Temat: Skrajnie zaniedbana - jak z tego wyjść?

Koralianka23 napisał(a):

Jestem na skraju wyczerpania. Od lat katuję moje ciało. Niezdrowe jedzenie, obżeranie się do granic wytrzymałości, całkowity brak ruchu depresja i dalsze obżeranie się. Nie używam żadnych kosmetyków bo wmówiłam sobie, że po co skoro i tak jestem gruba. Nie kupuję żadnych ciuchów bo po co skoro jestem gruba. Nie mam już siły. Nie mam energii, jestem ciągle zmęczona, chce mi się spać, mam wrażenie, że wszystko zaczyna mi wysiadać, żołądek, wątroba. Czuję do siebie obrzydzenie. Marnuję najlepsze lata. Najpierw nie było tak źle ale od 2 lat to jest równia pochyła. Nie umiem z tego wyjść. Nie umiem schudnąć chociaż nie o samo odchudzanie tu chodzi. Chodzi o zadbanie o siebie, o szanowanie samej siebie.Proszę pomóżcie mi bo nie mam już sił..Mam 24 lata160cm wzrostu70kg

megan292 napisał(a):

Koralianka23 napisał(a):

Jestem na skraju wyczerpania. Od lat katuję moje ciało. Niezdrowe jedzenie, obżeranie się do granic wytrzymałości, całkowity brak ruchu depresja i dalsze obżeranie się. Nie używam żadnych kosmetyków bo wmówiłam sobie, że po co skoro i tak jestem gruba. Nie kupuję żadnych ciuchów bo po co skoro jestem gruba. Nie mam już siły. Nie mam energii, jestem ciągle zmęczona, chce mi się spać, mam wrażenie, że wszystko zaczyna mi wysiadać, żołądek, wątroba. Czuję do siebie obrzydzenie. Marnuję najlepsze lata. Najpierw nie było tak źle ale od 2 lat to jest równia pochyła. Nie umiem z tego wyjść. Nie umiem schudnąć chociaż nie o samo odchudzanie tu chodzi. Chodzi o zadbanie o siebie, o szanowanie samej siebie.Proszę pomóżcie mi bo nie mam już sił..Mam 24 lata160cm wzrostu70kg

W Twoim przypadku nie chodzi o wygląd. Wydaje mi się, że Twój problem to brak samoakceptacji, poczucia własnej wartości i ogólna niechęć do samej siebie. W związku z tym nie dbasz o siebie w sensie samorozwoju, jak również wyglądu. To "skrajne zaniedbanie" to tylko wynik Twojego stanu psychicznego, a nie problem sam w sobie. Kupienie nowej szminki nie załatwi problemu.Na Twoim miejscu najpierw poszukałabym porady psychologa, a jak już wyjdziesz na prostą, to o dbanie o siebie sama nabierzesz ochoty :)

Lovedresses napisał(a):

megan292 napisał(a):

Koralianka23 napisał(a):

Jestem na skraju wyczerpania. Od lat katuję moje ciało. Niezdrowe jedzenie, obżeranie się do granic wytrzymałości, całkowity brak ruchu depresja i dalsze obżeranie się. Nie używam żadnych kosmetyków bo wmówiłam sobie, że po co skoro i tak jestem gruba. Nie kupuję żadnych ciuchów bo po co skoro jestem gruba. Nie mam już siły. Nie mam energii, jestem ciągle zmęczona, chce mi się spać, mam wrażenie, że wszystko zaczyna mi wysiadać, żołądek, wątroba. Czuję do siebie obrzydzenie. Marnuję najlepsze lata. Najpierw nie było tak źle ale od 2 lat to jest równia pochyła. Nie umiem z tego wyjść. Nie umiem schudnąć chociaż nie o samo odchudzanie tu chodzi. Chodzi o zadbanie o siebie, o szanowanie samej siebie.Proszę pomóżcie mi bo nie mam już sił..Mam 24 lata160cm wzrostu70kg

W Twoim przypadku nie chodzi o wygląd. Wydaje mi się, że Twój problem to brak samoakceptacji, poczucia własnej wartości i ogólna niechęć do samej siebie. W związku z tym nie dbasz o siebie w sensie samorozwoju, jak również wyglądu. To "skrajne zaniedbanie" to tylko wynik Twojego stanu psychicznego, a nie problem sam w sobie. Kupienie nowej szminki nie załatwi problemu.Na Twoim miejscu najpierw poszukałabym porady psychologa, a jak już wyjdziesz na prostą, to o dbanie o siebie sama nabierzesz ochoty :)

Wszystko co napisałaś to prawda :) ale co taki specjalista pomoże? ja byłam u psychiatry i powiedziała że nie chce mi przepisywać psychotropów więc żebym poczekała może w wakacje się coś zmieni bo może to stres związany z nauką itp.. (LOL).

megan292 napisał(a):

Lovedresses napisał(a):

megan292 napisał(a):

Koralianka23 napisał(a):

Jestem na skraju wyczerpania. Od lat katuję moje ciało. Niezdrowe jedzenie, obżeranie się do granic wytrzymałości, całkowity brak ruchu depresja i dalsze obżeranie się. Nie używam żadnych kosmetyków bo wmówiłam sobie, że po co skoro i tak jestem gruba. Nie kupuję żadnych ciuchów bo po co skoro jestem gruba. Nie mam już siły. Nie mam energii, jestem ciągle zmęczona, chce mi się spać, mam wrażenie, że wszystko zaczyna mi wysiadać, żołądek, wątroba. Czuję do siebie obrzydzenie. Marnuję najlepsze lata. Najpierw nie było tak źle ale od 2 lat to jest równia pochyła. Nie umiem z tego wyjść. Nie umiem schudnąć chociaż nie o samo odchudzanie tu chodzi. Chodzi o zadbanie o siebie, o szanowanie samej siebie.Proszę pomóżcie mi bo nie mam już sił..Mam 24 lata160cm wzrostu70kg

W Twoim przypadku nie chodzi o wygląd. Wydaje mi się, że Twój problem to brak samoakceptacji, poczucia własnej wartości i ogólna niechęć do samej siebie. W związku z tym nie dbasz o siebie w sensie samorozwoju, jak również wyglądu. To "skrajne zaniedbanie" to tylko wynik Twojego stanu psychicznego, a nie problem sam w sobie. Kupienie nowej szminki nie załatwi problemu.Na Twoim miejscu najpierw poszukałabym porady psychologa, a jak już wyjdziesz na prostą, to o dbanie o siebie sama nabierzesz ochoty :)

Wszystko co napisałaś to prawda :) ale co taki specjalista pomoże? ja byłam u psychiatry i powiedziała że nie chce mi przepisywać psychotropów więc żebym poczekała może w wakacje się coś zmieni bo może to stres związany z nauką itp.. (LOL).

Być może psychiatra może przepisać tylko jakieś prochy, dlatego pisałam o psychologu. Nie znam się na tego typu zaburzeniach, ale być może są terapie dla osób w takim stanie jak Koralianka. Podejrzewam, że takich osób jest sporo, więc pewnie coś da się z tym zrobić, nie tylko za pomocą leków...