Temat: Wymagania wzgledem dzieci

no ja niestety mam :( zwłaszcza jak lecą baty ze szkoły, że nie przeczytała lektury. nad audiobukami mocno pomyślę, ale takie słuchanie, to zupełnie nie to samo - ja np. nie znoszę i w ogóle się nie skupiam na tym co słyszę. miała kilka zrywów, jak no. seria Czerwone Krzesło i już się cieszyłam, że zostanie to z nią na dłużej - niet. kupuję jej nawet książki o jej ulubionej tematyce (Minecraft i Fnaff - nie wiem jak to się pisze, ale to taki okropny,straszny miś) - to nawet,nawet, ale żadnej nie skończyła.  w sumie kupię parę rzeczy do śłuchania - co mi szkodzi :)

Ja bym nie cisnela na siłę, tylko zachęcała i wspierała. Czytała bym razem z nim, w formie zabawy :) A co do hip hopu to niech pójdzie jeszcze kilka razy, zachęcaj go, że po jakimś czasie też będzie na poziomie tych dzieci :) Albo znajdź inną szkole tańca :D

my syna nie cisnęliśmy z czytaniem i pisaniem (też czytaliśmy mu sporo od zawsze, ale dla zabawy). Czytać nauczył się jak miał 5 lat a pisać umie od pół roku a skończył dopiero co 6,ale wiem, że jest to ewenement bo nawet panie z przedszkola mówią,że przewyższa dzieci starsze o rok z jego grupy. Zawsze mnie to bardzo cieszy, ale z drugiej strony on to umie bo widocznie ma jakąś predyspozycję a nie od wmuszania mu (tak samo w wieku 2ch lat mówił już pełne zdania takie 5-6 wyrazowe i mamy w piaskownicy zawsze dostawały jakiegoś stracha jak zaczynały porównywac swoje dzieci że znają 3 wyrazy na krzyż tylko - zawsze im mówiłam, że co się przejmują - za rok już nie będzie żadnej różnicy między nimi ;) ). Nie przechwalam się - żeby nie było (mieliśmy za to problemy z samodzielnym jedzeniem bo skubany nie chciał i z samodzielnym ubieraniem - jednak każde dziecko jest dobre w czym innym i rozwija się inaczej) - tylko chodzi mi o to,że my go nie cisnęliśmy w kierunku czytania i pisania. Nawet odnoszę wrażenie,że ciśnięcie wpływa odwrotnie. Przykładowo mamy w rodzinie dziecko starsze od syna i jego rodzice widząc co nasz umie,to zmuszają je do tego samego bo przecież starszy. Kończy się na krzykach i wyraźnym niezadowoleniu oraz awersji do danej czynności (już nawet nie chce przegladac książeczek). Rodzice maja jakąs presję że ich dzieci musza byc co najmniej takie jak rówiesnicy a najlepiej lepsze. Widzę że sporo dzieci u nas w grupie przedszkolnej. chodzi na angielski,jakieś zajęcia pozalekcyjne. Nie wiem czy same chcą, czy rodzice chcą (jestem w stanie uwierzyć że dziecko chce samo chodzić na piłkę,tańce,ale na angielski to już nie bardzo). U nas jest tak,że jak syn mi powie, że chce chodzić na piłkę,basen czy gdziekolwiek,to ja chętnie z nim pójdę, ale na pewno nie będę mu wciskała na siłę nic. Teraz jest ogólnie wyścig szczurów, ale to wcale nie jest tak,że ciśnięte dzieci będa robiły coś lepiej. Jak ktoś coś lubi to się szybciej nauczy niż jak się go zmusza. Mój szef miał fajne powiedzenie "Z niewolnika nie ma pracownika" i wydaje mi się,że można to przenieść też do tej sytuacji. Może poszukaj sposobów nauki czytania i pisania przez zabawę? U nas pamiętam,że zaczęło się od sylabizowania. Albo mu odpuść na chwilę

a nie ma gdzies innych zajec ? niech spr jeszcze pare razy, jesli sie nie spodoba to albo inna szkola/prowadzacy albo nic na sile

? Nie rozumiem. " 6- latek nie musi czytać i pisać " ? Ja w wieku 4 lat umiałam już ładnie czytać, w wieku 5-u  pisałam zdaniami i nie uwazam, że to jakieś wielkie rodzicielskie osiągniecie - mózg dzieciaka jest jak gąbka jeśli będzie się ciekawie z nim spędzało czas to będzie chciał spróbować wszystkiego. 

Sama jestem młoda, ale co do oczekiwań moich rodziców fo szczerze mówiąc nigdy nie mówili mi w twarz czego odeń mnie chcą - sama się musiałam domyślać jak się uczyć itd itp. Miałam zawsze super oceny i pamięć, wiec właściwie rodzice nie musieli mi mówić żebym się uczyła - sama zawsze chciałam.

Co do czytania książek to mam w domu dużą bibliotekę wiec książek są tysiące, dopiero od tego roku zaczęłam do niej zaglądać, jako młodsze dziecko nie lubiłam za bardzo czytać, mimo że rodzice podsuwali mi wiele książek - uwielbiałam za to komiksy :)

Rozumiem, ale zauważ jaka to cenna umiejętność. Ja mam 50 procent udziału pamięci słuchowej i wierz mi, że mało co w życiu przydaje mi się bardziej niż to. Nie mam za to wzrokowej. Wszystkie lektury czytałam na głos. Może Twoja córka też ma inny profil. Możesz to zresztą sprawdzić na Synergii. Ja kupiłam dla córki ich test i jestem zadowolona, bo wiem, co musi ćwiczyć, a w czym jest mocna. Jeśli Twoja córka ma takie informatyczne zainteresowania, to pamiętaj, że to bardzo bardzo rzadko idzie w parze z kompetencjami humanistycznymi. Nie ma co się napisać, byleby tylko dziecko miało swoje zainteresowania i mocne strony.

Czasy są takie a nie inne - zgadzam się, ale w sposób przeciwny do twojego. Kiedyś dzieciaki musiały się poświęcać,  często pracowały, do szkoły chodziły kilometrami, do nauki siadały po tym jak wyszorowały podłogi i nakarmiły młodsze rodzeństwo.  Tak, wiem,  Prusem zaleciało, ale "w dzisiejszych czasach" cierpiętnictwem i poświęceniami daleko się nie zajdzie,  szczególnie jeśli ma się 6 lat! To czy dziecko wpadnie w wyścig szczurów,  czy może będzie radośnie uczyło się świata i siebie zależy nie od czasów, tylko od rodziców. 

Nie zastanawiaj się czy powinnaś być bardziej czy mniej surowa,  zastanów się,  na jakiego człowieka chcesz wychować swojego syna i na tym się skoncentruj.

Każdy ma prawo zmienić zdanie,  zmienić hobby, szukać nowych rzeczy,  próbować... Konsekwencją jest istotna,  ale umiejętność zakończenia czegoś,  co nam nie pasuje też bardzo się w życiu przydaje. 

Co do pisania i czytania (też jestem w uk, więc rozumiem sytuację), to może poszukajcie książek czy komiksów w interesującym go temacie. I pogadaj z nauczycielką,  czy syn faktycznie odstaje od grupy i powinien więcej ćwiczyć czy może radzi sobie dobrze i można zdać mu czas. 

A na koniec: najważniejsze w życiu są zdolności życia z innymi ludźmi, A tego najlepiej się uczyć przez zabawę - jak to opanuje, to sobie w życiu poradzi :)

Mój syn już jest dorosły. Jak był mały starałam się pokazać mu różne rzeczy, żeby spróbował. Angielskiego uczył się od przedszkola - jak miał 3,5-4,5 to byliśmy w USA, chodził tam do przedszkola i po powrocie szkoda było to zmarnować. Jak miał 5 lat to chodził na dżudo, ale przede wszystkim po to by się wyszaleć, bo w przedszkolu nie wolno było biegać a był bardzo ruchliwy. Jak miał 6 lat zabrałam go na spacerki na koniach. Po pierwszym oświadczył, że chce jeżdzić konno i robi to do dziasiaj (nie zniechęciła go połamana ręka). Poza tym jeżdzi na nartach, pływa i żegluje (był nawet na 2-miesięcznym rejsie po M. Śródziemnym). Po drodze było karate (doszedł do pomarańczowego pasa) i taniec towarzyski, ale nie kontynuował tego. Do żadnych zajęć nie był zmuszany - sam zrezygnował z karate (miał 12 lat) i tańca (miał 10 lat), a resztę po prostu lubi. Liter i czytania nauczył się w sposób "naturalny" - pytał o litery na klawiaturze kompa i tak poszło. Sporo czyta. Wszystko było "na spokojnie", bez napinki. I nie była to realizacja "chorych" niespełnionych ambicji rodziców - sami znamy języki, żeglujemy, pływamy, jeździmy na nartach, ja jeździłam konno przez wiele lat.

Ja uważam że dziecko trzeba motywować a nie zmuszać do czegoś. Jeżeli chodzi o pisanie/ czytanie może zachęć w formie zabawy? Jakaś fajna gra która wymaga czytania/ pisania Tak samo zajęcia z hip hop u. Zaprowadź jeszcze 2 razy i jak nie będzie tam chciał chodzić to zapisz do innej szkoły. Taniec ma być zabawą a nie przymusem. Ma 6 lat więc nie oczekujmy że będzie tańcerzem. 

Ja jestem za popychaniem dzieci do rozwijania się. Moja 4letnia córka jest dwujęzyczna (mieszkamy w Londynie) i od początku tego roku uczy się jeszcze trzeciego języka, bo mama koleżanki córki poleciła mi naprawdę dobrą szkołę językową dla małych dzieci, ona lubi te zajęcia a do tego w przyszłości będzie jej łatwiej i będzie miała przewagę nad rówieśnikami, może nawet jak będzie aplikować na studia będzie biegle znać 4 języki? Bo planujemy dodać 4 za kilka lat. Języki to jednak podstawa i klucz do sukcesu. Oprócz tego chodzi na balet i karate. Nie zmuszam córki, lubi to. I kilka godzin zajęć dodatkowych w tygodniu nie zniszczy jej dzieciństwa dlatego nie rozumiem opinii, które twierdzą, że wypełnianie dziecku czasu w sposób pożyteczny odbiera dzieciństwo. A liczy po angielsku już od dawna i zna alfabet (też po angielsku), potrafi napisać imiona członków rodziny i trochę prostych wyrazów, czyta proste słowa.