo tak mu wygodnie, bez planów na życie przez kilka/kilkanascie lat to owszem powinno dorzuac sie do opłat i wydatków na życie. Nic nie razi mnie bardziej niż faceci po 30, mieszkający z rodzicami, wieczni balangowicze. A zarobiona kasę wydają tylko na codzienne piwko. 

miałam taką sytuację 2 lata temu- rozstałam się z chłopakiem i na pół roku wprowadziłam się do rodziców (w wieku 27 lat). płaciłam 1/3 wszystkich opłat, a zakupy + obiady robiłam na zmianę z mamą (gotowałam co drugi dzień). czyli normalny równy podział, jedynie nie płaciłam dodatkowo za najem. (akurat wtedy miałam przejściowe problemy z pracą i większość płaciłam z oszczędności- wciąż uważam, że to fair- moje problemy z pracą to była moja sprawa, jestem dorosła, nie wiem czemu rodzice mieli by mnie utrzymywać)

Rodzina jest od tego, aby sobie pomagać. Jeżeli byłoby mnie stać, a dziecko nie straciłoby pracy ewidentnie ze swojej winy typu alkohol, nieróbstwo, spóźnienia to nie pozwoliłabym swojemu dorosłemu dziecku płacić z oszczędności za jedzenie i mieszkanie u nas. 

...a rodzice poniżej 2000, albo jedno pracuje a drugie jest na rencie.

taka dodatkowa okoliczność i cokolwiek przestaje się robić w tym temacie luźne :D

a potem są wychowane kaleki społeczne, roszczeniowe, pincet plus, bombelki po 30stce

moim zdaniem wyprowadzić się i być samodzielnym utrzymując się samemu (wszystko SAMEMU płacić)

będąc studentką 20letnią płaciłam część opłat podzielonych na członków mieszkających w domu

A gdym byla sama to szukalabym lepszej pracy aby ich odciążyć finansowo a w razie czego wyjechałabym za granicę. Zawsze są jakies alternatywy. Nie zostawiłabym rodzicow samych sobie wiedząc ze klepią słodka biedę.  Na szczescie nie mam takiego problemu, bo poki co moi rodzice wybudowali dom na obrzezach i zyją sobie bardzo dobrze.