Temat: błąd w pracy - jak czesto wam się zdarza

I zeby nie bylo, bo zaraz bedzie pozywka - potrafilam dojezdzac do pracy 150 km w jedna strone i przyjezdzac godzine wczesniej, byle sie 5 minut nie spoznic. Natomiast nijak ma sie to do tego, ze teraz mam warunki pracy jakie mam i MOGE sie spozniac ze wzgledu na dziecko. A czas, ktory sie spoznie i tak odrabiam z nawiazka dzien w dzien. Kwestia tego, jak sie czlowiek z wlasnym szefem dogada.

Jeśli twoja przyszła praca będzie bardzo odpowiedzialna,  to na pewno będzie sprawdzana. Pracuję na obecnym stanowisku od 5 lat,  też jest to odpowiedzialna sprawa,  niewielki błąd może  nie tylko kosztować miliony ale także ludzkie zdrowie i życie. Każdemu zdarza się popełniać błędy.  Ja dopiero po tych 5 latach dochodzę do jako-takiego samodzielnego stanowiska A i tak moja praca jest sprawdzana.  Ja sama sprawdzam zadania kolegów młodszych stażem,  "powaga" zadań wzrasta wraz z doświadczeniem. Przez pierwszy rok każdą jedna cyferka jest sprawdzana ale nawet dyrektorowie konsultują swoją decyzję.

Jeśli praca jest bardzo odpowiedzialna to są wymagania prawne co do sprawdzania zadań.  U mnie przed ostatecznym wysłaniem projektu (Czasem po kilku latach pracy nad nim), całość musi być wysłana do niezależnego konsultanta,  który sprawdza ogólną ideę i założenia. 

Mimo sensownego doświadczenia (10 lat w zawodzie) nadal konsultuję to co robię,  czasem kilka razy dziennie,  czasem raz nas tydzień,  zależy od konkretnego zadania. Dzięki temu ewentualne błędy są wychwycone zanim je popełnię ;) 

Ludzie są ludźmi I nawet najlepszym zdarzają się błędy, szczególnie na początku. 

Co do spóźnienia,  to na szczęście u mnie nie ma ścisłych godzin,  i tak zazwyczaj zostajemy po godzinach (niepłatne :( ), byleby przyjść do pracy o sensownej godzinie (między 8 a 10), a potem zdobić 8 godzin.  I tak pod koniec dnia rozpisujemy co dokładnie robiliśmy,  z dokładnością do 15 minut,  bo od tego zależą płatności od klientów. Na spotkanie z klientem złożyłam się raz bo odwołali pociąg.

Jak dla mnie to się nie spóźniasz tylko masz elastyczne godziny pracy.  Spóźniałabyś się wtedy gdybyś przychodziła PO umówionej godzinie, a skoro się umówiłaś, że możesz przychodzić później to w ogóle chyba nie ma tematu. 

Już się do wcześniejszej pracy często spóźniałam, ale dojeżdżałam w pociągami (W sumie 25 minut jazdy więc niedługo), ale opóźnienia albo odwołania były standardem i nawet wychodzenie pół godziny wcześniej  często nie pomagało. Ale to i tak była głupia praca i po roku odeszłam. Tzn. szef był głupi (Ale tak serio,  prymitywny burak,  komentujący spódniczki klientek itp.)

Ja Cię nie pouczam, ale z Twojej wypowiedzi wynikło jakoby autorka miała niczym się nie przejmować, bo spóźnianie się do pracy i popełniane błędów  jest naturalne.  

Dwa dziecko to Twój wybór także trochę słabo tłumaczyć się w taki sposób i z szefem coś takiego uzgadniać, dla mnie nieprofesjonalne. Poza tym właśnie ludzie na pewnym etapie dokonują wyborów , czyli mam małe dziecko i wracam do pracy, bo dam radę, albo nie wracam bo dziecko mnie potrzebuje, albo nie śpi po nocach , czy ciągle choruje itp. ale to już kwestia profesjonalizmu, rozsądku  i odpowiedzialności. 

A kto Ci powiedzial, ze ja nie daje rady? Ze jestem nieodpowiedzialna? 

Najlepiej komentowac siedzac z dzieckiem na dupie, z ktorym sama wiecznie opisujesz masz jakies problemy rozwojowe. To jak ja mam dogadane z szefem to moja sprawa - szef nie ma problemu, ja nie mam problemu ale Marisca, ktora siedzi tylko w domu i wiecznie zrzedzi na forum ma problem ;-) Smuteczek. Przynajmniej nie udaje nieomylnej i idealne jak Ty ;-))) Jestem czlowiekiem, mloda mama, godze wszystko ze soba na Ile sie da. Rosnie mi doswiadczenie, moje dziecko jest zaadaptowane do zycia w spoleczenstwie, rozwija sie prawidlowo. Ty sobie siedz do 18 z dzieckiem w domu i tlumacz to odpowiedzialnoscia ;-) Twoj wybor.

Z mojej wypowiedzi wynika, ze sa firmy, w ktorych panuja ludzkie warunki pracy i nikt za spoznienie nikogo nie zwolni. Ze Ty pracowalas w jakims kolchozie to co poradze.

Nienawidzę się spóźniać, jestem z tych nadgorliwców, co to raczej przyjdą kwadrans przed czasem niż minutę po. Ale... wypadki się zdarzają. I tak kilkanaście lat temu pierwszego dnia pracy spóźniłam się... 4 godziny. Jechałam PKP z Warszawy do Krakowa, pociąg się zepsuł i staliśmy kilka godzin w polu. Pierwsze wrażenie zrobiłam piorunujące :)

Im bardziej odpowiedzialna praca, tym częściej jest sprawdzana i konsultowana, to normalne.

Mozliwe ;-) Tak czy siak dopisalam we wczesniejszym poscie, ze mam tak dogadane i "spoznienia" do pol godziny nie sa traktowane jako powod do automatycznego zwolnienia kogos z pracy.

Ja kobieto przynajmniej podejmuje świadome decyzję i albo robię coś na 100 %, albo wcale.  Dzieci ma wielu ludzi i jak się decydują na godzenie rodzicielstwa  z pracą zawodową to przynajmniej  nie robią sobie wstydu i ośmieszają się jakimiś gadkami z szefem na temat taryfy ulgowej z tego powodu. 

Praca jest pracą, a nie przedszkolem dla dorosłych i akurat w większości wymagana jest jednak punktualność oraz oddzielanie swoich problemów prywatnych od pracy poza jakimiś jednostkowymi , wyjątkowymi przypadkami. I profesjonalny pracownik doskonale o tym wie. . 

A z tym godzeniem wszystkiego, skoro jednak musisz z szefem rozmawiać o taryfie ulgowej w pewnych kwestiach to tylko wydaje Ci się, że godzisz wszystko. 

Natomiast adaptacja dziecka do życia w społeczeństwie nie ma nic wspólnego z pracą zawodową rodzica. 

A teraz idę zaprowadzić dziecko do przedszkola :P

pa