Temat: praca dla melancholika

Ja w trakcie studiów pielęgniarskich też się zorientowałam że to raczej praca nie dla mnie. Lubiłam się uczyć przerabianych tematów, ale praktyki były koszmarne i nie odnajdywałam się w tym totalnie. Ale zamiast rzucać wszystko w pizdu, studia skończyłam i od razu po studiach zaczęłam doktorat. Dzięki temu teraz pracuję jako researcher na uniwerku - nie wykładam, bo nie mam cierpliwości do studentów. Zajmuję się tylko i wyłącznie badaniami naukowymi. Robię to co lubię, praca głównie przy biurku, lepiej płatna, od poniedziałku do piątku 9-5, wszystkie weekendy i święta wolne, zero nocnych dyżurów, zero użerania się. Pielęgniarstwo jest o tyle fajne że jest dość różnorodne, ma wiele gałęzi i jak nie odpowiada Ci praca w szpitalu czy przychodni to można pokombinować lub dołożyć coś do obecnych kwalifikacji zamiast zaczynać coś innego od początku :) Zresztą każdy oddział jest inny, np pracując w przychodni czy jako pielęgniarka środowiskowa dzień wygląda zupełnie inaczej niż na sorze czy pogotowiu. Zastanawiałaś się czy może właśnie taka mała zmiana mogłaby pomóc?

Wyjechałabym za granicę, podszkoliła język w dowolnej robocie i kto wie, może w tamtejszym wydaniu praca pielęgniarki by ci spodobała... standardy pracy zupełnie inne, kultura na codzień też, chyba w każdym zawodzie. Tutaj nie szykuje sie nic dobrego, młoda jesteś, zwiewaj póki czas. 

Miałam ostatnio nieprzyjemność bliższych spotkań trzeciego stopnia ze służbą zdrowia... no nie, nie. Za PRL było skuteczniej, szybciej, czyściej i grzeczniej. Nie wierzę żeby to buractwo i chamstwo, z którym traktuje się pacjentów, nie było też doswiadczeniem pielęgniarek i innyh pracowników niższego szczebla. A mamy już poziom gnojówki, Współczuję.

zupełnie nie moja bajka, nawet mnie do tego nie ciągnie

A może problem nie jest w zawodzie a w miejscu pracy? Koleżanka jest pielęgniarką, w jednym szpitalu ma super, spokojnie, normalne warunki, a w drugim to istny koszmar. Zwolniła się zaraz po tym, jak wyprostowała sytuacje finansową, woli mniej zarabiać a być spokojniejsza. 

Do IT nie ma co namawiać. To trzeba lubić i umieć. A teraz bardzo dużo osób kończy takie studia bo duże są zarobki, ale przyjmują tylko specjalistów z doświadczeniem inaczej zarabia się przeciętnie. 

To prawda. Ja się świetnie w tym odnalazłam i uwielbiam klimat mniejszych software house'ów dlatego polecam, ale nie namawiam. To trzeba czuć :)

Jeśli nie boisz się wysokości, to może kurs operatora żurawi? Daleko od ludzi i w UK podobno całkiem dobrze płatne zajęcie.  

z ciekawości jak historia koleżanki się zakończyła?

Problem jest taki że ja nie pasuje, nie odnajduje się w tym zawodzie, wysysa ze mnie całą energię. Nie lubię tego ciągle zmieniającego się planu, pracy w pośpiechu, kontaktu i rozmów z obcymi ludźmi. Akurat ten zawód jest specyficzny, mało kto, chyba, chciałby pracować w tym zawodzie i w sumie to widać bo jest mało chętnych do pracy.  

Chamstwo zdarza się z obu stron. Ale masz rację poziom kultury w szpitalach jest na bardzo niskim poziomie. Sama kiedyś byłam pacjentką  na SORze więc wiem jak to jest być po tej drugiej stronie. Znieczulica wśród personelu medycznego jest bardzo duża. To chyba przez rutynę, wypalenie zawodowe (które w branży medycznej jest bardzo częste) i po prostu fakt że nie wszyscy nadają się do pracy z ludźmi.

tez tak mysle - ksiegowosc - niby siedzi sie w cyferkach itd - ale stres niesamowity bo terminy, bo ludzie wspolpracujacy sa rozni, bo musi sie co do grosza zgodzic - stres , pracowalam troche w tym i nie , to nie jest spokojna praca. Tez radze cos zwiazanego z tym co juz robisz, moze w aptece, na poczatek jako jakas pomoc, w miedzy czasie studia, badz jako asystetka w przychodni - to napewno spokojniejsze niz praca w szpitalu.

Na jej szczęście przelała na moje wewnętrzne firmowe konto- nawet nie wiedziała dopóki jej nie powiedziałam. Myślałam, że zejdzie.